Félagsbréf - 01.12.1958, Qupperneq 14

ANDRÉS BJÖRNSSON
Guðmiuidur Gislason Hagalín
OTÓRSICORNIR eru Vestfirðir,
^ liggja sumir djúpt í land inn,
kringdir liám fjöllum og brött-
um, en til sævar lirikalegir múlar,
sem aðfallandi liafsjóar og veður
ströng liafa brotnað á frá örófi
alda. Þessar liörðu liurðir liafa
varið hina Jiröngu mannabyggð,
svo að víða er þar skýlt í fjörðum
inni og margur bletturinn fagur
og fjölgróinn, Jjó að sviptibyljir
leiki stundum lausum bala, og út-
hafsöldu leggi inn á firðina í af-
tökum.
Á Vestfjörðum hefur jafnan
verið fiskisæld, þegar ránskapur
og spjöll eru Jiar ekki framin af
erlendum Jijóðum, og djúpmið eru
þar víðáttumikil og gagnauðug.
Landsbættir skapa }>að fólk,
sem við J)á býr, og móta J)að að
sínu liæfi, enda er almælt, að í
Jæssurn landsbluta hafi verið sæ-
garpar fleiri en annars staðar á
landi l)ér.
Það kann nú að virðast undar-
legt að rifja upp þessa alkunnu
landafræði að upphafi máls, þeg-
ar rætt er um Guðmund Gíslason
Hagalín skáld sextugan. Hann
hleypti þó ungur beimdraganum
að vestan og liefur engan veginn
verið við eina f jöl felldur um sína
daga. Skáldleg forvitni er lionum
í blóð borin og liefur fylgt lionum
alla tíð, og minni lians er með
ólíkindum á smátt og stórt, sem
fyrir liann liefur borið. Þó að
Guðmundur Hagalín hafi J)annig
víða leitað fanga og aflað sér
margvíslegrar reynslu, mun mega
fullyrða, að ekki finnist íslenzkt
skáld, sem beri svo augljós merki
uppruna síns sem hann.
Auðvitað væri rangt að }>akka
æskustöðvum Guðmundar Haga-
líns við Arnarfjörð og Dýrafjörð
skáldgáfu hans. Vissulega befði
hann skapað sér beim skáldskapar
úr mannlífi umbverfisins með ein-
liverjum hætti, bvar á landi, sem
bann lxefði verið borinn og barn-
fæddur, en þessu vildi nú forsjón-
in baga svo, að staðirnir með hin
Þelta erindi var flutt á bókmenntakynningu, sem haldin var á
vegum AD í hátíóasal háskólans 12. okt. s.l. vegna sexlugsafmælis
rithöfundarins.