Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 62

XXVII. 9), en þó svo að fjalldrapinn er óvanalega stórvaxinn. í liall-
brúninni er ijalldrapakjarr með einirunnum (Juniperus communis)
og bláberjalyngi (V. uliginosum), sbr. 15. mynd.
Blettur XXII. 5 úr Öxnadal á Bárðdælaafrétti í um 500 m hæð.
Afstöðu og skilyrðum verður nánar lýst við loðvíði hverfið. Tab.
XXVII. 10-11, bls. 72.
60. Krcekilyngs-holtasóleyjar hverfi (E. hermafroditum-Dryas octope-
tala soc.) (Tab. XXII. A—B 6-10.)
Allar athuganir á þessu hverfi eru frá Fljótsheiði og nágrenni eins
og undanfarandi hverfi (59). En um allt það svæði eru þessi tvö hverfi
mjög útbreidd. Hverfin eru náskyld, fylgjast víða að og eru að kalla
má tengd við sömu hæðarmörk. Þó mun krækilyngs-holtasóleyjar
hverfið taka meiri breytingum niður á við en 59. hverfi. Meginmunur
á tegundasamsetningu þessara tveggja hverfa er sá, að í 59 hittist holta-
sóley (D. octopetala) aðeins sem strjálir einstaklingar, en er aldrei
nokkur verulegur þáttur í gróðurmagninu. Hér er holtasóleyjan hins-
vegar hvarvetna drottnandi tegund, með álíka stóran flöt og kræki-
lyngið. Fjalldrapi (B. nana), sem í 59 var önnur einkennistegundin,
er mjög lítils vaxtar í þessu hverfi. Af þeim tegundum, sem verulega
gætti í 59, en eru horfnar hér eða því sem nær má nefna: loðvíði (Salix
lanata) og gulvíði (S. phylicifo\ia). Aftur á móti gætir þessara tegunda
meira hér en í 59: Sauðamergs (Loiseleuria procumbens), grasvíðis
(Salix herbacea), grávíðis (S. glauca), bláberjalyngs (Vaccinium uligi-
nosum), þursaskeggs (Kobresia myosuroides), og lambagrass (Silene
acaulis). Bendir það aftur til nánari skyldleika við 57. og 58. hverfi.
Tegundafjöldi og hlutföll lífmynda og tegundaflokka eru mjög lík í
59 og 60. Þó er Ch% og G% nokkru hærra en H% nokkru lægra í 60.
hverfi án þess þó um verulegan mun sé að ræða.
Hverfi þetta er mjög fléttað innan um krækilyngs-fjalldrapahverfið
(59), er það alls staðar þar sem hæst ber á hæðabungum og hólakoll-
um, og líkist þannig nokkuð legu þursaskeggssveitarinnar, þar sem hún
finnst. Yfirborðið er ætíð nær slétt, og botnlag gróðursins lítt eða ekki
þroskað. Eftir landslagi að dæma, hlýtur snjólag að vera með grynnsta
móti eftir því sem gerist á þessum slóðum, og í snjóléttum vetrurn
hlýtur hverfið oft að liggja bert að mestu eða öllu. En þess ber þó að
gæta, að rannsóknarsvæði þetta er allt fremur snjóasælt, svo að hið til-
tölulega þunna snjólag getur haldizt mikinn hluta vetrar. Vafalaust
er, að úr þessu hverfi leysir snjóa fyrst á vorin í heiðinni.
60 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði