Nýtt S.O.S. - 01.03.1960, Page 12

„Já, þeir hafa sína njósnarstarfsemi, og —“
„En þessi njósnarstarfsemi þeirra getur ekki verið svo mikil hér,“
skaut Robinson inn í. „Eg var í herþjónustu í Gíbraltar í fyrra og fylgcl-
ist vel með því, hvernig innrásin í Norðurafríku gekk. Þá lékurn við
vel á Þjóðverja. Af hverju gæti það ekki orðið eins nii?“
„Þetta er vitleysa, Afríka er allt annað!“ hrópaði bátsmaðurinn, sem
ekki þoldi, að haft væri á móti því sem hann sagði. „Þar var um óvænta
atburði að ræða. En hér vita Þjóðverjar, að við hljótum að koma hvenær
sem er; og þar að auki — “
Hann sagði ekki meira, en bölvaði í hljóði. „Onslow“ hafði aftur breytt
um stefnu og í þetta skipti hafði viðvörunin gegnum hátalarann auð-
sjáanlega gleymzt. Báðir mennirnir héngu nú í lausu lofti, að því er
virtist, svo að efri hluti líkama þeirra myndaði 45 gráða horn við
milligerðina bak við þá, mál og bollar idtu tim og niður á gólf og te-
kannan flaug í stórum boga yfir öl) slingrubretti og hvolfdi sjóðandi
inniltaldi sínu yfir fæturnar á Calaghan. Og áður en bátsmaðurinn og
merkjavörðurinn höfðu náð að setjast við borðið, gall við skerandi, níst-
andi hljóð, svo að heyrðist um allt skip. Þetta var hættumerkið, hinn
hrellandi, hvelli tónn viðvörunarflautunnar.
„Hver djöfullinn!" öskraði Callaghan, „livað er á seyði? Kafbátaárás?“
Auðvitað beið liann ekki eftir svari Robinsons, en hentist tit. Merkja-
maðurinn fór á eftir honum og þau upp á brú. Hann stóð nú þarna
aftur á brúnni eftir örstutta stund á verði, kaldur og stirður og hlust-
aði á þegar skipherrann gaf skipanir og tók á móti svörum um hvert
einstakt vopn:
„Stórskotaliðið tilbúið til að skjóta! Vélin tilbúin til orrústul Tund-
urskeytin —“
Atliygli Robinsons beindist nú allt í einu að öðru. Einhversstaðar
frá lýsti ljóskastari upp hina koldinnnu heimskautanótt. Frá hvaða skipi
það var gat George ekki séð. Augu hans höfðu enn ekki vanizt þessu
níðamyrkri. En liann tók eftir ljósblossunum og las úr þeim: „Skýrslan
um tundurskeyti var röng, tundurskeytið var bauja á reki.“
Uppi á brúnni á „Onslow“ kváðu við bæði hlátrar og blótsyrði. „Hver
sendi þetta annars? Var engin undirskrift, Robinson?"
„Engin undirskrift, Sir.“
„já, þessir skipstjórar á flutningaskipunum!“ sagði einn af sjóliðsfor-
ingjunum og andvarpaði. „Þeir átta sig aldrei á hlutunum, annars —“
12
Nýtt S O S