Læknablaðið - 15.04.1950, Blaðsíða 14

4
LÆKNABLAÐIÐ
fyrir vitjun, en ekkert fyrir það,
sem hún gerði á viðtalsstofu
sinni. Þaö ár höfðu 9 læknar að
sögn yfir 8000 kr. skattskyldar
tekjur. Árgjöld 20 kr. til fé-
lagsins.
Upp frá þessu má segja að
samlagsmál (fjármál) séu til
umræðu að heita má á hverj-
um fundi, oft eina umræðuefn-
ið, og langoftast það sem flestir
taka þátt í umræðum um.
Er samt furða, hvað afgangs
verður af tíma fyrir fræðileg er-
indi, og eru þau, eins og áður,
hin fjarskyldustu, enda var nú
kominn allálitlegur hópur
lækna í bæinn. 1909 voru 9 á
fundi, 1914 voru 18, 1940: 67,
1944: 73, 1946: 90, 1949 voru
98 félagsmenn.
Þ. 13. nóv. 1940 var rætt um
hugsanlega takmörkun á að-
gangi að félaginu — þar eð
mönnum blöskraði svo mjög
aðstreymið. Ekkert hefir þó
verið gert 1 þá átt, og eru félag-
ar nú 98, og virðast yfirleitt
una glaðir við sitt.
Ekki dofnaði neitt yfir félags-
skapnum á stríðsárunum,
nema síöur væri. Var, auk
margra ágætra fræðilegra er-
inda, mikið rætt um skipulag
heilbrigðismála og sjúkratrygg-
ingarnar. Þ. 8. marz 1944 er far_
ið að kvarta alvarlega um
sjúkrahúsvandrœði í bænum,
og byrjað að skora á bæjar-
stjórn 1 þeim efnum. En áður
hafði oft verið rætt um skipulag
spítalanna í bænum. Á árinu
1944 komst skriður á undir-
búning til þess að koma á fót
lífeyrissjóði fyrir S.R.-lækna,
sem nú heitir Tryggingarsjóð-
ur lækna (samþ. 14/3. ’45) og
er að upphæð nokkur hundruð
þús. kr.
Um starfsemina síðustu ár-
in, nútímann, hirði ég ekki að
orðlengja. Hún er öllum við-
stöddum í fersku minni. Félag-
ið hefir starfað með svipuðum
hætti og undanfarið.
Fundir hafa venjulega verið
haldnir í Háskólanum, en að
meðaltali einn fundur árlega í
Landspítalanum, Rannsóknar-
stofu Háskólans og á Kleppi.
Einn þriðji til helmingur fé-
lagsmanna sækir yfirleitt
fundi. Félagsgjöld eru nú 100
kr. á ári, en voru lengi engin,
svo 15 og síðar 20 kr.
Almennur áhugi er fyrir fé-
laginu. Enginn mun geta hugs-
að sér að vera án þess. Menn
finna 1 því stoð. Þótt oft greini
hundrað manns á um, hverjar
leiðir kunni að vera heppileg-
astar í þessu máli eða hinu.
Sumum finnst of mikið rætt
um hagsmunamál, öðrum að
félagið hafi ekki nægilegt
frumkvæði í ýmsum heilbrigð-
ismálum o. s. frv.
En félagið er hinn eini vett-
vangur, par sem allir lœknar
bœjarins geta mœtzt.