Félagsbréf - 01.12.1958, Qupperneq 22

ERNEST HEMINGWAY
TVÆR BLINDINGSSÖGUR
llcinisiiiaðuriiin
T>LINDI MAÐURINN þekkti liljóðið í hverjum spilakassa á kránni.
Ekki veit ég hversu lengi hann var að læra að þekkja hljóðið í
spilakössunum, en það lilýtur að hafa tekið liann töluverðan tíma því
liann hélt sig bara við eina krá í einu. Svæði hans náði þó til tveggja
bæja og liann lagði venjulega upp frá Flötum eftir að það var orðið
vel dimmt, áleiðis til Jessup. Hann stanzaði við vegarbrúnina þegar
liann heyrði híl koma og liann stóð þannig að hann bar við í geisl-
anum frá lömpum bílanna, og annaðlivort liægðu þeir á sér og tóku
liann upp í eða þeir gerðu það ekki og liéldu áfram ferð sinni eftir
ísilögðum veginum. Það var undir því komið hvort þeir voru með
lilass og livort það var kvenfólk í bílnum því það lagði sterkan þef
af blinda manninum einkum á veturna. En alltaf stanzaði einhver
fyrir honum því liann var blindur.
Allir þekktu hann og þeir nefndu hann Blind, sem er gott nafn
á blindum manni þar um slóðir, og kráin, þar sem hann gerði við-
skipti sín liét Lóðsinn. Fast við þessa krá var önnur krá, þar voru
einnig spiluð fjárliættuspil og þar var einnig matsalur. Hún hét Vísir-
inn. Þetta voru livortveggja nöfn á fjöllum og báðar voru þetta góðar
gamallegar vínknæpur og spilamennskan var svipuð í báðuin nema
hvað maður gat etið öllu betur í Lóðsinum, kannski, þótt maður fengi
betri bautasteik í Vísinum. Þá var Vísirinn opinn alla nóttina og
náði í viðskiptin seinni liluta nætur og í morgunmálið og frá dögun
fram til klukkan tíu veitti kráin ókeypis. Þetta voru einu krárnar í
Jessup og þær þurftu ekki að gera neitt þess liáttar. En þannig voru
þær bara.
Blind líkaði ágætlega við Lóðsinn því þar stóðu spilakassarnir fram
með vinstri veggnum strax og komið var inn beint á móti barnum.
Þannig átti hann auðveldar með að fylgjast með þeint heldur en á
Vísinum þar sem þeir voru á víð og dreif af því að staðurinn var
stærri og þar var meira pláss. Það var illyrmislega kalt úti þetta kvöld