Nýtt S.O.S. - 01.03.1960, Síða 31

Svo brak og brestir. Það var eins og hljóðhimnan í eyrunum ætlaði að
bresta. Blikandi eldsúla steig upp í loftið. Stunur og sársaukaóp. Ósýni-
leg hönd virtist slöngva Robinson í loft upp, svo féll hann þunglega
niður á brúarvænginn. í nokkrar sekúndur gat hann ekki heyrt neitt.
Eldslöngur dönsuðu fyrir augum hans. Andardráttur hans varð sjó-
andi heitur.
„Eldur miðskipa!" æpti einhver hjáróma rödd. „Skipið hefur orðið
fyrir skoti! Skorsteinninn er fallinn!" Merkjavörðurinn reis upp með
erfiðismunum. Hann þreifaði fyrir sér með hendinni, og lenti í blóð-
polli. Og vinstri handleggurinn, hvernig var hann? Hann hékk, þungur
sem blý, niður með líkamanum og var varla hægt að hreyfa hann.
„Fallbyssurnar frarn á ónothæfar! Loftnetið skotið niður. Bæði radar-
tækin fallin fyrir borð!“ Sorgarfréttirnar báust liver á fætur annarri.
Sprengingar gullu við fram á margar í röð. Það hafði kviknað í skotfærum
þar. — George Robinson var nú kominn á fætur. Hann þreifaði með
liægri liendinni eftir vinstri handleggnum. Ermin var ötuð blóði. Hann
fann til í olnboganum. „Sir!“ sagði siglingaforinginn. „Sir! eruð þér
særður?“
George leit við og sá, að siglingaforinginn var að stumra yfir skip-
herranum. Hann lá flatur í brúnni. Nú reis hann upp. Það fór hroll-
ur um liðsforingjann: Andlitið á yfirmanni hans var allt atað blóði.
Það korraði í Sherbrooke. „Sendið boð til allra tundurspillanna, að
þeir spúi gerfireik og haldi sig við flutningaskipin!" Orðin skildust varla.
Fyrsti stýrimaður kom í ljós. Bátsmaðurinn, Joe Callaghan, var með
honum. „Joe!“ stamaði George Robinson. „Hvað er þetta eiginlega?
Líttu bara á! Handleggurinn á mér!“ Þá skildi merkjavörðurinn allt í
einu að skipherrann hafði gefið út mikilvæga skipun. Hvernig var hún?
„Allir tundurspillar haldi sig við flutningaskipin!" endurtók Sher-
brooke. Obedient á að endurtaka skipunina. Flutningaskipin sveigja í
suður!“
Robinson eins og vaknaði af dvala. Hann svipaðist um eftir sam-
verkamönnum sínum. Enginn var nálægur. Og þó, þarna lá einn, hreyf-
ingarlaus, dauður.
„Það er einhver fjandinn að handleggnum á þér,“ hrópaði Callag
han og þuklaði á erminni á honum. „Reyndu að komast undir þiljur.
Georgy!" Húiiííí! Djöfullegt ískur og óhljóð heyrðust nú. Nýjar spreng
.8'
Nýf t S O S