Innsýn - 01.10.1978, Blaðsíða 21

21
Meðan að vikurnar urðu að mánuðum, varð Glaðurstór hundur.
Loðnar lappirnar urðu á við matardiska að stærð og það gustaði
þegar hann dinglaði skottinu. Fyrir utan það að vera stór hundur
var hann líka orðinn stórt vandamál.
,,Ó!“ stundi mamma Ragga einn morguninn þegar hún leit út um
gluggann „Glaður sleit bandið sitt og er inni í garði hjá frú Elmer
og núna er frú Elmer að koma hingað.“
Raggi opnaði útidyrnar og Glaður þaut inn, á hæla honum kom
frú Elmer með kúst í hendinni.
„Þessi fílslegi hundur ykkar er búin að eyðileggja garðinn minn
með þessum risalöppum sínum" hrópaði frú Elmer. Hún skók
kústinn í áttina að Glað, en hann faldi sig bak við Ragga með
skottið á milli fótanna. „Þið verðið að hafa betri stjórn á þessum
hundi eða ég klaga hann,“ sagði hún, svo þrammaði hún heim.
„Þetta er rétt hjá henni,“ sagði mamma. „Við verðum að loka
Glað inni."
Strax næsta dag þegar Raggi og pabbi hans voru búnir að laga
til í garðinum hjá frú Elmer fóru þeir að byggja girðingu utan um
húsið hans Glaðs.
Raggi hafði bundið Glað við tré í garðinum og þar var hann kyrr,
þangað til að pósturinn kom. Þá sleit hann sig lausan og hljóp til
póstsins.
,,Hjálp“! hrópaði pósturinn óttasleginn. Raggi, foreldrar hans og
nágrannarnir hlupu til að hjálpa honum. BréfataSkan hans lá tóm á
jörðinni og bréfin voru út um allt. Og þarna lá vesalings maðurinn
og gat sig hvergi hreyft. Glaður stóð ofan á honum og sleikti hann í
framan af mikilli ákefð. Hann dinglaði skottinu af svo miklum krafti
að bréfin flugu allt í kringum hann.
,,Mér þykir þetta leitt,“ sagði pabbi og togaði í Glað. „Þetta
gerist ekki aftur.“
,,Já, það getur þú verið viss um“! sagði pósturinn. Hann
þurrkaði sér í framan með skítugri ermi. Ég kem aldrei framar með
póst hingað."
Nágrannarnir kinkuðu kolli og voru sammála honum.
Þegar að búið var að tína bréfin saman og ganga frá þeim í
töskuna fóru Raggi og pabbi hans og luku við girðinguna. Þeir
settu óhamingjusaman Glað þangað inn.