Læknablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 16

150
LÆKNABLAÐIÐ
fengu 11. Ég vil taka það fram,
að takmörkin milli skárri og
enginn bati eru óskýr. Með
skárri er átt við, að sjúkling-
arnir þurfi að hafa gætur á mat-
arræði sínu og hafi samt ein-
kenrii, en ekki svo mikil að þau
valdi legum eða vinnutapi. Eng-
inn bati er talinn, þegar sjúkl-
ingarnir liafa orðið að gæta
mikillar varúðar um mat og
drykk og liggja öðru hvoru,
annaðhvort heima eða á sjúkra-
húsum.
Hundraðstölum er ekki unnt
ao treysta, þegar um lágar töl-
ur er að ræða. Ég hefi samt
leyft mér að reikna þær út hér,
til þess að liægt sé að bera mín-
ar niðurstöður saman við ann-
arra. Eftir þeim útreikningi
verður árangurinn af meðferð-
inni þessi: 14% urðu albata,
20% fengu bata eftir endurfall,
45% urðu skárri, en 21% fengu
engan bata. Af 665 sjúldingum
frá Bispebjerg Hospital urðu
20% alhata, 3% fengu bata eft-
ir endurfall, 29% urðu skárri,
en engan bata fengu 28%, eftir
5—11 ára athugunartíma. Af
209 sjúklingum frá Stavanger
kommunale sykehus, sein voru
rannsakaðir 2—10 árum eftir
meðferð, urðu 31,3% albata,
45,8% urðu skárri, en 22,9%
fengu engan bata.
Ef athugaður er munurinn á
liorfum blæðandi og ekki blæð-
andi sára, þá sést af 6. töflu, að
horfur liinna fyrrnefndu eru
stórum betri. Af 9 blæðandi
ulceris sem upplýsingar fengusl
um urðu 4 albata eftir eina með-
ferð, en af 42 elcki hlæðandi sár-
um urðu aðeins 3 albata eftir
eina meðferð. Þetta er í sam-
ræmi við niðurstöður annarra.
7. tafla.
Varanlegur árangur með tilliti til þess, hve lengi sjúklingarn-
ir höfðu haft einkenni áður en þeir fengu meðferð.
Albata
ár ............ 4
y2-l ár .......... 2
1—3 ár ,......... 1
3—5 ár ..........
5—10 ár .........
10—15 ár ........
15—20 ár ........
Það hefir lengi verið kunn-
ugt, að árangurinn af lyflækn-
ismeðferð á ulcus er að miklu
leyti kominn undir því, hve
Bati eftir endurfall Skárri Enginn bati
2 2
1 6 1
1.2 3
2 3 1
2 7 3
2 12
2 1
lengi sjúklingarnir hafa liafl
einkenni áður en þeir fá með-
fcrð á sjúkrahúsi. Horfurnar
eru því betri því skemur sem