Hermes - 01.05.1969, Page 29

Hér óx hvítt blóm við veginn
einn dag
enn bjartan dag
— og nú er það horfið
Jórnsleginn hœll þinn
blóðidrifin hönd þín
augu þín sem hata hvít blóm
Glottandi treður þú
ó hvítum krónublöðum
í brúnu flagi
en
augu þín sjó ekki
blómin
sem vaxa í hjörtum okkar
Þess vegna munt þú deyja
Hvít blóm munu vaxa
allt í kringum |oig
uns þú kafnar
einn
— aleinn og blóðugur
Jónas Friðrik
Kröffur tímans
(Tilbrigði um gamalf stef)
Afi minn fór oft ó Rauð
upp í Kot og niðrí Hreppa.
Sótti þangað sykur og brauð
svartur karl ó rauðum jeppa.
Fréttnœmt varð í ferðum þeim,
fóru marga vegaleysu,
enda komu oftast heim
annar vindlaus, hinn með kveisu.
Nú er úti cevintýri
(amma brauðið syrgir klökk)
óku fullir út í mýri,
afi flaut, en Rauður sökk.
Jónas Friðrik