Morgunblaðið - 12.07.2012, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2012
✝ ÞorsteinnKristjánsson
fæddist á Seljavegi
23, Reykjavík,
hinn 23. júní 1936.
Hann lést 3. júlí sl.
Foreldrar hans
voru Kristín
Bjarnadóttir hús-
móðir, fædd á
Grund í Skorradal
8. mars 1902, d.
24. september
1969 og Kristján Þorsteinsson
bifreiðastjóri frá Miðfossum í
Andakíl, f. 1. nóvember 1899,
d. 9. ágúst 1993. Bræður Þor-
steins; Bjarni, f. 1. apríl 1932,
d. júní 1999 og Pétur, f. 29.
desember 1944.
Hinn 1. desember 1971
kvæntist Þorsteinn Valdísi B.
Bjarnadóttur, f. 1937. For-
eldrar hennar voru Sigrún
Stefánsdóttir frá Fossi í
Þorsteinn ólst upp í Vest-
urbænum í Reykjavík. Hans
fyrsta skólaganga var í Kaþ-
ólska skólanum, þar lærði
hann smíði hjá systur Klem-
entínu, góðri nunnu. Þaðan
fór hann í gagnfræðaskóla og
síðar Iðnskólann í Reykjavík
og lauk þaðan sveinsprófi í
húsgagnasmíði og síðar meist-
araréttindum í faginu, meist-
ari hans var Guðmundur
Grímsson á Laugavegi 100.
Hann starfaði töluvert á eigin
vegum við smíðar en einnig
hjá Jóni Sólmundarsyni og JP
innréttingum. Einnig vann
hann um tíma hjá Jarðbor-
unum ríkisins. Lengst af, eða í
rúmlega 25 ár, vann hann hjá
varnarliðinu á Miðnesheiði þar
til hann lét af störfum vegna
veikinda.
Þorsteinn var einlægur KR-
ingur, einu sinni KR-ingur –
alltaf KR-ingur. Hann æfði og
spilaði knattspyrnu frá unga
aldri og varð Íslandsmeistari
með meistaraflokki 1959.
Útför Þorsteins fer fram frá
Neskirkju í dag, fimmtudaginn
12. júlí 2012, kl. 15.
Grímsnesi, f. 23.
desember 1904, d.
14. janúar 1937,
og Bjarni Óskar
Guðjónsson, fædd-
ur á Grettisgötu
48b hinn 25. febr-
úar 1908, d. 30.
september 1989.
Börn þeirra eru:
a. Kristján Sig-
urður, f. 6. októ-
ber 1967, maki
Astrid Sörensen. Börn þeirra
eru Þorsteinn Atli, Siggeir
Karl, Sigríður Kristín, Jó-
hanna Þórný og og Brynjar
Þór. b. Arna Guðrún, f. 6. maí
1973, maki Guðni Hrafn Grét-
arsson. Börn þeirra eru Grét-
ar Hrafn, Arnar Hrafn og
Hrafntinna. c. Bjarni Óskar, f.
31. ágúst 1976. Dætur hans og
Hildar Árnadóttur eru Valdís
Bríet og Melkorka.
Ég ætla með nokkrum orð-
um að minnast tengdaföður
míns, Þorsteins Kristjánssonar
eða Steina klaka eins og hann
var oft kallaður. Leiðir okkar
lágu fyrst saman þegar ég var
ungur strákur að alast upp í
yngri flokkum og meistarflokki
KR. Við strákarnir bárum
mikla virðingu fyrir þessum
eldri mönnum sem voru í
kringum KR á þessum tíma.
Steini var einn af þessum
mönnum. Hann var Íslands-
meistari með hinu sigursæla
liði KR 1959 með fullt hús stiga
sem verður seint jafnað úr
þessu enda erum við KR-ingar
stoltir og jafnvel montnir og
höfum alveg efni á því.
Árið 1996 féll gullfalleg
stúlka fyrir mér og ég ekki síð-
ur fyrir henni. Þetta var þá
dóttir hans Steina klaka og
Völu konu hans. Þessi kynni
leiddu til hjónabands og
þriggja barna. Gat ég ekki ver-
ið heppnari með tengdaforeldra
„né þau með tengdason“. Frá
fyrstu tíð ríkti með okkur ein-
læg vinátta og kærleikur.
Árið 1934 byggði Kristján
faðir Steina hús á Seljavegi 23
þar sem hann bjó með fjöl-
skyldu sinni og frá upphafi hef-
ur húsið verið fjölskylduhús,
núna síðustu árin Vala og
Steini á annarri og þriðju hæð
en við Arna á þeirri fyrstu.
Steini var alltaf boðinn og bú-
inn að rétta okkur hjálparhönd
ef eitthvað þurfti að smíða eða
lagfæra. Þegar við fluttum á
fyrstu hæðina var hann allt í
öllu við lagfæringar og breyt-
ingar sem gera þurfti en hann
var flinkur smiður og góður.
Steini var mikill húmoristi
og áttum við margar góðar
stundir þar sem sagðar voru
sögur og mikið hlegið enda var
ekki um neitt kynslóðabil að
ræða í okkar samskiptum. Allt-
af var mikill samgangur á milli
hæða sem aldrei féll skuggi á.
Börnin okkar áttu margar ferð-
irnar upp til afa og ömmu og
stundum þegar ekki var í boði
að fá gos niðri hjá mömmu þá
var gott að leita til afa uppi
sem bjargaði málunum.
Að lokum vil ég þakka Steina
samfylgdina og alla hans ljúf-
mennsku og munum við passa
upp á Völu fyrir hann. Það sem
við áttum sameiginlegt var:
skemmtilegir, vel giftir og góða
vini.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Guðni Hrafn Grétarsson.
Flýt þér, vinur, í fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson.)
Minningarnar hrannast upp í
hugann.
Við systurnar ungar með
börn og eiginmenn, jólaboðin
hjá mömmu og pabba, góðar
stundir saman. En árin eru lið-
in og við orðnar miðaldra og
börnin flogin burt. En nú er
einn horfinn úr hópnum okkar,
hann Steini hennar Völu er fall-
inn frá eftir löng veikindi. Þeg-
ar horft er til baka kemur
ósjálfrátt efst í hugann Steini,
KR og sumarbústaðaferðir.
Sumarbústaðaferðir í Skorra-
dal. Litla húsið sem stóð í
brekkunni var eins og ævintýri
fyrir börnin okkar. Á kvöldin
sátum við á veröndinni og við
blasti spegilslétt vatnið, trjá-
gróðurinn allt í kring og
Skessuhornið í fjarlægð, feg-
urðin alltumlykjandi, ótrúleg.
Litli lækurinn sem hjalaði við
bakkana og hylurinn góði,
þangað sóttum við lífsvatnið og
stundum glaðning í bollabrot
sem Steini hafði komið þar fyr-
ir, aðeins til að lyfta upp sál-
inni. Þá varð smá dombiló eins
og pabbi orðaði það, skrafað
mikið hlegið og kannski tekið
smá spor og börnin léku sér á
grundinni með boltann að sjálf-
sögðu. Plássið var svo sem ekki
mikið en alltaf nóg fyrir alla
sem komu enda hjónin á bæn-
um með endemum gestrisin.
Mikið þótti honum Steina vænt
um þennan stað.
Steini var Vesturbæingur,
uppalinn á Seljavegi 23 og auð-
vitað var hann KR-ingur eins
og flestallir í fjölskyldunni,
börn og barnabörn, og spilaði
hann með félaginu frá unga
aldri.
Hann var traustur og heið-
arlegur maður og hvers manns
hugljúfi, það fór ekki mikið fyr-
ir honum Steina en hann naut
þess að vera í góðum hóp vina
sinna enda eiga þau hjón stór-
an hóp vina og kunningja.
Vala og Steini voru dugleg
að ferðast á meðan heilsa hans
leyfði innanlands og utan og
varð þeim einkar tíðrætt um
Færeyjaferð sem þau fóru með
systur og mági Völu, var sú
ferð einstaklega vel heppnuð og
þeim ógleymanleg. Fyrir nokk-
uð mörgum árum veiktist
Steini af parkinsonsveikinni og
hægt og bítandi fór heilsu hans
að hraka og var Vala hans stoð
og stytta þar til yfir lauk.
Nú er komið að leiðarlokum
og þökkum við Steina vini okk-
ar fyrir samfylgdina. Elsku
Vala Kristján, Arna, Bjarni og
fjölskyldur. Innilegar samúðar-
kveðjur.
Minningin er ljós í lífi okkar.
Stefanía, Ólafía, Sigrún
og fjölskyldur.
Vestur í félagsheimili KR við
Meistaravelli prýðir veggina
mynd af Íslandsmeisturum KR
í knattspyrnu árið 1959.
Í aftari röð, annar til vinstri
við hlið Óla B. Jónssonar þjálf-
ara, stendur ungur hávaxinn
leikmaður,
Þorsteinn Kristjánsson.
Öðru nafni Steini klaki.
Myndin var tekin þegar bik-
arinn og sigurinn var í höfn
með fullu húsi stiga. Það afrek
hefur ekki verið slegið og verð-
ur raunar aldrei hægt að gera
betur.
Steini var ekki fastamaður í
þessu liði en svo sannarlega í
hópnum að verðleikum.
Hár í loftinu, flinkur með
knöttinn, las leikinn af öryggi,
sparkviss og góður skallamað-
ur.
Steini hefði verið fastamaður
í hvaða liði sem er, en hann
kaus að standa með sínum fé-
lögum og sínu liði, einlægur og
staðfastur KR-ingur frá vöggu
til grafar.
Nú er þessi góði félagi okkar
látinn eftir erfiða sjúkragöngu
undanfarin ár.
Við, félagar hans frá þessum
æskuárum og raunar allt til
hins síðasta, viljum heiðra
minningu hans og þakka langa
og skemmtilega samfylgd um
árabil.
Steini var borinn og barn-
fæddur Vesturbæingur, ólst
upp og bjó alla sína tíð á Selja-
vegi 23.
Vakti snemma athygli sem
framúrskarandi fótboltamaður
á gamla Framnesvellinum, lék
með öllum yngri flokkum KR,
þegar aldur leyfði og enda þótt
hann hafi ekki átt langan feril
með meistaraflokki, var hann
ómissandi félagi í þeim hópi,
sem skóp gullaldarlið KR á
þessum árum.
Steini var hrókur alls fagn-
aðar og kannski límið í þeim
nána félagsskap sem myndaðist
á þessum árum og hlaut við-
urnefnið Steini klaki fyrir
áræðni og skjótræði, þegar
ákvarðanir voru teknar.
Til eru margar óborganlegar
sögur af bíræfni hans og hug-
myndaflugi frá þessum árum,
minningar sem við félagar hans
eigum og geymum, svo lengi
sem lífið endist.
Hann var ekki aðeins óborg-
anlegur á gleðistundum, heldur
var hann einlægur, blíðlyndur
og jákvæður í blíðu sem stríðu.
Steini nam húsgagnasmíði og
starfaði við iðn sína allan sinn
starfsaldur, lengst af sem
meistari.
Síðustu æviárin voru honum
erfið vegna veikinda, en hann
reyndi af fremsta megni að
fylgjast með KR til hinstu
stundar og fátt gladdi hann
meir en góðar fréttir af gengi
meistaraflokks KR. Og það
gladdi hann ekki síst, þegar
sonur hans, Bjarni, varð Ís-
lands- og bikarmeistari með
KR árið 1999. Þá var okkar
maður stoltur.
Þorsteinn Kristjánsson er
genginn. Hann skilur eftir sig
myndir
og minningar um góðan
dreng og einlæga, heiðarlega
persónu. Við félagar hans, úr
meistaraflokki KR árið 1959,
hörmum fráfall hans en þökk-
um honum samferðina, tryggð-
ina og félagsskapinn.
Takk, Steini, fyrir allt. Við
sendum Völu og fjölskyldunni
allri okkar einlægustu samúð-
arkveðjur
Vinir og félagar Steina í
meistara-
flokki KR árið 1959.
Ellert B. Schram
og Bjarni Felixson.
Dáinn er Þorsteinn Krist-
jánsson, Steini „Klaki“, KR-
ingur og Vesturbæingur eftir
löng veikindi. Steina kynntist
ég í okkar félagi KR. Hann var
aðeins eldri en ég og hafði
meiri reynslu eins og hann
sagði. Ég hændist að honum og
tókust með okkur góð kynni.
Steini var góður knatt-
spyrnumaður og spilaði í gegn-
um alla flokka félagsins upp í
meistaraflokk. Þar spilaði hann
við góðan orðstír og var í hinu
sigursæla liði KR 1959 sem
sigraði Íslandsmótið með fullu
húsi stiga.
Eftir að keppnisferli hans
lauk fór hann að vinna ýmis
sjálfboðaliðastörf fyrir KR. Sá
hann meðal annars um sölu
getraunaseðla í mörg ár. Skil-
aði sú sala knattspyrnudeild-
inni miklum peningum sem
komu sér vel í starfi deildar-
innar. Hlaut Steini gullmerki
félagsins fyrir störf sín og
keppni.
Þegar píludeild KR var
stofnuð varð hann mjög virkur
þar, enda snjall í pílukasti. Fór
deildin margar keppnisferðir
innanlands sem utan við mikla
sigursæld. Þegar sigrum var
fagnað var þessi skemmtilegi
félagi alltaf jafn orðheppinn og
kætti alla með góðri nærveru
og einstökum húmor.
Nú er þessi góði vinur okkar
hjónanna með KR-ingum ann-
ars staðar. Viljum við senda
Völu og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur og þakka fyrir
góðar stundir í sumarhúsi
þeirra á árum áður sem og
annars staðar.
Kristinn og Björk.
Nú er vinur minn Þorsteinn
Kristjánsson, Steini klaki, fall-
inn frá eftir langvarandi og
erfið veikindi. Hans verður
sárt saknað í röðum okkar KR-
inga.
Steini ólst upp í Vesturbæn-
um og var fremstur í flokki
jafnaldra sinna í fótbolta á
Framnesvellinum, en þar var
leikið daglega frá morgni til
kvölds. Steini var úrvals knatt-
spyrnumaður. Leikinn, fljótur,
skotfastur og jafnvígur á hægri
og vinstri. Hann var mikill
keppnismaður, en alltaf sann-
gjarn og heiðarlegur gagnvart
andstæðingum sínum og þeim
yngri.
Leiðir okkar Steina lágu þó
ekki bara saman á Framnes-
vellinum, heldur við æfingar og
keppni hjá KR. Við lékum fyrst
saman í 4. flokki fyrir hartnær
65 árum og síðan í gegnum alla
aldursflokka félagsins. Við
unnum ekki til margra verð-
launa í yngri flokkum KR, en
úr því rættist heldur betur
þegar við komumst í meistara-
flokk og urðum þar Íslands-,
Reykjavíkur- og bikarmeistar-
ar. Þar á meðal var einstaklega
glæsilegur sigur í Íslands-
mótinu 1959. Þá var í fyrsta
skipti leikin tvöföld umferð,
þ.e. bæði heima og heiman. KR
sigraði með miklum yfirburð-
um. Vann alla leikina, bæði
heima og að heiman og setti
þar með met sem ekki hefur
verið jafnað. Steini var einn af
máttarstólpum þess góða liðs.
Það er margs að minnast
þegar litið er yfir farinn veg og
nána vináttu í áratugi. Fót-
boltaæfingar og keppni, ung-
lingavinnan, fyrsta utanlands-
ferðin, að sjálfsögðu til að
keppa í fótbolta með KR, fleiri
keppnisferðirnar og svo fjöl-
margar ferðir með Píluvinum
KR.
Steini var vandaður maður,
traustur og sannur vinur vina
sinna. Hann hélt sínu striki og
hvikaði hvergi. Hann hélt með
KR og Sjálfstæðisflokknum.
Það brást ekki. Hann var glað-
ur á góðri stundu og átti létt
með að vekja hlátur og gleði
með skondnum og markvissum
athugasemdum og ábending-
um.
Steini var sannarlega lukk-
unnar pamfíll, þegar hann
gekk að eiga hana Völu sína,
sem alla tíð var hans stoð og
stytta og reyndist honum ein-
staklega vel í hans veikindum.
Þau voru mjög samrýmd og
áttu saman ást og vináttu.
Eignuðust 3 góð börn og fullt
hús af barnabörnum og allir í
fjölskyldunni eru á meðal ötul-
ustu og einlægustu stuðnings-
manna KR.
Við hjónin sendum Völu og
fjölskyldu innilegar samúðar-
kveðjur.
Sveinn Jónsson.
Þorsteinn
Kristjánsson
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGVALD ÓLAF ANDERSEN
(INGI ANDERSEN)
frá Siglufirði,
Dvalarheimilinu Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
andaðist laugardaginn 30. júní á
Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja.
Útför verður frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn
14. júlí.
Kristinn Ævar Andersen, Aldís Atladóttir,
Sigurveig Margrét Andersen, Óli Ágúst Ólafsson,
Ólafur S. B. Andersen, Svala Dögg Þorláksdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar elskulega
HRÖNN KARÓLÍNA JOHNSON,
Sunnuflöt 32,
Garðabæ,
lést föstudaginn 29. júní.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfræðinga Karitas
og krabbameinsdeildar 11E, Landspítala.
Daníel Pétursson,
Elísabet Daníelsdóttir, Hallgrímur Sch. Kristinsson,
Oddur Daníelsson, Áslaug Kristinsdóttir,
María Sigríður Daníelsdóttir, Sigurður Jónsson,
Pétur Daníelsson, Sigrún Ósk Ólafsdóttir,
Þóra Hrönn Daníelsdóttir, Patrik Ahmed,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar, faðir, mágur og frændi,
VILHELM ÖRN OTTESEN,
Efstahjalla 13,
Kópavogi,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
fimmtudaginn 5. júlí.
Útför hans fer fram frá Hvítasunnukirkjunni
Fíladelfíu laugardaginn 14. júlí kl. 13:00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á
Frú Ragnheiði - skaðaminnkun, verkefni Reykjavíkurdeildar
Rauða kross Íslands, reikn.nr.: 0526-26-5320, kt.: 530269-
1839, skýring: v/Vilhelms.
Ásta Ottesen, Páll H. Jónsson,
Gunnlaug Ottesen, Friðrik Diego,
Þórhallur Ottesen, Elín Margrét Jóhannsdóttir,
Kristín Ottesen, Sigmundur Ásgeirsson,
Jón Ívar Vilhelmsson, Ellert Heiðar Vilhelmsson
og frændsystkini.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
NARFI SIGURÐUR KRISTJÁNSSON,
bóndi í Hoftúnum,
Staðarsveit,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnun
Suðurlands laugardaginn 7. júlí, verður
jarðsunginn að Staðastað í Staðarsveit
föstudaginn 13. júlí kl. 14.00.
Jófríður Kristjana Sigurðardóttir,
Ingólfur Narfason, Halla Steinsson,
Helga Steina Narfadóttir, Gísli Guðmundsson,
Kristján Narfason,
Sigurður Narfason, Laila Bertelsdóttir,
Veronika Narfadóttir, Bjarni Stefánsson,
Snæbjörn Viðar Narfason, Þórunn Hilma Svavarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.