Læknablaðið - 15.06.1952, Blaðsíða 10

150
LÆKN ABLAÐIÐ
ingaleysi án þess að missa með-
vitund, er óvenjulega langvar-
andi, og er ekki talið að annað
lyf gefi auðveldar, fljótlegar
eða fullkomnari analgesiu.
Mér hefir fundizt það vera ein-
stakt hvað þessu viðvíkur af
þeim lyfjum, sem ég hefi haft
kynni af. Konurnar remhast
svo eðlilega og láta vel að
stjórn, enda yfirleitt með fullri
meðvitund og notast hriðirnar
til fullnustu. Þetta gildir hæði
um frumbyrjur og fjölbyrjur
og i langflestum tilfellum
reynist deyfingin ágætlega.
Einstaka konur dofna lítið og'
eru það fremur fjölbyrjur, sem
hafa harða sótt og fæðingu nuð-
ar fljótt, svo að höfuðið ryðst
niður og fæðist í nokkrum
hríðum. I þeim tilfellum er
gefið chloroform, sem þá er
líka það hezta sem lmgsazt get-
ur.
Ef byrjað er að gefa deyf-
ingu of snemma, verða konurn-
ar stundum fremur órólegar, og
vilja eins og yfirleitt við deyf-
ingar, missa viðnám við sárs-
aukanum, þolinmæðin brestur
og verða þess vegna erfiðari
viðureignar. Einstaka kona
hefur fengið mjög hraða öndun
og þykir deyfingin þá óviðfeld-
in, og höfum við þá hætt við
þessa deyfingu.
Trilene-svæfingarnar notum
við í öllum eðlilegum fæðing-
um, og eru þær komnar á
þriðja þúsund. Eftir þvi sem
reynslan varð meiri fórum við
líka að hrúka þessar svæfingar
við sitjandafæðingar, og reyn-
ast þær lika nægilegar i þeim
tilfellum. Á öllum frumhyrj-
um eru þá gerðar „episiotomi-
ur“, og þá hyrjað með því að
staðdeyfa spöngina og síðan er
klippt fyrir; annars, ef með
þarf, eins ef fæðing að öðru
leyti er eðlileg, gerum við oft
episiotomiur i Trilene-devf-
ingu. Okkur hefir ekki reynzt
neitt frekar koma blæðingar
milli harns og fylgju, né held-
ur að fylgjufæðingu seinki við
þessar deyfingar. Ef aðeins er
um smárifur í spöngina að
ræða, sem ekki þarf að sauma
nema með tveimur til þremur
saumum, þá nægir deyfingin
líka vel.
Vegna þess, hve sjúklingur-
inn slappar lítið vöðvana, er
ekki hægt að brúka Trilene-
svæfingu til þeirra aðgerða, er
þurfa fullkominnar slöppunar
með, hins vegar höfum við
stundum skorið í brjóstamein í
þessum svæfingum með ágæt-
um árangri. Aðgerðir á ígerð-
um eru, eins og kunnugt er,
með því sárasta sem til er, en
ég man eftir einni konu sér-
staklega, sem hafði óvenjulega
mikla ígerð og sem sofnaði full-
komlega, og fann ekkert til á
meðan verið var að skera stór-
an skurð og síðan var farið
með fingur vel um allt ígerðar-
holið og rifin sundur skilrúm.