Læknablaðið - 15.11.1951, Blaðsíða 21

•ÆKNABLAÐIÐ
63
Ur erl. ritum.
.,Um hvönnina og hvannsárið" eftir
Hans Debes Joensen. Sérprent úr
„Varðanum" 29. árg., nr. 2—3, Tórs-
havn 1951.
1 Færeyjum var hvönn tals-
vert notuð til manneldis, enda
var hún ræktuð í þvi skyni, og
voru hvanngarðar fyrrum við
hvern liæ. Ekki er þó að sjá
að rótin hafi verið notuð eins
og hér á landi, heldur hlað-
Howning, Elisabeth (1947). Am. J.
Dis. Childr. 73, 293—31G.
Gover, M. (1948). Publ. Health Re-
ports, 63, Nr. 34, 1083—1101.
Hannesson Guðm. (1925). Körper-
masze und Körperproportionen
der Islánder, bls. 214—234. Rvík
1925.
Orr, J. R. & Gilks, J. L. (1931)
Studies on Nutrition etc. Med. Res.
Council, Spec. Rep. Nr. 155., bls.
60.
Petersen, Gísli (1941). Röntgeno-
logische Untersuchungen tiber
Arteriosclerose. Acta Radiologica,
Suppl. XXXIX, bls. 69—72.
Robinow & al. (1939). Am. J. Dis.
Childr. 58, 102—118.
Saunders, G. M. & Bancroft. H.
(1942). Am. Heart J. 23, 410^423.
Shilling (1906). Miinch. Med. Woch-
enschr. 80, 1105.
Sigurjónsson J. (1943). Mataræði og
heilsufar á íslandi, Reykjavík
1943.
Symonds Brandreth (1923). .1. A.
M.A. 80, 232—236.
Tomasson, H. (1929). Læknahlaðið,
15, 1—8.
Tómasson, H. (1931). Læknablaðið
17, 87—91.
stönglar og leggir, og var
hvönnin skorin snemma sum-
ars og nokkuð fram i ágúst;
mun ekki liafa verið skorið
meira í einu en nota skyldi
liverju sinni.
Stundum fengu menn smá-
blöðrur og út frá þeim grunn
sár á varir og umhverfis munn
hvannsár — eftir að hafa
etið hvönn. Einnig henti það
að menn, einkum börn, fengu
sams konar blöðrur og sár á
handleggi eða fótleggi eftir að
hafa verið í hvanngarði og
skorið hvönn.
Höf. sá nýlega konu, er hafði
hlöðrur og fleiður eða sár (eft-
ir blöðrur, er liöfðu opnazt) á
handlegg. Blöðrurnar komu
fram 2 dögum eftir að hún
hafði skorið hvannir og horið
heim á handlegg sér. Öðru til-
felli lýsir hann og eftir frásögn
annars læknis, og höfðu blöðr-
urnar einnig þar komið fram 2
dögum eftir hvannsknrð. Ekki
virðist þó hvannsafi hafa bein
ertandi áhrif á liúð, og ofnæmi
virðist ekki vera orsök til þess-
ara hvannsára.
Höf. var kunnugt um að í
sumum jurtum eru ljósvirk
efni. Gerði hann nú tilraunir
á sjálfum sér, til að kanna
hvort slík efni væru völd að
hvannsárinu. Hann smurði
livannsafa á annan handlegg-
inn og huldi svo allt svæðið,
nema tvo smábletti með svört-
um pappír, sem festur var með