Læknablaðið - 01.10.1942, Blaðsíða 18

LÆKNABLAÐIÐ
76
þakkaði fonnanni L. í. fyrir aö
hafa boðið stjórn læknanemafé-
lagsins á fundinn. Sem svar við á-
sökunum Páls Kolka: Lækna-
stúdentar þekkja vel örðugleiká
héraðslækna og viðurkenna þá.
sbr. ályktun félagsins frá í vetur.
Stúdentar vilja ekki fara út á land,
fyrst og fremst vegna þess, að þeir
telja sig ekki menn til að starfa
upp á eigin spýtur og nú sem stend-
ur er það fjárhagslegt tjón fyrir
þá. Erum á móti lögþvingunar-
frumvarpinu fyrst og fremst vegna
þess, hve námstíminn er orðinn
langur, 7 ár auk kandídatsárs. Laun
þau, sem gert er ráð fyrir, eru of
lág. Þeir kandidatar sem kvæntir
eru, yrðu í mörgum tilíellum aö
halda heimili i Eeykjavik, meðan
þeir afplána skylduna, og færi þá
kúfurinn af kaupinu. Teljum að
úr vandræðum héraðslækna yrði
bezt bætt með því, að gera kjör
þeirra l>etri og að „ambulant" em-
bætti þau, sem stofna á, yrðu vel
launuð, svo að menn fengjust í
þau af frjálsum vilja, en þyrfti ekki
að beita þá lögþvingunum umfram
aðra þegna þjóðfélagsins.
Sigurjón Jónsson (/iiitoreferat) :
I.
• Kvað sér þykja það kynlegt, eí
héraðslæknar væru almennt ó-
ánægðir með þá lagasetningu, sem
hér væri um að ræða, þótt sumir
kynnu að liafa kosið einstöku at-
riði öðruvísi. Hann vissi ekki bet-
ur en sífelld umkvörtun hefði ver-
ið af héraðslækna hálfu um erfið--
leika viö að fá staðgengla og hefði
annar ræðumaður á undan (Páil
Kolka) nefnt um það átakanlegt
dæmi úr sinni reynslu. Harín kvaðst
ekki hafa heyrt nema sumt af um-
ræðunum, en í málaflutningi þeim,
sem hann hefði heyrt af hálfu
stjórnarinnar, fyndist sér allmjög
kenna einhliða ádeilu á landlækni.
Ekki væri út á það að setja, þótt
stjórnin héldi fram sínu sjónar-
miði, en úr því að hún teldi rétt að
bjóða stjórn félags læknadeildar-
stúdenta á fundinn — en vitanlegt
er, að læknadeildarstúdentar telja
sér hina umræddu lagasetningu til
óþurftar, hvort sem þeir líta þar
rétt á eða ekki —- þá hefði veriö
réttára að bjóða landlækni líka,
því að „audiatur et altera pars“.
Annars væri ekki rétt eins og
gert hefði verið hvað eftir annað,
aö tala um kr. 300.00 mánaðarlaun.
þvi að þótt i frumvarpinu hefði
upphaflega verið gert ráð fyrir
300.00 kr., þá væri hærri upphæð
tiltekin í lögunum, áuk fullrar dýr-
tiðaruppbótar og kostnaðarlausrar
dvalar. Auk þess mundi mega gera
ráð fyrir, að héraðslæknar bættu
við einhverju úr sínum vasa — þeir
sem gætu — heldur en að stað-
gengill væri óánægður. það yrði
hvort sem er aldrei nema lítið brot
af staðgengilskostnaði nú.
II.
Út af ræðu Ófeigs ófeigssonar
o. fl.
S. J. kvað það rétt. að óheppilegt
væri niargs vegna. að héraðslækn-
ar hefðu stúdenta að staðgöngu-
mönnum. Það væri og hefði alltaf
verið neyðarúrræði, en þessum
lögum væri einmút ætlað að gera
það óþarft. Að það væri sérstakur
ábvrgðarhluti fyrir kandidata, að
takast á hendur staðgengilsstörf.
kvaðst hann ekki geta skiliö. Það
mætti að vísu seena með réttu, að
það væri alltaf ábyrgðarhluti, að
fást við lækningar, en þeir, sem
ætluðu að gera það að ævistarfi.
yrðu þó einhverntíma að byrja, og
hér væri ekki. að því er sér skild-
ist, ætlast til, að menn yrðu setlir
i þessar aðstoðarlæknisstöður,