Læknablaðið - 01.12.1951, Page 18

76
LÆKNABLAÐIÐ
fundarstjóra, próf. .Tóni Steff-
ensen sem varafundarstjóra,
Esra Péturssyni héraðslækni
sem ritara og Bjarna CTuð-
mundssyni héraðslækni sem
vararitara. Voru þeir sam-
þykktir í einu hljóði.
2. Skýrsla ritara.
Þessu næst tók Páll Sigurðs-
son tryggingaryfirlæknir til
máls og las upp skýrslu ritara
á þessa leið.
„Kæru collegar.
Eins og ykkur er vafalaust
kunnugt, liefir aðalfundur L. í.
fallið niður árin 1949 og 1950.
Ykkur er sjálfsagt flestum, ef
ekki öllum, ljóst hver höfuð-
ástæðan til þess hefir verið. Má
það meðal annars ráða af
greinargerð formanns félags-
ins, (M. P.), sem bráðlega
verður útbýtt hér á fundinum.
Ýmsum góðgjörnum colleg-
um var þó fullljóst, að við slikt
ástand, sem nú hefir rikt um
skeið innan félagsins, varð
ekki unað lengur, og fyrir at-
beina þeirra (nefni engin nöfn
í þessu samhandi) hefir loks
tekizt að koma á fundi.
Eins og að likum lætur, þar
sem slíkt ástand hefir ríkt í fé-
laginu eins og raun ber vitni,
þá hafa framkvæmdir verið fá-
ar og smaar. Helzt hefir verið
um að ræða aðsloa veitta fé-
lagsmömuim við samnmga-
gerðir og aðsloð félagsstjórnar
við þá collega, sem farið hafa
til útlanda þetta tímabil, hæði
með því að útvega þeim
gjaldeyri og fá þá leysta und-
an því að greiða 25% álags-
skattinn, og hafa allmargir
nolið þeirra fríðinda.
Þá lenti stjórnin i deilumáli,
seint i desember 1949, við
Lockheed flugfélagið á Kefla-
víkurflugvelli. (Mætti ég, sem
segi þessi orð, á fundi með
heilbrigðismálaráðherra og
landlækni).
Gerði ég ásamt landlækni
þá kröfu, að 3 læknar yrðu
starfandi á Keflávíkurflugvelli,
þar af einn yfirlæknir, sem
væri íslenzkur, og 2 aðstoðar-
læknar, annar þeirra íslenzk-
ur og hinn bandariskur. Þegar
farið var að rannsaka málið,
kom í ljós að ýmsir furðulegir
hlutir i þessu sambandi höfðu
verið gerðir hak við tjöldin.
Sá stjórnin eins og komið var,
þann kost vænstan að láta mál-
ið lcyrrt liggja.
Þá hefir ritari félagsins leit-
azt við eftir föngum að svara
hréfum frá erlendum læknafé-
lögum og heilbrigðisstofnun-
um, sem segja má að rignt
hafi jTfir félagið, og stundum
hefi ég ekki komizt lijá því að
taka afstöðu til ýmissa mála,
einkum í samhandi við Al-
þjóðalæknafélagið (V,7. M. A.).
í þessu sambandi v I ég geta
þess, að nauðsynle' t var að
taka afstöðu til þess, hvorl ráð
(council) Alþjóðala' :naf( ags-