Félagsbréf - 01.12.1958, Qupperneq 29

PÉLAGSBRÉF
27
sett saman. Bíddn bara og sjáðu. Gat ég kannski ekki munað betur
í dag?
— Þú manst stöðugt betur. Og þú ert að styrkjast.
— Ég er fullbraustur, sagði hann. Ef þú nú bara vildir —
-— Ef ég bara livað?
— Ef þú vildir nú fara í burtu svolítinn tíma og hvíla þig og
leita tilbreytingar frá þessu.
— Viltu ekki hafa mig?
— Auðvitað vil ég liafa þig, elskan mín.
— Hvers vegna þurfum við þá að vera að tala um að ég fari í
burtu? Ég veit að ég er ekki dugleg við að bugsa um þig en ég get
gert það sem aðrir geta ekki gert og við elskum hvort annað. Þú
elskar mig og þú veizt það og við þekkjum og vitum ýmislegt sem
enginn annar veit eða þekkir.
— Við gerum yndislega liluti í myrkrinu, sagði liann.
— Og við gerðum yndislega hluti í dagsbirtunni líka.
— Veiztu að ég kann frekar vel við myrkrið. Að sumu leyti er
bót að því.
— Ljúgðu ekki of miklu, sagði liún. Þú þarft ekki að vera svona
fjandi göfugur.
— Hlustaðu á bvernig bann rignir, sagði hann. Hvernig er fjaran
núna?
— Það er fallið langt út og vindurinn liefur rekið vatnið enn lengra
út. Maður gæti næstum því gengið til Burano.
— Já nema á einum stað, sagði hann. Er mikið af fugli?
— Aðallega máfur og kría. Þeir sitja á sandflákunum og þegar
þeir lireyfa sig nær vindurinn þeim.
— Eru ekki neinir vaðfuglar?
— Það eru nokkrir á sandinum sem aðeins kemur upp úr í svona
roki og þegar svona langt fellur út.
— Heldurðu að ætli nokkurn tímann að vora?
— Ég veit það ekki, sagði bún. Það sannarlega hagar sér ekki
þannig veðrið.
— Hefurðu lokið við allt úr glasinu?
— Hér um bil. Hvers vegna drekkur þú ekki?
— Ég var að treina mér það.
— Drekktu það út, sagði hún. Var það ekki hræðilegt þegar þú
gazt alls ekkert drukkið?
— Nei, sjáðu, sagði hann. Það sem ég var að hugsa þegar þú fórst