Læknablaðið - 01.12.1951, Blaðsíða 21

læknablaðið
79
Var tillagan samþykkt með
öllum greiddum atkvæðum.
Siðan voru reikningarnir sam-
þykktir með 10 samhljóða at-
kvæðum.
'í. Reikningar EkknasjóÖs.
Páll Sigurðsson las reikn-
inga Stvrktarsjóðs ekkna og
munaðarlausra barna ísl.
lækna.
Eggerl B. Einarsson lagði til,
að nefnd yrði kjörin, til þess
að endurskipuléggja sjóðinn
og sjá um að styrkirnir yrðu
hækkaðir, þar eð þeir væru
hlægilega litlir miðað við nú-
verandi verðlag.
Bergsveinn Ólafsson ritari
sjóðsins, upplýsli að gefnar
væru minningargjafir til sjóðs-
his. L. F. í. styrkir sjóðinn með
kr. 3000.00 árlega. Styrkir liafa
verið veittir úr sjóðnum, og
hefir fremur mátt skoða þá
sem jólaglaðning, þar eð upp-
liæði rnar eru svo litlar, heldur
en beina styrki.
Tillaga Eggerts B. Einars-
sonar, um ])að að kosin yrði
öja mánna nefnd til þess að at-
huga og gera tillögur til fund-
orins um eflingu sjóðsins, var
síðan samþykkt með öllum
greiddum atkvæðum.
5. Páll Ivolka, héraðslæknir,
las siðan upp bréf Magnúsar
Pétu rssonar, fyrrv. formanns,
á þessa leið:
Héraðslæknirinn fyrverandi.
Reykjavík, 21. ágúsl 1951.
bar sem ég ekki treysti mér til
þess að mæta á væntanlegum aðal-
fundi Læknafélags íslands vildi ég
leyfa mér að fara þess á leit við
stjórn féiagsins, að hún hlutist til
um að kosin verði á fundinum nefnd
þriggja lækna, er starfi milli þinga,
til þess að rannsaka alla málavexti
og aðdraganda þess, að ég sá mér
ekki annað fært en að segja af mér
héraðslæknisembættinu í Reykja-
vík, áður en lög stóðu til.
Ég gerði þetta fyrst og fremst í
mótmælaskyni fyrir liönd héraðs-
læknanna, þar sem ég tatdi lilut
þeirra svo mjög fyrir borð borinn,
er héraðslæknisembættið i Reykja-
vík var lagt niður til þess meðal
annars, að því er virðist, að það
embætti þyrfti ekki að veita eftir
þeim reglum, sem lög stóðu til og
oftast verið nokkurn veginn fylgt
um veitingar héraðslæknisembætta,
enda mótniælti stjórn Læknafétags
íslands á sínum tíma, við Alþingi,
lagafrumvarpi því, er að þessu Iaut
og síðar varð að lögum.
Þá er og það, að mér er kunnugt
um, að sumir læknar liafa legið mér
á hálsi fyrir framkomu mína i mál-
inu. Munu það þó einkum vera þeir
fáu Reykjavikurlæknar, sem kapp
Iögðu á, að ákveðnum lækni utan
embættislæknastéttarinnar, yrði
veitt embættið, en ég er sannfærð-
ur um, að læknanefnd, sem rann-
sakaði þetta mál með nægum tima,
mundi fremur finnast á mig hallað
og embættislæknastéttina. Býst ég
þvi við, að álit þessarar nefndar
geti orðið nokkurs konar gerðar-
dómur yfir minni framkomu og ef
til vill fleiri.
Ég mun að sjálfsögðu, ef mér
endist aldur og heilsa til, láta slíkri
nefnd í té öll gögn er að málinu
lúta, sem i mínum höndum eru og