Læknablaðið - 01.02.1958, Blaðsíða 19

LÆKNABLAÐIÐ
3
með öllum þess fyrirbrigðum
og ráðgátum. Mun það nærri
láta, að liann liafi nokkuð jafn-
snemma lokið námi og sigrazt
á sjúkdómi sínum að fullu, þótt
jafnan bæri hann hans menjar.
Ötrúlegt má virðast þrek lians
og seigla, þrátt fyrir skerta
líkamsorku af langvinnum sjúk-
dómi, þar sem liann um nær-
fellt tuttugu ára skeið þjónaði
erfiðu og allmannmörgu héraði
og auk þess iðulega öðrum hér-
uðum jafnframt, oftast Árnes-
héraði, sem lieita mátti að væri
læknislaust annað hvert ár eða
meir, en stundum einnig Reyk-
hólahéraði og hluta af Naut-
eyrarhéraði. Enda mun hann
hafa verið farinn að þrevtast og
vænzt þess að fá það ögn hæg-
ara, þá er hann fékk veitingu
fyrir Keflavíkurhéraði haustið
1941. En sú von mun tæplega
hafa rætzt, því að enda þótt
ferðalög væru þar hægari, er
héraðið ákaflega víðlent og
mannmargt og auk þess fór
héraðsbúum ört fjölgandi fljót-
lega eftir komu hans, einkum
með tilkomu hins margumtal-
aða Keflavíkurflugvallar, og
munu því annir hans brátt liafa
vaxið honum yfir höfuð, enda
fátt um lækna þar á fyrstu ár-
mn hans, og lyfjabúð var þar
ekki stofnsett fyrr en á síðustu
árum. Mun honum hafa komið
vel á erfiðum starfsferli, að
hann hafði jafnan verið hóf-
samur á lífsins lyslisemdir, svo
sem tóbak og áfengi, þótt ekki
væri liann bindindismaður, og
hafði stundað íþróttir á náms-
árum sínum, leikfimi, knatt-
spyrnu o. fl. efti'r því sem geta
leyfði. Ekki munu þó hafa liðið
mörg ár, eftir að liann kom til
Keflavíkur, þar til þrek og heilsa
tók að hila. Mun hann þó ekki
liafa sinnt því, svo sem- þörf
hefði verið, nægilega snenuna.
Fór svo að lokum, að hann
varð oftast að hafa aðstoðar-
lækna síðustu árin, enda þótt
þá væri læknum farið að fjölga
þar og komin lyfjabúð. Mun
hann hafa verið allmjög farinn
að heilsu, þá er liann lét af emb-
ætti, enda varð liann ekki lang-
lífur eftir það. Hann lézt hinn
30. nóv. síðastliðinn á sjúkra-
húsi í Reykjavík eftir fremur
skamma legu.
Karl var kvæntur Elínu Gróu
Jónsdóttur, hónda á Kambi í
Reykhólasveit, Rrandssonar. —
Var hjónaband þeirra mjög ást-
úðlegt, enda er Elín hinn bezti
kvenkostur og reyndist honum
hin tryggasta stoð og stytta. —
Ekki varð þeim harna auðið, en
tóku sér eina kjördóttur.
Er nú sár harmur kveðinn
að þeim mæðgum, en margar
ljúfar minningar munu þær
liafa til að vlja sér við og vænti
ég að það muni nægja þeim til
sárahóta,, ásamt von um fagra
endurfundi. Lifðu svo heill og
sæll, vinur.
Knútur Kristinsson.