Læknablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 11

LÆ KNABLAÐIÐ
GEFIÐ ÚT AF LÆKNAFÉLAGI REYKJAVÍKUR
Aðalritstjóri: ÓLAFUR GEIRSSON. Meðritstjórar: BJÖRN
SIGURÐSSON frá Veðramóti og JÓHANNES BJÖRNSSON.
31. árg. Reykjavík 1946 10. tbl. —-—I
UM LYFLÆKXISMEÐFERÐ
A ULCIJS PEPTICUM. *)
Eftir
Öskar Þ. Þórðarson, dr. med.
Háttvirtu stéttarbræður.
Uleus pepticum er lalið með-
al hinna tíðuslu sjúkdóma. í
Norður- og Vestur-Evrópu og í
Bandaríkj um Noður-Ameríku
finnst ulcus í ca. 5% allra kruf-
inna líka, ef ör eru talin með í
ca. 10—20%. Það er áætlað, að í
þessum liluta lieimsins sýkist
10. hver persóna af nlcus pep-
ticum einhverntíma á lífsleið-
inni. Oft læknast sjúkdómurinn
af sjálfu sér, án þess að valda
einkennum, eða að minnsta
kosti ekki svo verulegum, að
sjúklingarnir leiti læknis. Þau
sár ein þarfnast meðferðar,
sem valda hreyfingartruflun-
um, blæðingu, penetratión eða
perfóratíón. I ritgerðum, sem
bafa verið birtar í Danmörku og
*) Fyrirlestur, baldinn á
þingi Læknafélags íslands þ. 13.
júní 1946.
Svíþjóð befir verið sýnt, að ca.
10. hver sjúklingur, sem vistað-
ur er á lyflæknisdeildum stór-
bæjanna í þessum löndum bef-
ir ulcus í einhverri þessari
mynd.
Síðastliðin 20—30 ár hefir
ulcus pepticum skipt ham á ó-
skýranlegan liátt: áður var
sjúkdómurinn tíðastur hjá
konum sem ulcus corporis ven-
triculi, en nú er hann líðari hjá
karlmönnum og er oftast í
skeifugörn eða í regíó juxta-
pýlorica. Vegna þessarar stað-
revndar liefir sú hugsun vakn-
að meðal lækna, hvort samfara
þessari hreytingu á mynd sjúk-
dómsins, hafi einnig orðið
breyting á horfunum, og ef sú
verður niðurstaðan, hvort þá sé
ástæða til þess að gera breyt-
ingu á meðferðinni. Til þess að
fá skýran úrskurð um þessi
atriði, þarf að rannasaka bóp