Læknablaðið - 01.08.1968, Síða 60

180
LÆKNABL AÐIÐ
þremur árum bauðst Reykjavíkurborg til þess að standa undir halla-
rekstri spítalans vegna sjúklinga úr Reykjavík. Var það stórhugur,
sem aldrei fyrr hafði orðið á vegi spítalans, og borgaryfirvöldum til
sóma. Um það bil 35 af hundraði sjúklinga spítalans hafa verið bú-
settir utan Reykjavíkur, og um greiðslu fyrir þessa sjúklinga gegnir
öðru máli. Daggjöld þau, sem sjúkrasamlög inna af hendi, eru aðeins
hluti af raunverulegum spítalakostnaði, og ætti ekki að þurfa að taka
það fram við lesendur Læknablaðsins. En hitt mega þeir heyra, að
það hefur reynzt ókleift að fá bættan hallann af vist þessara sjúkl-
inga. Er þó ekki um að kenna, að ráðamönnum heilbrigðismála hafi
verið ókunnugt um þetta ástand, því að heilbrigðisstjórn hefur verið
skýrt ýtarlega frá, hvernig þessum málum er háttað, bæði bréflega
og í viðtölum. Hefur og landlæknir vitað þetta fullvel, en engu getað
um þokað þrátt fyrir góðan vilja og ítrekaðar tilraunir. Þó er mér
ljúft og skylt að minnast eins manns, sem fullan skilning hefur haft
á þessum málum, og hefur ekki látið sitja við orðin ein, en það er
forstjóri Sjúkrasamlags Kópavogs. En hann er einn tryggingamanna.
sem ég hef átt samskipti við, sem hefur á því skilning, að tryggingar
eru fyrir fólkið.
Enn segir í margnefndri grein: „Undir þessa samstarfstilhögun
fellur kennsla læknastúdenta og að einhverju leyti framhaldsnám
lækna.“
Ég er nýkominn heim úr ferðalagi til Bandaríkja Norður-Ameríku.
Meðal annarra borga, sem ég heimsótti þar, var Boston. Þar eru
margir spítalar og góðir, en reknir með ýmsu móti. Eru sumir sjálfs-
eignarstofnanir, sumir í eigu bæjarins, en aðrir eru reknir ai'
Massachusettsríki. Eru þeir því aðskildir að fjárhag og reknir hver
með sínum hætti. En eitt höfðu þeir saman allir, sem ég hafði spurnir
af, þeir voru allir kennsluspítalar; um kennsluna sá Harvard Medicai
School, og hefur sá skóli þótt hlutgengur, þar sem ég þekki til. Þeim
í Boston finnst þeir ekki hafa of miklu úr að spila af efniviði tii
kennslu, þó að þeir nýti það allt, sem til fellur hjá þeim. Hvað skyldi
þá um okkur?
Yfirlæknir handlæknisdeildar Borgarspítalans, — sem á, eftir því
sem ég veit bezt, að vera „almenn handlæknisdeild“, og skiptir þá
litlu máli, þó að mér finnist það „anachronismi“ —, hefur um árabil
lagt stund á þvagfærasjúkdóma og annazt kennslu í þeim fyrir stúd-
enta, jafnhliða starfi sínu í Landspítala, og er dósent við Háskóla ís-
lands. Nú flyzt hann væntanlega á þessu ári suður í Fossvog. Hættir
hann þá kennslu sinni við Háskólann og nýtist stúdentum ekki leng-
ur af reynslu hans og sjúklingum? Ef svo er, þá er mér sú spurn
ofarlega i huga: Hvað hefur Grænuborgartúnið fram yfir Fossvog til
kennslu? Haldi hann hins vegar áfram kennslu sinni, vakna aðrar
spurningar. í Borgarspítalanum er lyflæknisdeild, að vísu „almenn
lyflæknisdeild“ — og þá líka „anachronismi“ að mínu viti, en for-
stöðumaður hennar er gamalreyndur kliniker með mikla þekkingu.
Hvers vegna mega stúdentar ekki njóta reynslu hans og leiðsagnar?
í Fossvogi er röntgendeild, sem að búnaði öllum jafnast fyllilega