Fréttatíminn - 03.12.2010, Blaðsíða 28

að slökkva á sjónvarpinu, standa
upp úr sófanum og flytja til útlanda.“
Ball á bensínstöð
Nákvæmlega það sem svo margar
konur á sextugsaldri þrá. Hversu oft
heyrir maður ekki jafnöldrur Helgu
segja: Oh, hvað mig langar að fara
héðan – búa í heitu landi – upplifa
ævintýri – en ekkert gerist. Helga
ákvað að byrja ferðina í Portúgal
en segir að þar hafi ekki verið líft
sökum verðlags:
„Evran var nú ekki beinlínis að
hjálpa til, maður átti ekki fyrir kaffi-
bolla og þá spurði Gísli vinur minn:
„Af hverju kemurðu ekki bara með
mér í Dóminíska lýðveldið og leigir
með mér hús?“ Gísli þekkti til þar
og ég ákvað bara að taka áskorun-
inni. Það fyrsta sem ég spurði um
var hvort þar væru kóngulær. Ójá,
og það lófastórar! Skræfan ég ákvað
samt að taka skrefið, pakkaði í eina
ferðatösku og flutti í lítið þorp, Ca-
brera, og fór í kóngulóarfóbíumeð-
ferð. Þorpið er pínulítið, þrjár götur
og ekkert félagslíf fyrir utan böllin
sem haldin eru á bensínstöðvum
bæjarins og í almenningsgarðin-
um.“
Þegar hún sá eldhússkápana í
húsinu sem þau leigðu ákvað hún að
opna þá aldrei – og stóð við það. Og
hvað var það fyrsta sem hún kynnt-
ist? Jú, auðvitað lófastór kónguló
og konan með fóbíu. Meðan verið
var að eitra húsið skellti hún sér á
ball á bensínstöðinni með Gísla vini
sínum:
„Ég má ekki heyra tónlist, þá verð
ég að dansa,“ segir hún. „Gísli hafði
sagt mér að ég myndi finna kær-
asta á ballinu og við höfðum ekki
setið lengi við borðið hans þegar
þangað kom lögfræðingur staðar-
ins, fallegur, þeldökkur maður með
dökkbrún augu sem voru eins og
svartur „eye-liner“ hefði verið mál-
aður í kringum þau. Ég kolféll fyrir
honum. En svo sagði hann bara ekki
orð, mér fannst hann algjört dauð-
yfli og þetta kvöld gerðist akkúrat
ekki neitt.“
Það kom nú reyndar til af því að í
Dóminíska lýðveldinu gilda allt aðr-
ar reglur um samskipti kynjanna en
við þekkjum hér á Íslandi og víðar
í Evrópu. Karlmaður gengur ekki
að konu og býður henni upp í dans
eða út að borða. Öll samskipti fara í
gegnum þriðja aðila – í tilfelli Helgu
í gegnum Gísla.
„Þar sem Gísli ,„átti“ borðið sem
við sátum við, þurfti lögfræðingur-
inn að hafa samband við hann og
biðja hann um leyfi til að hitta mig.
Eitt leiddi af öðru – og nú erum við
hjón!“ segir hún og lítur kímin á
Cesar sem vinnur á tölvunni á með-
an við tölum saman.
Ég þarf að vita hvað Cesari fannst
um Helgu þegar hann sá hana í
fyrsta sinn og bið hana að túlka:
„Mér fannst hún elegant kona og
leist vel á hana frá fyrstu stundu,“
segir hann og ljómar. „Heima hjá
mér var hún allt önnur kona en hún
er hér á Íslandi. Ég verð var við að
hún er þekkt hér, margir heilsa
henni og tala við hana, en í Cabrera
var hún ein af fimm útlendingum,
mikil dama,“ segir hann hlýlega og
ástin leynir sér ekki í augum hans.
Drottningin á staðnum
„Ég lifði eins og drottning,“ bætir
Helga við brosandi. „Það er margt í
menningunni þar sem er gríðarlega
ólíkt því sem við eigum að venjast.
Til dæmis býr enginn einn í húsi eða
íbúð. Hvort það er hjátrú eða hvað
veit ég ekki, en þannig er það. Fólk
kemur heldur ekki að húsinu manns
nema að hafa fengið leyfi, og fyrst
hélt ég að fólkið þarna væri svona
latt að það sæti bara í bílunum og
kallaði og flautaði, en þarna má sem
sagt skjóta þann sem kemur óboð-
inn að dyrum. Allir gluggar eru með
rimlum. Ég fékk heimsendan mat í
hádeginu og lifði sældarlífi.“
Þetta er nú ekki rómantíska við-
talið sem ég ætlaði að taka svo að ég
beini orðum mínum aftur að ástinni:
„Ég man að fyrst þegar ég sá
Cesar hugsaði ég með mér að það
væri nú ekki amalegt að færa son-
um mínum þeldökkan stjúpa – en
það var nú meira í gamni en alvöru.
Sannleikurinn er þó sá að ég varð
yfir mig ástfangin af Cesari og
ég bað hans skömmu eftir að við
kynntumst. Það gekk nú ekki upp í
þeirri atrennu – ýmislegt var okkur
til trafala – einkum kannski tungu-
málið því að ég talaði ekki spænsku
þá og hann ekki ensku. Svo kom ég
heim til Íslands í maí til að ganga
frá ýmsum hlutum – og þá sendi
hann mér bónorð sem ég tók að
sjálfsögðu.“
Tungumálið var ástin
Hún segir að sér hafi að mörgu leyti
fundist óþægilegt að vera útlend-
ingur í þorpinu því hún hafi fljótt
fundið að hún yrði aldrei annað en
gestkomandi:
„Ég var rukkuð þrefalt fyrir hár-
greiðslu og gallabuxurnar sem ég
keypti mér,“ segir hún. „Þarna var
ég gestur og vissi að ég yrði alltaf
útlendingur í þeirra heimalandi.
Dóminíska lýðveldið er auðvitað
þriðji heimurinn og ekkert sem
við eigum sameiginlegt með þeim.
Samband okkar Cesars gekk eins
brösuglega og sambönd geta geng-
ið í upphafi – eðlilega, þar sem við
töluðum ekki sama tungumál, en
ástin batt okkur saman,“ segir hún
og hlær. „Það var líka svolítið erfitt
fyrir Cesar að vera með hvítri konu,
því það þykir lottóvinningur þarna
að ná sér í hvíta konu og þeir sem
það gera eru kallaðir Sanky Panky.
Cesar þurfti hins vegar ekkert á því
að halda að komast úr landi. Hann
var í góðri stöðu sem lögfræðingur
þorpsins, þetta er heimaland hans
sem honum líður vel í, en hann var
alveg tilbúinn að koma með mér að
skoða heiminn.“
Helga byrjaði að senda pistla
til vina og vandamanna á Íslandi
og þegar hún fékk góð viðbrögð
við þeim hugsaði hún með sér að
kannski hefðu fleiri gaman af að
lesa um lífið í þorpinu.
„Þá ákvað ég að í stað þess að
leigja sal og kaupa snittur þegar ég
yrði sextug, skyldi ég gifta mig og
skrifa bók. Ég lauk við bókarskrifin
síðasta kvöldið sem ég var 59 ára
og þess vegna heitir bókin „Loksins
sexbomba á sextugsaldri“!
Dansað á rauðum skóm í
rauðum kjól
Og brúðkaupið tókst með litlum
og stórum kraftaverkum eins og
hún orðar það. Tók tímana tvo og
meira til; hún þurfti að kæra úr-
skurð Útlendingaeftirlitsins til að
framlengja dvöl Cesars á Íslandi,
fékk synjun og því lá á að komast
inn til sýslumanns mánudaginn 8.
nóvember.
„En ég gat náttúrlega ekki gift
mig án þess að halda brúðkaups-
veislu,“ segir hún kankvís. „Ég
var búin að ákveða að gifta mig í
rauðum kjól og rauðum skóm. Kjól-
inn hafði ég séð sem útstillingu í
verslun við Laugaveginn fyrir tíu
árum og þá var hann skreyttur með
jólaseríu. Ég skransaði á götunni,
hljóp inn í búðina og keypti kjólinn.
Á fimmtudagskvöldið í síðustu viku
fór ég svo í kassana mína að sækja
kjólinn. Sem var horfinn! Álfarnir
höfðu tekið hann og ég sá enga leið
aðra en vafra um Kringluna í leit að
skóm í stíl við annan kjól sem ég
ætlaði þá að vera í í veislunni. Fann
enga skó og hringdi í vinkonu mína
sem hefur gott samband við álfa og
bað hana að biðja þá vinsamlega að
skila mér kjólnum. Fór svo aftur í
geymsluna og þar – í fyrsta kassa
– lá rauði kjóllinn. Veislan var svo
haldin í Garðheimum því útgef-
endur bókarinnar, Sumarhúsið og
garðurinn, er í nánu samstarfi við
Garðheima og séra Anna Sigríður
Pálsdóttir blessaði sambandið. Ég í
rauða kjólnum með þennan fallega
og góða mann við hliðina á mér og
litla sonardóttir mín og nafna, fjög-
urra ára, kom með hringana. Svo
stigum við auðvitað dans. Þetta var
dásamleg stund og það er ólýsan-
legt að upplifa það að verða aftur
ástfangin. Ég hélt að sú tilfinning
væri horfin með öllu, enda ekki orð-
ið ástfangin í áratugi, en það er nú
öðru nær.“
Sexbomba á sextugsaldri
„Það er dásamlegt að upplifa ástina
aftur. Þetta er eins og að fá ung-
lingaveikina aftur, maður er ým-
ist á bleiku skýi eða barmi tauga-
áfalls! En svo þegar maður þorir að
treysta, þá verður allt svo dásam-
legt. Ég hvet konur á mínum aldri
til að fylgja draumum sínum, standa
upp úr sófanum og fara út í lífið.
Gera það sem þær dreymir um. Það
samfagna mér allir og ég held að ég
verði bara að fara í hópferð með ís-
lenskar konur í Dóminíska lýðveld-
ið í janúar. Þar eru konur virtar og
það skiptir engu máli hvernig þær
eru í laginu! Þar þarf engin að hafa
minnimáttarkennd. Ég lærði það
mest um sjálfa mig á þessum mán-
uðum að ég ber sjálf ábyrgð á minni
líðan. Ég hef aldrei átt auðvelt með
að vera ein fyrr en þar og lærði að
vera ein með sjálfri mér og líða vel.
Ég gerði það sem svo margar kon-
ur á mínum aldri langar að gera,
en þora ekki. Ég er búin að sanna
að þetta er hægt, meira að segja
að finna ástina og fíla sig sem sex-
bombu á sextugsaldri. Hamingjan
býr innra með okkur sjálfum. Veistu
það, að ég veit núna að ég er bara
gangandi ævintýri. Sexbomba á
sextugsaldri!”
Anna Kristine
ritstjórn@frettatiminn.is
Ég sá fram á
að það væri
ekki sniðugt
að eiga tvær
íbúðir og vera
með fyrirtæki
og halda í
þetta svart-
nætti sem var
fram undan.
Helga og Cesar
eru ástfangin
upp fyrir haus.
Ljósmynd Hari
28 viðtal Helgin 3.-5. desember 2010