Læknablaðið - 01.02.1958, Blaðsíða 26

10
LÆKNABLAÐIti
live mikið liann hafi notað af
lyfinu.
Byrj unareinkenni hrómeitr-
unar eru venjulega svipuð og
við neurastheni og eru oft tek-
in sem slík. Þau eru þfeyta, al-
menn deyfð, gleymska, léleg ein-
heiting liugans, liöfuðverkur,
svefntruflanir, lystarleysi og
iðulega impotentia. Allt saman
kvartanir frá sjúklingnum
sjálfum, en engin einkenni, sem
læknirinn getur staðfest nema
aukið bromid i serum, ef liann
lætur rannsaka það. Átti lækn-
ar sig ekki á þessum einkenn-
um, eða eins og algengara er,
að fólk, sem er að lækna sig
sjálft, finnst meðalið ekki duga
nógu vel og tekur meira, koma
fram ýmis andleg og líkamleg
einkenni, sem læknar og aðrir
taka eftir. Ber þá venjulega
fyrst á taltruflunum, talið verð-
ur drafandi og óskýrt, sjúkling-
arnir mismæla sig oft eða þá
vantar orð og verða að fara í
kringum það, sem þeir ætla að
segja. Þeir verða daufir og sljó-
ir, minnið verður gloppótt. Húð-
in verður þurr. Sjúklingarnir
verða reikulir í spori, þeir fá
jafnvægistruflanir, ataxi og
tremor á höndum. Beflexar
dofna, einkum hverfur lcokre-
flex fljótt. Nystagmus, ójöfn og
köntuð ljósop. Aukist eitrunin
enn, fá sjúklingarnir óráð og
ofskynjanir, verða órólegir og
ruglaðir, fyrst að nóttunni og
síðan e.t.v. á daginn líka, ef
ekki er að gert. Flest þessi ein-
kenni eru almenn eitrunarein-
kenni og verða ekki greind mcð
vissu frá öðrum eitrunum nema
með blóðrannsókn. Þessi mynd
brómeitrunar er algengust, og
falla þessar þrjár sjúkrasögur,
sem hér hafa verið birtar, í
þennan flokk.
Sjaldgæfari myndir hrómeitr-
unar eru ofskynjanir án óráðs
og „bróm-schizophrenia“ með
dómvillum, ofsóknar- og þving-
unarhugmyndum, þar sem sj úk-
lingarnir telja öllu snúið gegn
sjálfum sér. (Levin 1948). Sagt
er, að bróm-ofskynjanir séu
frekar úr fjarlægð fyrir sjúkl-
inginn, gagnstætt alkoliol-of-
skynjunum, sem sjúklingarnir
skynja yfirleitt nærri sér (May-
er —- Gross et al.).
Enn er eftir að telja eitt ein-
kenni, sem talið hefur verið sér-
kennilegt fyrir brómeitrun, en
það er brómacne. Acne fannst
hjá einum þeirra sjúklinga, sem
hér er getið um. Það er annars
talið frekar sjaldgæft fyrirhæri
við brómeitrun, og þarf ekki að
standa í beinu sambandi við
brómmagnið í blóði eða önnur
einkenni um brómeitrun. Acne
fannst t. d. aðeins á 2 af 47,
sem höfðu einlcenni brómeitr-
unar (Olsen 1957). Ilins vegar
kom það líka hjá 2 af 70, sem
ekki höfðu nein önnur einkenni
brómeitrunar (Flinn 1941).
Meðferðin við brómeitrun er