Morgunblaðið - 26.01.2012, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. JANÚAR 2012
✝ Einar HelgiSigurðsson
fæddist á Akureyri
8. nóvember 1947.
Hann lést 15. jan-
úar 2012.
Einar Helgi var
sonur hjónanna
Sigurðar Odds Sig-
urðssonar, f. 1922,
d. 1989, og Her-
dísar Sigurjóns-
dóttur, f. 1922.
Systkini Einars eru Íris, f. 1948,
Sólveig, f. 1950, og Guðráður
Óttar, f. 1961.
Einar kvæntist Guðrúnu
Hólm Snorradóttur, f. 1949, árið
1968. Þau skildu. Börn Einars
og Guðrúnar eru: 1) Valur Þór,
f. 1969, kvæntur Helgu Páls-
dóttur, f. 1970. Börn Vals og
Helgu eru Darri Már, f. 1997,
Breki, f. 1999, Malín, f. 2001, og
Rökkvi, f. 2005.
Börn Vals frá fyrri
samböndum eru
Perla, f. 1990, og
Máni Þór, f. 1995.
2) Sigurður Oddur,
f. 1972, kvæntur
Álfheiði Mjöll Sí-
vertssen, f. 1973.
Börn þeirra eru
Theodór Tristan, f.
2002, Sindri Valur,
f. 2007, og Rebekka
Lilja, f. 2008. 3) Eva Nína, f.
1980, í sambúð með Tómasi
Höskuldssyni, f. 1979. Börn
þeirra eru Tristan Máni, f. 2005,
og Birta, f. 2007.
Einar Helgi nam kjötiðn og
vann lengst af við þá iðn ásamt
ýmsum öðrum störfum.
Einar Helgi verður jarðsung-
inn frá Grafarvogskirkju í dag,
26. janúar 2012, kl. 15.
Elsku pabbi minn, ég vona að
þú vitir það að þú varst ein-
stakur pabbi og allra besti afi í
heiminum. Ég fæ aldrei þakkað
þér nóg fyrir allar þær ynd-
islegu og dýrmætu stundir sem
þú gafst börnunum mínum og þá
sérstaklega litla drengnum mín-
um, litla fílnum okkar sem að
man allt eins og það hafi gerst í
gær. Litli afastrákurinn sem sá
ekki sólina fyrir þér og grobbaði
sig svo oft af því að hann ætti
heimsins besta afa sem hann
elskaði svo mikið.
Ég er svo þakklát fyrir allar
heimsóknirnar þínar til Dan-
merkur og góðu tímana okkar
saman. Þú gafst mér aukakrafta
við námið og hresstir upp á til-
veruna. Þú varst mín stoð og
stytta í svo mörgu. Þú kenndir
mér að gleði, jákvæðni og þakk-
læti kemur okkur langt.
Þú kunnir listina að njóta lífs-
ins, ekki þurfti mikið til hjá þér,
eina veiðiferð, göngutúr í nátt-
úrunni, sprengja almennilega
bombu eða bara að leika með
öllum afabörnunum þínum. Þú
fannst gleði í hlutum sem aðrir
hugsa ekki einu sinni um.
Við sprengjum víst ekki sam-
an fleiri ár í burtu en ég lofa því
að sprengja þau upp með stæl
til heiðurs þér. Ekkert var jafn
skemmtilegt og áramót með
sprengjuóða þér. Þú hafðir svo
ótrúlega gaman af að sprengja
allt sem hægt var.
Já, pabbi minn, hér sit ég
með lítið brostið hjarta fullt af
sorg og vanmætti og óska þess
að þú værir ennþá hjá mér. Eft-
ir þessa þungu og erfiðu tíma
skil ég þig svo vel og jafn sárt
og það er að þurfa að kveðja þá
veit ég að þú ert á betri stað. Ég
veit að Bússi afi hefur tekið á
móti þér með opnum örmum og
að þú ert umvafinn ást og hlýju
með afa og öllum englunum.
Guð blessi og verndi fallegu
sálina þína, elsku pabbi minn, og
mundu að ég elska þig af öllu
hjarta.
Hvíl í friði, elsku gullið mitt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín dóttir,
Eva.
Elsku hjartans bróðir.
Þá hefur þú kvatt þetta líf.
Og það er erfitt að hugsa til
þess að við sjáum þig ekki aftur
hérna megin. Núna þegar þorr-
inn er nýbyrjaður finnst mér
skrítið að fá ekki að borða með
þér þorramat oftar. Ég man að
þér þótti fátt betra og komst
alltaf með vel útilátið trog til
mömmu á meðan hún hélt heim-
ili. Þú varst svo skemmtilegur,
hress og kátur.
En svona er lífið, og þetta
þurfum við sem eftir lifum að
læra að sætta okkur við.
Þú varst nú oft ansi uppá-
tektarsamur þegar við vorum að
alast upp í Bústaðahverfinu og
tókst gjarnan þátt í strákapör-
um þar. Enda krakkaskarinn
stór og mikið frelsi á þeim ár-
um.
Þú fórst snemma til sjós og
sigldir á Fossunum eins og sagt
var og ég man enn þá eftir
svarta leðurjakkanum sem þú
keyptir handa mér. Mikið sem
hann var flottur.
Það er margs að minnast og
margt ber að þakka t.d. hvað þú
varst mínum börnum og barna-
barni ávallt góður. Eins hvað þú
hugsaðir vel um mömmu og
barst hag hennar fyrir brjósti.
En mig brestur orð á þessari
stundu og þegar minningarnar
rifjast upp fyllist hjartað af
sorg. Þess vegna mun ég ekki
hafa þetta lengra hér. En mun
halda áfram að minnast þín og
smám saman verður vonandi
auðveldara að brosa og hlæja að
skemmtilegum minningum um
góðan bróður.
Farðu í friði, elsku Einar
minn.
Þín systir
Íris.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku frændi minn. Ég á eftir
að sakna þín. Þú varst svo
hjartahlýr og góður frændi.
Þegar ég hugsa um þig núna
rifjast upp fyrir mér þegar ég
lenti í smábílslysi einu sinni á
aðfangadag, á leiðinni heim til
ömmu Dísu. Ég gleymi því aldr-
ei hvernig þú tókst á móti mér í
dyrunum hjá ömmu. Þú tókst
utan um mig með tárin í aug-
unum og sagðir: „Skítt með bíl-
inn, Dísa mín, guði sé lof að þú
ert ómeidd.“
Þá fékk ég tár í augun vegna
þess að ég fann og sá hvað þér
þótti vænt um mig.
Við vorum svolítið lík að
þessu leyti, gátum tárast auð-
veldlega hvort sem var af gleði
eða sorg.
Við tvö áttum líka annað sam-
eiginlegt. Svolítið sem við rædd-
um ekki mikið en núna þegar ég
lít til baka velti ég því fyrir mér
hvort þér hafi stundum fundist
allur heimurinn yndislegur,
skemmtilegur og fallegur.
Kannski leið þér stundum svo
vel að það var eins og hjartað
þitt væri fullt af ást og svo mikil
hamingja að það var líkast því
að vera í fallegum draumi.
Þangað til að allt í einu kom
svo rosalega stór sorg í hjartað,
svo djúp sorg og mikil vanlíðan
að lífið virtist óbærilegt. Og þá
er erfitt að vera til.
Þú ert ekki sá fyrsti sem
gefst upp fyrir þessum sjúk-
dómi. Ég sá það sjálf hvað þér
leið rosalega illa í lokin. En ég
ætla ekki að muna eftir þér eins
og þú varst þá. Vegna þess að
þú varst ekki sá maður. Þú varst
skemmtilegur, góður frændi,
pabbi og afi sem varst stoltur af
hverju einasta barnabarni og
fannst gaman að segja frá þeim.
Ég veit að börnin þín, tengda-
börnin og barnabörnin eiga
margar góðar minningar um þig
á góðum stundum. Og minning
þín lifir áfram í okkur sem
gleymum þér aldrei. Ég hlakka
til að sjá þig aftur, elsku frændi
minn, á betri stað þar sem eng-
um líður illa.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Dísa B. Bjarnadóttir.
Fyrir margt löngu kynntist
ég Einari Helga, fyrrverandi
mági mínum, þegar ég gekk inn
í fjölskyldu Bússa og Dísu á
Háaleitisbrautinni sem verðandi
tengdasonur þeirra. Í fyllingu
tímans er ég kvæntist systur
hans tengdist ég betur honum
og allri fjölskyldunni, frænkum
og frændum, börnum og vinum
þessa ágæta fólks á Háleitis-
brautinni. Þetta var skemmti-
legt fólk, ættað að austan og
norðan, margar systur og bræð-
ur, hvað öðru ólíkara.
Það er ekki einfalt að mynda
traust vináttusamband við stop-
ul kynni. En Einari mági mínum
kynntist ég mætavel, svo og
konu hans og börnum. Hann var
broshýr og viðræðugóður, léttur
í lund á þessum tíma, var að
fullgera hús í Mosfellssveitinni.
Ég naut þess að heimsækja
hann og eiga með honum stund
yfir mat og drykk.
Einar var vel að sér í sinni
iðngrein, kjötiðnaðinum, fínn
fagmaður. Í samræðum og allri
viðkynningu var hann hrein-
skiptinn, hjartahreinn og stund-
um barnslega einlægur, sem
mér fannst svo ágætt við hann.
Oft var glettnissvipur í augunum
og hlátur hans dillandi og smit-
andi. Því var mér brugðið þegar
ég hitti hann síðast. Þá hafði
dofnað mikið yfir þessum glað-
væra manni; hann var hokinn af
óyndi og depurð.
Sorglegt er til þess að hugsa
að geðheilsu hans skuli hafa
hrakað svo hin síðari ár, að nú
er lífi hans lokið. Ég áfellist
hann ekki fyrir að hafa ákveðið
einn og sjálfur að setjast núna
upp í gullvagninn sem segir frá í
laginu sem Björgvin syngur:
„Já herra, sendu nú gullvagninn að
sækja mig.
Gættu mín, geymdu mig, gefðu mér
friðinn.
Langt hef ég farið og mig langar
heim.“
(Jónas Friðrik.)
Ég verð hnugginn þegar ég
hugsa til þess að ekki tókst að
finna honum samastað við hæfi
og góða meðferð við sjúkleik-
anum sem hann glímdi við. En
ég hugga mig þá við lestur texta
úr Davíðssálmum:
„Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt, því að þú ert hjá
mér, sproti þinn og stafur hugga
mig.“ „Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína, og í húsi Drottins
bý ég langa ævi.“ (23. Davíðssálmur.)
Guð blessi Einar Helga Sig-
urðsson og líkni aðstandendum
hans, börnum og systkinum og
aldraðri móður. Minningin um
góða daga hans mun lifa.
Bjarni Dagur Jónsson.
Einar Helgi
Sigurðsson
HINSTA KVEÐJA
Ég fer
yfir heiði
gegnum svarta-
myrkur og vængjaðir
minkar svífa kringum
mig
Ég fer
yfir haf
gegnum svarta-
myrkur og náttfuglar
setjast í bátinn
minn
Ég er
aldrei
alveg
einn.
(Gyrðir Elíasson.)
Guð geymi þig, elsku
bróðir minn.
Þín elskandi systir,
Sólveig.
Nú kveðjum við elsku afa
Steindór á 76 ára afmælisdaginn
hans.
Undanfarna daga hefur verið
erfitt að horfa á afa veikan, hann
sem aldrei var veikur eða lét á
því bera.
Öll fjölskyldan stóð semheld-
in við hlið hans dag og nótt eins
og hann kenndi okkur svo vel, að
halda hópinn og tengjast góðum
böndum.
Margar góðar minningar eig-
um við frá Langholtsvegi 12 og
verður skrítið að fara ekki aftur
í jólaboð á jóladag þar sem afi
eldar dýrindis jólasteik með öllu
tilheyrandi, klæddur í kokkaföt-
in og með kokkahúfuna og
svuntuna sína.
Jólaboðin og afmælisveislurn-
ar hjá afa og Ágústu voru ómiss-
andi þáttur í tilverunni. Þrátt
fyrir ört stækkandi fjölskyldu
Steindór
Hjartarson
✝ Steindór Hjart-arson fæddist í
Auðsholtshjáleigu í
Ölfusi 17. janúar
1936. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 7. janúar
2012.
Útför Steindórs
fór fram frá Ás-
kirkju 17. janúar
2012.
og minna pláss
vildi enginn missa
af veislunum.
Afi fylgdist allt-
af vel með barna-
börnunum og mök-
um okkar, var
alltaf umhugað um
að öllum liði vel og
að allt væri í lagi.
Afi var handlag-
inn í meira lagi,
það sást vel í garð-
inum þeirra og á
húsinu öllu, utan sem innan. Allt
var tipp topp og snyrtilegt. Við
eigum eftir að sakna þess að
labba hring með afa í garðinum
þar sem hann sýndi okkur af-
rakstur sumarsins og hvað hann
hafði verið að dunda sér við.
Í seinni tíð tók afi upp pens-
ilinn og hóf að mála, hvert
meistaraverkið af öðru leit
dagsins ljós og erum við systur
heppnar að eiga fallegar myndir
eftir hann.
Langafabörnin hans Gústaf
Emil og Bergdís Lóa voru
heppin að fá að kynnast afa sín-
um, en leitt að tíminn skyldi
vera svo stuttur og að þau
skyldu ekki fá að eiga samleið
með honum lengur.
Með þessum fáum línum
kveðjum við elsku afa en vitum
að hann og amma Þyrí munu
saman vaka yfir okkur.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar
Þakklæti og trú.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig,
geyma mig og gæta hjá þér.
Og þegar tími minn á jörðu hér,
liðinn er þá er ég burtu fer,
þá ég veit að þú munt visa veg
og taka á móti mér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir þýddi.)
Þín afabörn,
Hafdís og Aldís Guðrún.
Nú kveðjum við Steindór
Hjartarson, en mér var mjög
brugðið að sjá dánartilkynningu
hans fyrir nokkrum dögum.
Ég kynntist Steindóri þegar
ég réði mig til starfa sem útibús-
stjóri í Breiðholtsútibúi Lands-
bankans árið 1999, en hann
gegndi þar starfi húsvarðar. Það
var afar samheldinn hópur sem
starfaði í útibúinu og hver dagur
var tilhlökkunarefni. Steindór
var sá sem mætti fyrstur til
vinnu á morgnana, hellti upp á
kaffi fyrir okkur hin og gætti
þess að allt væri til reiðu þegar
útibúið var opnað. Steindór var
afar vel liðinn á meðal starfsfólks
og það var gott að leita til hans.
Hann var bóngóður og greiðvik-
inn með afbrigðum. Hann var
handlaginn og ráðagóður og
leysti öll þau verkefni sem hon-
um voru falin faglega og með
sínu lagi. Hann hélt góðu skipu-
lagi á öllu og reynsla hans til sjós
kom oft að góðum notum. Stein-
dór var með góða kímnigáfu og
mörg tilsvör hans voru hnyttin
og skemmtileg. Breiðholtsútibú
var fyrst og fremst kvennavinnu-
staður enda vorum við lengst af
þrír karlmennirnir þar. Honum
var umhugað um „stelpurnar
okkar“ og lagði allt kapp á það að
snúast í kringum þær og passa
upp á að öllum liði vel.
Steindór var hár og myndar-
legur og ekki laust við það að
hann væri valdsmannslegur þeg-
ar hann gekk um afgreiðslusal-
inn. Margir viðskiptavina okkar
töldu þannig víst að hann væri
útibússtjórinn á staðnum.
Steindór skildi stórt skarð eft-
ir sig þegar hann lét af störfum
vegna aldurs fyrir nokkrum ár-
um og hans hefur frá þeim tíma
verið sárt saknað. Ógleymanlegt
er þegar hann bauð okkur fyrr-
verandi samstarfsfólki sínu í
glæsilega veislu í tilefni af sjötíu
ára afmæli hans. Þar var Stein-
dór í essinu sínu og minnti okkur
rækilega á alla þá mannkosti
sem við söknuðum frá dögum
hans í bankanum.
Steindór reyndist mér góður
vinur og öllum þeim sem hann
starfaði með. Hann var umfram
allt öðlingur sem gerði sér far
um að láta gott af sér leiða. Hann
var góður samferðamaður á lífs-
ins vegi og hans verður sárt
saknað.
Fyrir hönd samstarfsfólks úr
Breiðholtsútibúi sendi ég And-
reu Ágústu, eftirlifandi eigin-
konu hans, börnum hans og fjöl-
skyldunni allri hugheilar
samúðarkveðjur.
Tómas Hallgrímsson.
Í dag kveðjum við vinkonu
okkar sem var spilafélagi okkar
í mörg ár. Hún spilaði síðast við
okkur í október síðastliðnum og
þá fundum við að hún var þrot-
in að kröftum en áttum ekki
von á að svo stutt yrði til enda-
loka. Sigríður var góð spila-
kona, glögg og minnug og
elskuleg í viðmóti.
Sigríður átti stóra fjölskyldu
sem var henni fjarskalega kær.
Hún ferðaðist mikið með börn-
um sínum og barnabörnum og
naut þess að segja okkur frá
öllu því skemmtilega sem á
daga hennar dreif.
Sigríður var mjög listfeng og
hafði unun af að skapa fallega
muni, hvort sem var úr gleri,
leir eða ull. Við fengum frá
henni margar fallegar gjafir á
jólum.
Sigríður
Guðjónsdóttir
✝ Sigríður Guð-jónsdóttir
fæddist á Forn-
usöndum undir
Eyjafjöllum 17.
september 1923.
Hún lést á Landa-
kotsspítala 11. jan-
úar 2012.
Sigríður var
jarðsungin frá
Grafarvogskirkju
20. janúar 2012.
Er ég heimsótti
hana á Landakot
rúmri viku fyrir
andlát hennar,
sagðist hún vera
að mála fugl á
striga eða tau og
fannst það ótrú-
lega gaman. Það
er gott að geta
kvatt þetta líf
með skemmtilegt
verkefni í hönd-
um.
Blessuð sé minning hennar.
Ólöf, Hlíf og Kristín.
Elsku Sigga frænka. Við
viljum þakka þér fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur. Þú varst
yndisleg kona og við vorum
heppnar að eiga þig fyrir
frænku. Það var alltaf svo gott
að vera hjá þér. Minningin um
þig mun ávallt hlýja okkur um
hjartarætur.
Guðdómlegur geisli blíður
greiðir skuggamyrkan geim;
á undra vængjum andinn líður
inn í bjartan friðarheim.
(Hugrún)
Við sendum ástvinum þínum
innilegar samúaðarkveðjur.
Þínar systurdætur,
Guðríður (Gurrý
Anna) og Eva.