Læknablaðið - 15.01.1989, Blaðsíða 50

34
LÆKNABLAÐIÐ
of night-time dosing with H2-antagonists is also
associated with highly acceptable ulcer healing rates and
is convenient for and acceptable to patients. This
provides effective therapy and should avoid any of the
inherent problems of prolonged anacidity.
LACK OF EFFECT OF COD LIVER OIL ON
VENTRICULAR EXTRASYSTOLES AFTER
MYOCARDIAL INFARCTION
Þórður Harðarson, Árni Kristinsson, Guðrún
Skúladóttir, Hanna Ásvaldsdóttir, Snorri P. Snorrason.
The Dcpartment of Medicine, National University
Hospital, The Science Institute of the University of
Iceland.
Previous work has shown that in experimental animal
models, a lower incidence of arrhythmias and sudden
death was observed if the animals were fed cod liver oil
or fish oil. After a 48 hour control period 18 men who
were recovering from acute myocardial infarction were
given 20 ml cod liver oil for six weeks, either
immediately after the control period, during weeks 0-6
(n= 10), or during weeks 6-12 (n = 8). 48 hour Holter
monitoring was carried out before cod liver oil
administration and at the end of weeks 6 and 12. The
eicopentaeonic acid content of plasma phospholipids
was increased 2,3 fold during cod liver oil
administration. However, no significant change was
observed in the 24 hour prevalence of ventricular
extrasystoles or other arrhythmias during the study
period. The mean ln number of ventricular
extrasystoles was 2,95 ±0,51 (SD) during cod liver oil
ingestion and 2,63 ±0,30 off cod liver oil.
ÁHRIF LÝSISTÖKU Á LÍPÍÐ OG
APOLÍPÓPRÓTÍN í BLÓÐI SJÚKLINGA EFTIR
HJARTADREP
Elín Ólafsdóttir, Þorvaldur Veigar Guðmundsson,
Guðrún Skúladóttir, Árni Kristinsson, Þórður
Harðarson. Rannsóknadeild Landspítalans i
meinefnafræði, Lyflækningadeild Landspítalans,
Raunvísindastofnun Háskóla íslands.
Vitað er að þorskalýsi ver tilraunadýr gegn
hjartsláttaróreglu og skyndidauða, þegar þau eru áreitt
með efnum eins og isoproterenoli (1). Jafnframt er talið
að lág tíðni hjarta- og æðasjúkdóma í Grænlendingum
stafi af mikilli neyslu feitmetis úr sjó þar í landi (2).
Hér er skýrt frá áhrifum þorskalýsis á lípíð og
apolípóprótín A1 og B í 17 sjúklingum, sem höfðu
fengið hjartadrep og fylgt var eftir í 12 vikur eftir
útskrift af hjartadeild. Hópnum var skipt í tvennt og
fengu níu sjúklingar 20 ml af þorskalýsi á dag til
viðbótar venjubundnu fæði í sex vikur, en átta voru án
lýsis þennan tíma. Þá var hópunum víxlað og
sjúklingarnir átta hófu að taka lýsi en hinir níu hættu og
fylgst var með hópunum í aðrar sex vikur.
Tekin voru fastandi blóðsýni tvívegis fyrir útskrift og
síðan á tveggja vikna fresti í 12 vikur, alls 8 sýni úr
hverjum sjúkling. Mæld voru í sermi: tríglyceríð,
heildar kolesterol, HDL-kolesterol, apolípóprótín A1
og B. Ennfremur var magn fjölómettuðu fitusýranna
EPA (eicosapentaenoic acid) og DHA (docosahexaenoic
acid) ákvarðað í plasma tríglyceríðum, fosfólípíðum og
kolesterol-esterum. Mikil hækkun varð á EPA og DHA
í blóði þeirra sem tóku lýsi og hækkaði EPA
hlutfallslega meira í plasma lípíðum en DHA borið
saman við magn þeirra í lýsinu sjálfu. Engin breyting
varð á apolípóprótínum við lýsistöku og aðeins
lítilsháttar aukning á heildar og HDL-kolesteroli, ekki
marktæk. Hins vegar varð marktæk lækkun á
tríglyceríðum (15% af meðaltali) í blóði sjúklinga
meðan þeir tóku lýsi, en þeim áhrifum hefur áður verið
lýst bæði í heilbrigðu og sjúku fólki (3).
Hjartsláttaróregla greindist ekki í hópunum tveimur á
tilraunatímanum og því ekki unnt að meta áhrif
lýsistökunnar á postinfarct arrythmiur.
Heimildir:
1) Benediktsdóttir VE, Guðbjarnason S. J. Molecular
and Cellular Cardiology. I prentun.
2) Dyerberg J. Nutr Rev 1986; 44: 125-34.
3) Kinsella JE. Seafood and Fish Oils in Human Health
and Disease. Marcel Dekker Inc., N.Y. and Basel,
1987: 70-4.
KRANSÆÐASTÍFLA Á SJÚKRAHÚSI AKRANESS
1981-1987
Guðbjörg Sigurgeirsdóttir, Ágúst Kárason, Ari
Jóhannesson. Lyflækningadeild Sjúkrahúss Akraness.
Gerð var afturvirk úttekt á sjúkraskrám sjúklinga sem
greindust með bráða kransæðastíflu á Sjúkrahúsi
Akraness 1981-1987. Sjúkdómsgreiningin byggðist á
skilmerkjum WHO. Á þessu tímabili greindust 140
tilfelli, þar af voru 92 karlar og 48 konur. Meðalaldur
hópsins var 71,1 ár. Meðalaldur karla var 66,3 ár en
meðalaldur kvenna var 72,9 ár. Flestir sjúklinga eða
47,1% komu frá Akranesi, 35,0% úr Borgarfjarðar- og
Mýrasýslu en 17,9% af öðrum stöðum. í um helmingi
tilfella komu sjúklingar á sjúkrahúsið innan 5 klst. frá
byrjun einkenna. Af 140 tilfellum dóu 35 eða 25%. 35%
af þeim konum sem lögðust inn vegna bráðrar
kransæðastíflu dóu en 20% karlanna. Meðalaldur
þeirra kvenna var 76,9 ár en meðalaldur karlanna var
75,3 ár. Þeir sem dóu voru allir eldri en 50 ára, 20,5%
voru á aldursbilinu 60-69 ára, 23,7% á aldursbilinu
70-79 ára en helmingur áttræðra og eldri dóu. Um
helmingur (49%) sjúklinganna dóu á fyrsta sólarhring
eftir komu. Helstu dánarorsakir voru cardiogen shock
(lost) eða’ í 54% tilvika, hjartabilun og arrhythmia voru
hvor um sig í 20% tilvika. Flestir sem lifðu höfðu enga
eða ómarktæka fylgikvilla. Algengustu fylgikvillar voru
arrhythmiur, sem þörfnuðust lyfjameðferðar (24%) og
hjartabilun (23%). Tveir sjúklingar lifðu af cardiogen
shock (lost). Átján sjúklingar fengu bráða
kransæðastíflu á sjúkrahúsinu og af þeim létust sjö
(39%). Dánartíðni miðað við búsetu skiptist þannig að
um 21% Akurnesinga deyja, 31% þeirra sem búa í
Borgarfjarðar- og Mýrasýslu, en 24% sem koma frá
öðrum stöðum. Nánar verður rætt um þessar
niðurstöður og gerður samanburður við niðurstöður
annarra.