Læknablaðið - 01.10.1942, Blaðsíða 11

LÆKNABLAÐIÐ
69
Dr. med. Júlíus Sigurjónsson og
Hannes GuSmundsson.
Magnús Péíursson kvaddi sér
hljóðs utan dagskrár og gat þess,
a'S hann lieffii fengiS bréf frá Pétri
lækni s)’iii sinum, sem nú dvelur
í Kau])mannahöfn og stæöi þar
meðal annars um Medicinaldirektþr
Frandsen: ..Hann er okkur isl.
læknunum mesti hjargvættur, enda
er nú svo komið, aö menn leita til
hans með <>11 sín vandræði og hann
finnur lausn á öllu.‘‘ Hann bar
fram tillögu um að senda Medi-
cinaldirektþr Frandsen þakkar-
skeyti og var það samþ. í einu
hljóði.
8. mál.
Greinargerð
embættaveitinganefndar.
Framsögumaður, dr. med. Árni
.Vrnason, lagði fram fyrir hönd
nefndarinnar :1) „Tillögu um mæli-
kvarða á verðleikum við veitingar
læknishéraða", ásamt ítarlegri
greinargerð. í tillögunni eru þessi
4 atriði tekin til greina: t. Próf. 2.
Framhaldsmenntun. 3. Starfsaldur.
4. Sérstök afrek. Hvert þessara at-
riða fyrir sig er metið til ákveðinn-
ar stigatölu.
Maguús Pétursson taldi erfitt aö
átta sig á málinu í fljótu bragði
og gerði það að tillögu sinni, að
málinu væri visað til stjórnarinnar
og hún sendi tillögur nefndarinnar
og greinargerð til félagsmanna.
Páll Kolka studdi tillögu for-
manns.
Tillagan samþ. samhljóða.
x) Það telst ástæðulaust að taka
þessa tillögu ásamt greinargerð-
inni upp í þennan útdrátt fundar-
gerð^rinnar, sökum þess, að ráð-
gert er, eins og síðar mun sýnt
vera, að senda hana og greinar-
gerðina félagsmöimum sérstaklega.
Fundi írestað.
Fundur settur aftur sama dag á
sama stað kl. 21.
10. mál.
Erindi: Próf. Níels Dungal: Er
sullaveikin að hverfa á Islandi?
Jóhann Sæmundsson taldi æski-
legt að eftirrannsókn yrði gerð um
hve margir af þeim sullaveiku
hafi verið úr sveit. Ástæða til að
ætla að sveitafólk sé ver sett með
sullaveiki, en fram kemur í erindi
próf. Dungals, því að kvikfjárrækt
og hundahald er vart um að ræða i
bæjum. Væri athugandi að skoða
saur hunda, sem hreinsaðir eru,
pg leita að bandormum í honum.
Guðm. Hannesson sagði að próf.
Krabbe hefði á sínum tima fengið
hunda keypta gegn vægu gjaldi til
'rannsókna sinna og væri reynandi
að gera það sama nú.
Páll Kolka áleit að mismikið
væri af sullaveiki i landshlutunum
og e. t. v. kæmi niest af Sunníénd-
ingum í Landspitalann og gæfi þvi
materiale próf. Dungals e. t. v.
ekki rétta mynd af öllum landslýð.
Ekki trúaður á saurrannsóknir hjá
hundunum, sem Jóhann Sæmunds-
son hafði minnzt á.
Hinsvegar mætti búast við
nokkrum árangri af „systemat-
iskri“ athugun í öllum sláturhús-
um landsins á því, hve margt fé
væri sollið, því að heimaslátrun
væri að heita mætti úr sögunni.
Umgengni með innyfli fjár í slát-
urhúsum væri ábótavant, a. m. k.
á Blönduósi. Þar væri árl. slátraö
ca. 20000 fjár og þar gætu hundar
komizt í innýflin. \’æri ómögulegt
að kippa þessu í lag, þrátt fyrir ár- ^
legar og itrekaðar umkvartanir.
Dr. med. Gunnl. Claessen minnt-
ist á ,,þjóðlega“ sjúkdóma þrjá:
holdsveiki, geitur og sullaveiki, og
þó að sjájfsagt væri og skylt að út-