Læknablaðið - 01.10.1959, Blaðsíða 18

120
LÆKNABLAÐIÐ
Haukur Kristjánsson
gegn
Valdstjórninni
uppkveðinn svohljóðandi
D ó m u r :
Með kæru 26. nóvember 1958,
sem Hæstarétti barst 28. s. m.,
liefur kærandi skotið liinum
kærða úrskurði til Hæstaréttar
samkvæmt 2. tl. 172. gr. laga nr.
27/1951. Krefst hann þess, að
úrskurðurinn verði úr gildi
felldur og kærumálskostnaður
dæmdur á hendur ríkissjóði.
Ilvorki kröfur né greinargerð
liafa borizt Hæstarétti frá fyrir-
svara valdstjórnarinnar.
Tilefni var til að taka söku-
naut þeim, sem i málinu greinir,
hlóð til ákvörðunar á áfengis-
magni í því. Var honum skylt
að hlíta þeirri aðgerð, enda hef-
ur eigi verið í ljós leidd nein á-
stæða til, að eigi hafi mátt slíka
rannsókn á hann leggja, shr. 7.
mgr. 25. gr. laga nr. 26/1958.
Samkvæmt 41. gr. laga nr. 27/
1951 var kæranda skylt að fram-
kvæma nefnda læknisrannsókn
og hlóðtöku. Ber því að stað-
festa úrskurð sakadómara.
Kærumálskostnaður fellur
niður.
D ó m s o r ð :
Hinn kærði úrskurður á að
vera óraskaður.
Kærumálskostnaður fell-
ur niður.
Reykjavik, 9. fehr. 1959.
Læknafélag Islands,
R e y k j a v í k.
Með hréfi dags. 4. febr. 1959
hefur Læknafélag Islands sent
mér til atliugunar dóm Hæsta-
réttar í máilinu nr. 183/1958:
llaukur Kristjánsson gegn Vald-
stjórninni ásamt úskurði saka-
dóms Reykjavíkur í sama máli.
Jafnframt liefur Læknafélagið
lagt fyrir mig þær spurningar,
er síðar verður vikið að.
Dómur Hæstaréttar hefur
tvennskonar gildi. Dómurinn
sker fyrst og fremst úr því á-
greiningsefni, er málið fjallar
um, þ. e. livort Hauki Kristjáns-
syni lækni hafi verið skylt að
framkvæma blóðtöku á manni
þeim, er málið fjallar um, við
þær aðstæður, er í málinu grein-
ir. Auk þessa hefur dómurinn
að geyma almennar reglur um
skvldu lækna til rannsóknar á
þeim mönnum, sem grunaðir
eru um að hafa neytt áfengis í
samhandi við akstur. Vísar dóm-
urinn til 25. gr. umferðarlaga
nr. 26/1958 og 41. gr. laga nr.
27/1951, um meðferð opinherra
mála. Þau lagaákvæði, er liér
skipta máli, eru svohljóðandi:
25. gr. umferðarlaga:
„Enginn má neyta áfengis við
akstur vélknúins ökutækis.
Enginn má aka eða reyna að
aka vélknúnu ökutæki, ef hann
vegna áfengisneyzlu verður eigi
talinn geta stjórnað því örugg-
lega.