Læknablaðið - 01.06.1946, Blaðsíða 15

LÆKNABLAÐIÐ
89
inn að peritoneum, en það lief-
ir verið saumað saman. Eftir
1940 hefir aldrei verið lagður
inn gúmmikeri, og síðan 1942,
er fyrst var farið að nota sulfa-
lyf intraperitonealt, hefir ein-
ungis verið drenerað subcut-
ant eða inn á milli vöðva með
lapisgrisju. Allir eru sammála
um, að drenera heri abscessana,
en menn greinir enn mjög á
um, hvað gera skuli, jiegar um
er að ræða local eða diffus
peritonitis við perforativ ap-
pendicitis. Þó virðist stefnan
sú, að nota kera sem allra
minnst, og hafa margir spítal-
ar lagt þá alveg á hilluna, sið-
an farið var að nota sulfalyf-
in, nema þegar abscess er kom-
inn. Mér þykir liklegt, að þeirri
stefnu verði fylgt hér í deild-
inni, þvi að eins og síðar mun
gctið, hefir árangurinn af oper-
ationum verið hetri. siðan far-
ið var að nota sulfa og hætt
að drenera nema subcutis.
Meiningin með drenage er að
veita afrás exsudati eða koma
í veg fyrir, að það safnist fvr-
ir, mvnda adhaesionir i kring-
um infectionina og hindra
þanniíí, að hún breiðist út. En
revnslan sýnir, að kerinn siálf-
n.r liegur eins og corpus alien-
um i sárinu og ertir neritone-
um. Adhaesion mvndast bélt
utan að honmn á fáum klukku-
Rhindum. svo að hað eetur sta?>-
ið eins on tanni i sárinu oa exu-
da♦ safnazt saman fvrir innan
það. Þegar kerinn er tekinn,
rennur oft út mikill gröftur,
sem virðist hafa verið undir
þrýstingi.
I ársbyrjun 1942 var fyrst
farið að nota sulfalyf intra-
peritonealt, og hefir síðan ver-
ið notað að staðaldri, þó lield-
ur minna í seinni tíð. Hefir
nærri eingöngu verið notað
sulfanilamid og venjulega 5 gr.
í hvert skipti. Alls hafa 39
sjúklingar fengið það, flestir
með perforation eða gruggug-
an vökva í peritoneum. Fyrst
var notað duft (púlver), en
seinasta árið súlfagranúlur.
Duftið vill hlaupa i kekki, og
er talið, að það geti legið sem
corpus alienum í cavum peri-
tonei um tima. Sennilegast er
þó, að mest af því resorberist
fljótt, því að sjúklingurinn
verður strax á fyrsta sólar-
hring mjög cyanotiskur, eins
og ]ieir sjúklingar verða, scm
fá mikið af sulfalyfjum á
skömmum tíma. Duftið hefir
þann ókost, að oft er erfilt að
átta sig i sárinu, eftir að því
Iiefir verið dreift um það. Eink-
um getur verið erfitt að finna
peritoncum, og hefir reynzt
ráðlegt að leggja á það teng-
ur, áður en duftið er sett inn.
Granúlurnar dreifast betur og
sárið verður hreinlecra, ef þær
eru notaðar. Við liöfum ekki
svo mikla reynslu af sulfanila-
midi intraþeritonealt, að mik-
ið sé upp úr henni leggjandi.