Læknablaðið : fylgirit - 01.05.1978, Blaðsíða 11

Læknablaðið : fylgirit - 01.05.1978, Blaðsíða 11
J. J. CALABRO Capriciousness is the outstanding feature of Stills ’s disease, or juvenile rheumatoid arthritis (JRA) as it is called in the United States. Puzzling signs and symptoms, variable presenta- tions, and unpredictabie patterns of disease course are all hallmarks of this childhood illness. It is only within recent years that this com- piicated disease has become more accessible to early diagnosis and more effective treatment. Still's disease was first described in 1864 by Cornil. Since then, a great deal of the literature has been devoted to clinical descriptions and efforts to classify various "subgroups" of the disease. Even as early as 1890, Diamentberger, another French investigator, pointed out that rheumatoid arthritis (RA) in children could begin acutely with high fever. He published observa- tion on 35 patients, including 3 of his own, in what he termed a "new rheumatism of children" that began most often in large joints. Diamentberger was the first to note the fre- quency of growth disturbances, including micro- gnathia, and the flare-ups and remissions that are so typical of Still's disease. He also concluded that the prognosis for RA appeared to be more favorable in children than in adults. In a scholarly report in 1897, Still separated his 19 patients by the manner in which their disease began. In 6 patients, he described chronic polyarthritis, similar to adult RA, and in one, Jaccoud's arthritis. In 12 cases, the most informative group, he reported that joint disease was accompanied by high fever, lympha- denopathy, splenomegaly, hepatomegaly, and pericarditis. Thus, Still's major contribution was to describe most of the systemic manifesta- tions that are now recognized as unique to JRA. Today, the term Still's disease in generally regarded as synonymous with childhood onset RA, although the popular eponym is sometimes used to describe an onset accompanied by prominent systemic manifestations. Childhood RA is usually confined to disease beginning before age 16. It is rare before 6 months of age, and generally 2 onset peaks are noted, one between ages 1 and 3, another from 8 to 12. In an English survey, Bywaters noted one instance of Still's disease for every 15 PROGNOSIS IN JUVENILE RHEUMATOID ARTHRITIS hundred school children. No comparable survey has been conducted in the United States where there may be as many as 250.000 cases. But this is only a rough estimate based on 57o of adults with RA. Despite such prevalence, the cause of Still's disease is yet to be clarified. Currently, 2 mechanisms appear to be operative: infection by some unidentified microorganism along with some sort of immunologic disturbance. Yet, it was not so long ago that teeth or tonsils were removed because of the theory of "foeus of infection." Since then, a number of micro- organisms have been implicated, but none have been established. What about familial and genetic factors ? In the only family survey, reported by Ansell in 1962, a familial aggregation of ankylosing spondylitis greater than expected was found among the male relatives of patients. This impression has to be critically reexamined, however, since by 1965 some of the 93 probands with chronic polyarthritis may have gone on to develop ankylosing spondylitis. Twin studies give little support of any genetic influence because of the low concordance rates reported. More recently, reports of a relatively higher frequency of HL-A W27 in JRA than in controls suggests some sort of genetic linkage. Of 26 patients typed by Rachelefsky and Terasaki, 42% had the antigen in contrast to only 6% of 267 controls. Of 24 children reported by Sturrock, 29% also had the antigen. However, these findings could not be confirmed in the most recent and largest survey of 123 patients, in which a comparable frequency (15 & 9%) of W27 was disclosed among patients and controls. Regarding various immunologic parameters, it is difficult to assign a pathogenetic role to rheumatoid factor because of its infrequency in JRA. Recently, however, Torrigiani (and the group at Taplow) have shown that seronegative children with RA have IgG-anti-IgG rheumatoid factor (not detected by the usual agglutination tests) rather than IgM-anti-IgG rheumatoid factor. Whether IgG antibody has the same biologic activity as IgM rheumatoid factor is 9
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.