Læknablaðið - 01.06.1946, Blaðsíða 17

LÆIÝNABLAÐIÐ
91
scessa, sem ýmist perforeruðu
spontant eða voru opereraðir.
Smá-hæmatom í subcutis fengu
fáeinir sjúklingar, en furðu lít-
ið er það áberandi með tilliti
til þess, að bjá fjölda sjúklinga
er ekki bundið fvrir eina ein-
ustu æð utan appendixæðanna.
Skurðurinn er lagður þversum
og parallelt við æðar, sem
þannig tekst oft að sneiða lijá.
Smáblóðvætl liefir venjulega
stöðvazt, þegar komið er að
því að loka sárinu. Næstalgeng-
astar eru lungnacomplication-
ir, 18 talsins, broncliitis, pneu-
monia og infarct. En aldrei
varð mors af þeim sökum.
Ileus fengu 6 sjúklingar, og
dó 1 þeirra. 3 ára telpa fékk
jiostoperaliv ileus og var nærri
dauð, en náði sér þó, eftir að
gerð bafði verið á benni lumb-
alanestbesia í tberapeutisku
augnamiði.
2 sjúklingar fengu plilebitis
í fót og náðu sér báðir. 2 fengu
fistil, sem lokaðist öðru hverju.
Var annar opinn öðru hverju
í rúmt ár, en binn i nokkra
mánuði. Enginn sjúklingur
fékk faecal fistil.
1 sjúklingur, 27 ára gamall,
karlmaður, fékk pvlepblebitis.
Rúmlega 1 klukkustund eftir
að operationinni var lokið,
fékk bann allt í einu mikinn
kuldaskjálfta og strax eftir
liita upp i 40,3°. verki i kvið
os mikil evmsli. Þessi compli-
cation leiðir venjulega til
dauða. Var strax byrjað á peni-
cillinkúr 30000 O. E. x 8 og sam-
tímis sulfadiazin, 3 töflur x 8.
Eftir 3 daga fékk liann sviða-
verk í blöðruna og haematuri.
Var þá liætt við sulfa. 2 dög-
um seinna var penicillingjöf
Iiætt, og steig þá bitinn strax
upp í 39°. Var þá aftur gef-
ið penicillin í nokkra daga, og
féll bitinn aftnr, og sjúkling-
urinn útskrifaðist eftir 25 daga
legu.
Þess er sjaldan getið í sjúkra-
skrám, livort sjúklingur bafi
baft peritonitis eða ekki. En
það er gefið mál, að allir sjúk-
lingar með perforation bafa a.
m. k. baft local peritonitis og
nokkur hluti binna sömuleiðis.
Ekki verður neitt lagt upp úr
sjúkraskrám i þessu efni.
Legudagafjöldi sjúklinganna
er ca. 4000. Rúmlega belming-
ur sjúklinganna, eða 138, lá í
10 daga eða skemur. 52, eða
% bluti sjúklinganna, lágu í
11—15 daga, og aðrir lengur,
lengst 147 daga. Geri eg ráð
fyrir, að maður fari nærri um
vinnudagatapið með því að
ívöfalda legudagafjöldann.
Við böfum ekki, enn sem
komið er, farið inn á þá braut,
að láta sjúklinga fara snemma
á fætur eftir aðgerðina. t. d.
á 2.—3. degi. En vafalaust
mvndi það flýta mjög fvrir aft-
urbata í mörgum tilfellum. Þó
er varla hægt að láta nema
nokkurn bluta sjúklinga fara