Læknablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 21

LÆKNABLAÐIÐ
155
kvæntist hinni dönsku konu
sinni hér á landi og var aldrei
samvistum við liana í hjúskap
í Danmörku. En fyrirfram var
þetta engan veginn eins líklegt
og það er auðskilið eftir á. Það,
sem nú hefir verið sagt, er að-
eins afsökun til að bera af okk-
ur óvandvirkni um þetta atriði.
Annað atriði er það, að höf-
undur leiðarlýsingarinnar hefir
ekki gætt þess, að skýrsla um
lieimilisfang Jóns Jónssonar
læknis á Fljótsdalshéraði sam-
tímis Stefáni Gíslasyni héraðs-
lækni þar, ef nokkurt hefir ver-
ið, fellur utan við svið ævi-
ágripsins, en það hefir Jón
reyndar skráð sjálfur af mikilli
nákvæmni og lesið af próförk.
Búsetuákvörðunin nær sem sé,
eins og greinilega er tekið fram
í ritinu (bls. XII—XIII), ein-
göngu til þess, hvar héraðslækn-
issetrin voru, en Jón og Stefán
voru aldrei samtímis hér-
aðslæknar á Fljótsdalsliéraði,
sem þá var eitt læknishérað
(svo kallað 14. læknishérað), er
Jón, sem aðeins var settur i
embættið, auðvitað sleppti,
jafnskjótt sem Stefán var skip-
aður til að gegna því. Auka-
héraðslæknisembætti á ofan-
verðu Héraði, sem til gat verið
að dreifa samkvæmt heimild í
fjárlögum 1896 og síðar, kemur
liér ekki til greina, því að það
embætti var aldrei skipað. Hvar
Jón Jónsson kann að hafa feng-
ið geymdan farangur sinn eða
jafnvel talið sig til heimilis, unz
liann tók við 13. læknishéraði
og fluttist til Vopnafjarðar —
en lengst af þeim tíma var liann
erlendis — það kemur þessu
máli ekki við.
Loks er það erindi Beldrings
til Grænlands. Höfundur leiðar-
lýsingarinnar telur hann hafa
verið i „Mission í Grænlandi“
og virðist frýja okkur höfund-
um læknatalsins nákvæmrar
þekkingar á dönskunni. En í
hinu danska læknatali, er við
höfðum fyrir okkur, svo og i
fyrr nefndri uppskrift úr riti
Caröes, sem reyndar er gerð af
jafngreinagóðum manni og vel
kunnandi sem dr. Jóni Stefáns-
syni, er á báðum stöðum full-
um stöfum hermt, að Beldring
hafi verið „Missionær i Grön-
land“. Töldum við að sjálfsögðu
ekki þurfa frekari vitna við, og
teljum enn, unz annað reynist
sannara, einkum þegar þess er
gætt, að Beldring var á Græn-
landsárum sínum (1823—1828)
það, sem nú mundi vera kallað
cand. theol.,*) en virðist ekki
liafa gerzt læknir fyrr en löngu
síðar(læknapróf 1832). Þessum
skilningi okkar til enn frekari
staðfestu er það, að ministeríal-
bók Valþjófsstaðar áréttir þetta
enn og segir um Beldring, er
*) Það er því ekki út í bláinn, að
Jónas Hallgrímsson kallar hann
„séra Beldring“ í bréfi til Páls Mel-
steðs frá Eskifirði haustið 1842.