Nýtt S.O.S. - 01.04.1960, Side 27

Eru þetta endalok Bahia Blanca?
Rannsakið geyma og lestar, 'fyrsti stýrimaður!" skipaði Solist skipstjóri.
Hann er ekki vonlaus um, að bjarga rnegi skipinu, því Bahia Blanca
er traust skip og sterkbyggt þótt gamalt sé.
Skipstjórinn vill þó gæta allrar varkárni og skipar því svo fyrir, að
stefnt skuli til næsta lands, en það er ísland. Þótt Sohst vilji ekki gef-
ast upp fyrr en ílengstu lög, hefur hann ekki mikla trú á, að skipið
haldist lengur ofansjávar.
Fréttir þær, sem nú berast, eru allt annað en uppörfandi.
„Skipið sígur að framan!"
„Lest I fyllist fljótlega af sjó!“
„Mikill sjór í lest númer II!“
Bahia Blanca leggst mjög í sjó að framan.
Dælurnar hafa ekki lengur við.
Baráttan er sýnilega vonlaus. Það er útilokað, að skipið nái til hafn-
ar í Noregi eða Þýzkalandi, eins og nú er komið.
Sohst skipstjóri kallar á loftskeytamanninn.
„Sendið út neyðarkall og gefið upp stöðu okkar!“
„Á ég að dulbúa loftskeytið samkvæmt dulmálslyklinum okkar?“
„Hvað annað? Hvað eigið þér við?“
„Ja, ég hélt að það væri svo sem sama, úr því sem kornið er, hvort
Bretinn finnur okkur eða ekki. Þeir geta víst ekki mikið gert með skip-
ið okkar, sem er búið að vera."
„Rétt mun það, en farið og sendið dulmálsskeytið!“
Skeytið á að flytja boð heim til Þýzkalands um örlög skipsins, og svo
vonast Sohst skipstjóri, að þeim berist hjálp.
Fulltrúinn í sendiráðinu í Rio hafði einmitt talað um þýzk herskip
o gkafbáta á þessu svæði.
En vonin um slíka aðstoð er bara óskadraumur.
Islenzkur togari, sem er á heimleið, liefur tekið á móti neyðarkallinu.
Togarinn snýr við þegar í stað og stefnir á þann stað, er Bahia Blanca
tilgreindi. Þegar skipið er komið það nálægt, að sýnt er, að áhöfninni
verði bjargað, skipar Sohst skipstjóri svo fyrir, að botnventlarnir verði
opnaðir.
Skipið er búið að vera, en samt bíður Sohst þess með mikilli eftir-
væntingu, hvort ventlarnir eru í lagi. Hann minnist samtalsins við vin
sinn, Zopff skipstjóra, og hann minnist kafaranna í Rio, sem hópuðust
Nýtt S O S
oh
- i