Morgunblaðið - 12.07.2012, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. JÚLÍ 2012
✝ Margrét ÓlöfÞorbergsdóttir
fæddist á Álftanesi
í Bessastaðahreppi
22. september
1930. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi 1. júlí síð-
astliðinn.
Hún var dóttir
hjónanna Sigríðar
Ingibjargar Hann-
esdóttur, f. 26.12. 1891, d. 7.6.
1958, og Þorbergs Guðmunds-
sonar, f. 17.6. 1886, d. 23.6.
1952. Ólöf var yngst systkina
sinna og eru þau öll látin. Al-
systkini hennar voru Hannes, f.
5.11. 1919, d. 15.10. 2003, Elín, f.
11.12. 1921, d. 14.8. 1995, Berg-
þóra, f. 7.2. 1924, d. 28.8. 1989
og Gunnar, f. 23.4. 1925, d. 27.8.
2011. Hálfbróðir samfeðra var
Númi, f. 4.9. 1911, d. 19.12. 1999.
Hinn 25. desember 1950 gift-
ist Ólöf Karli Bergþóri Valdi-
marssyni, f. 24.9. 1928, d. 8.11.
2004. Foreldrar hans voru Arn-
þrúður Símonardóttir, f. 10.5.
1893, d. 31.1. 1974 og Valdimar
Guðlaugsson, f. 25.12. 1891, d.
11.7. 1977. Þau bjuggu fyrst á
Helluvaði í Rangárvallasýslu til
ársins 1961 er þau fluttu í Kópa-
inn), Dagný Birta Dan og Brynj-
ar Logi BaoFu. 8) Eva Björk, f.
4.4. 1967, maður hennar er Al-
freð Örn Lilliendahl, f. 27.6.
1967. Synir þeirra eru Sindri
Snær og Aron Máni. Sonur Evu
er Högni Kristinsson (látinn).
Auk þess fæddust þeim Ólöfu og
Karli tvö andvana börn.
Fyrstu 6 árin ólst Ólöf upp á
Álftanesi, bjó þá eitt ár í Hraun-
gerðisheppi í Flóa og síðan flutti
hún á Eyrarbakka. Hún lauk
barnaskólaprófi frá barnaskól-
anum á Eyrarbakka og prófi frá
Húsmæðraskólanum í Reykja-
vík. Árið 1950 fluttist hún með
manni sínum að Helluvaði á
Rangárvöllum og bjó þar til árs-
ins 1961 þegar þau hjón brugðu
búi og fluttu í Kópavoginn. Ólöf
helgaði sig uppeldi barna þeirra
hjóna. Þegar börnin uxu úr
grasi starfaði hún við heim-
ilishjálp og ræstingar en síðast
vann hún sem matráður í
Menntaskólanum í Kópavogi.
Hún var virkur félagi í Kven-
félagi Kópavogs og gegndi
margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir félagið, var m.a. gjaldkeri í
stjórn félagsins. Þá var hún
gjaldkeri í stjórn orlofsnefndar
Húsmæðra í Kópavogi í fjölda
ára. Ólöf söng og spilaði á gítar,
söng með vinkonum sínum í
Ömmukórnum og í Söngvinum,
kór eldri borgara í Kópavogi.
Útför Ólafar verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag, fimmtu-
daginn 12. júlí 2012, og hefst at-
höfnin kl. 13.
vog. Börn Ólafar og
Karls eru: 1) Þor-
bergur, f. 23.6.
1951, kona hans er
Jónína A. Sanders,
f. 23.12. 1955. Synir
Þorbergs eru
Magnús Þór og
Karl Ágúst. Sonur
Jónínu er Albert
Haukur. 2) Valdi-
mar, f. 25.12. 1952,
d. 24.9. 1954. 3)
Valdimar Örn, f. 26.12. 1953,
kona hans er Guðrún Valdís
Guðmundsdóttir, f. 28.8. 1955.
Börn þeirra eru Snorri, Hildur
og Hrönn. 4) Hafsteinn, f. 6.10.
1956, kona hans er Ebba Páls-
dóttir, f. 9.12. 1958. Börn þeirra
eru Atli Páll, Steinunn, Bryn-
hildur og Hjalti Karl. 5) Sigríður
Ingibjörg, f. 17.5. 1958. Sam-
býlismaður hennar er Ólafur
Helgason, f. 27.4. 1957. Börn
þeirra eru Berglind Ólöf, Gunn-
fríður, Elfar Már og Styrmir
Már. 6) Gunnar, f. 28.4. 1959,
kona hans er Ólöf Nordal, f. 1.9.
1961. Synir þeirra eru Bergur
og Hjalti. Dóttir Gunnars er
Hulda. 7) Arnþrúður, f. 22.4.
1965, maður hennar er Ólafur
Kolbeinsson, f. 1.1. 1964. Börn
þeirra eru Fannar Bjarki (lát-
Elsku mamma.
Þú kenndir mér svo margt sem
hefur skipt mig miklu máli í líf-
inu. Þú hefur ætíð verið mín
helsta fyrirmynd í hverju sem ég
hef tekið mér fyrir hendur.
Hjartahlýja, lífsgleði, glaðlyndi
og hláturmildi er það sem kemur
upp í huga minn þegar ég hugsa
til þín.
Mesta stolt þitt í lífinu var
ávallt stóri barnahópurinn þinn
og þú taldir helsta afrek þitt að
hafa komið þeim 7 til manns.
Þegar barnabörnin og síðar
barnabarnabörnin bættust í hóp-
inn var gleði þín yfir hverri
barnsfæðingu í fjölskyldunni
fölskvalaus. Þú fylgdist með
hverju og einu barni af áhuga og
umhyggju.
Eftir að við systkinin uxum úr
grasi og flugum úr hreiðrinu eitt
af öðru var aldrei nein lognmolla í
kringum þig. Þú hafðir nóg að
gera og áhugamálin voru ófá. Þú
varst annaðhvort að fara að
syngja, á leið í ferðalag með or-
lofskonum, á kvenfélagsfund eða
að undirbúa veislu fyrir fjölskyld-
una. Þess á milli varstu ýmist
með gítarinn í höndunum eða
margvíslega handavinnu, prjóna-
skap, útsaum og föndur og eftir
þig liggja margir fallegir munir.
Söngurinn var þitt líf og yndi.
Ung lærðir þú að spila á orgel og
gítar og þú hafðir fallega söng-
rödd. Ef þú söngst með öðrum
söngstu sjaldnast lagið því þú
varst einkar lagin við að semja og
syngja „millirödd“ við hvaða lag
sem var. Söngurinn var okkar
sameiginlega áhugamál og við
áttum það til að bresta í tvíradd-
aðan söng með litlum fyrirvara á,
það voru yndislegar gleðistundir.
Þú elskaðir að ferðast um
landið. Ég man svo vel þegar við
litlu systurnar tvær fórum með
ykkur pabba í útilegur; í Skafta-
fell, Húsafell, á Þingvelli og fleiri
staði. Þá skipti útilegubúnaður-
inn ekki eins miklu máli og hann
gerir í dag, gamalt tjald og Cort-
ina sem komin var vel til ára
sinna dugðu okkur í þessar ferðir
og það var fátt sem bragðaðist
eins vel eins og saxbautinn sem
eldaður var á litlum prímus og
smurbrauðið sem geymt var í
gamalli Macintosh-dós. Þú fórst
líka ótal ferðir um landið með vin-
konum þínum í Orlofsnefnd hús-
mæðra og varst skipuleggjandi
slíkra ferða í mörg ár. Þú kærðir
þig ekki um utanlandsferðir,
sagðir að Ísland væri fallegasta
land í heimi og varst sannfærð
um að hér væri best að búa. Þú
lést þér nægja að ferðast með
okkur systkinunum í huganum
þegar við fórum til útlanda og
baðst okkur bara um að færa þér
dúkku í þjóðbúningi þess lands
sem við fórum til og Macintosh-
konfekt úr Fríhöfninni. Afrakst-
urinn er veglegt þjóðbúninga-
dúkkusafn sem ég mun varðveita
fyrir þig um ókomin ár.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um þig en þrátt fyrir
nokkur stór áföll í lífinu var lífs-
gleði þín sönn og smitandi. Fyrir
nokkru rakst ég á lítinn minja-
grip hjá þér en á honum stendur:
„Horfðu í sólina, þá sérðu ekki
skuggann.“ Einmitt þessi orð
lýsa svo vel lífsviðhorfum þínum
og lífsgildum.
Elsku mamma, nú hefur þú
fengið hvíldina eftir erfið veik-
indi. Ég er þér svo óendanlega
þakklát fyrir allar ljúfu og góðu
samverustundirnar, fallegri og
betri mömmu hefur enginn átt.
Guð gefi þér góða nótt og megir
þú sofa rótt
Arnþrúður.
Margrét Ólöf tengdamóðir
mín eða Olla eins og við kölluðum
hana lést sunnudaginn 1. júlí sl.
Kynni okkar hófust fyrir tæplega
14 árum. Vil ég þakka henni fyrir
hversu vel hún tók mér strax frá
fyrsta degi. Á þessum árum
bjuggu hún og Kalli í Hófgerðinu
og var oft setið og hlegið við dúk-
að borð í eldhúsinu. Olla sagði
mjög skemmtilega frá mönnum
og málefnum og yfirleitt gerði
hún grín að öllu saman en þó
mest að sjálfri sér. Kalli sagði
ekki mikið en brosti kankvíslega
og lagði síðan eitt og annað til
málanna.
Olla og Kalli fluttu á upphafs-
árum sínum saman að Helluvaði
á Rangárvöllum. Jörðina keyptu
þau ásamt Ingva bróður Kalla og
konu hans Soffíu. Reistu þeir
bræður saman bú á þessum fal-
lega stað þar sem þau bjuggu
næstu 10 árin. Þessi ár voru þeim
Ollu og Kalla oft erfið. Áður en
þau fluttu austur eða um það bil
sem Olla var átján ára gömul
eignuðust þau andvana barn. Ár-
ið sem þau fluttu að Helluvaði
fæddist þeim sonur, en í sveitinni
áttu þau síðan eftir að eignast sex
börn til viðbótar. Eitt af þessum
börnum misstu þau á öðru ald-
ursári og í kjölfar þess áfalls
fæddist þeim andvana barn þeg-
ar langt var liðið á meðgöngu. Ár-
ið 1961 fluttu þau með börnin í
Kópavoginn og þar fæddust tvær
tápmiklar stúlkur. Börnin sem
komust á legg voru því sjö tals-
ins.
Olla var mjög stolt af börnun-
um sínum og naut sín best þegar
allur skarinn var samankominn,
hvort sem það voru hátíðisdagar,
afmæli eða bara venjulegir dag-
ar. Lengi vel átti hún það til að
taka upp gítarinn og syngja fyrir
barnabörnin gömul og góð ís-
lensk lög. Olla lét ekki þar við
sitja, heldur spilaði hún og söng
af hjartans list í ferðum með Or-
lofsnefnd húsmæðra í Kópavogi
þar sem hún fór fremst í flokki
meðal jafningja. Olla starfaði í
Kvenfélaginu í Kópavogi í mörg
ár og í þeim góða félagsskap naut
hún sín vel enda félagslynd með
afbrigðum. Olla söng í kór og hún
stofnaði Ömmukórinn með
nokkrum vinkonum sínum. Af-
rekuðu þær stöllur að syngja inn
á geisladisk og fannst Ollu það
mikil vitleysa þegar við spurðum
hvort við gætum fengið disk til að
eiga. Hún var samt sem áður
stolt þegar hún rétti okkur disk-
inn með mynd af Ömmunum sem
geymdur er sem dýrgripur og
góð minning um þessa skemmti-
legu konu.
Við þung áföll sem Olla varð
fyrir á ævinni hefur örugglega oft
verið erfitt að halda áfram og
horfa fram á veginn. Þegar litið
er til baka yfir ævi tengdamóður
minnar er engu líkara en að hún
hafi tekið meðvitaða ákvörðun
um að velja veg gleði og hláturs í
stað sorgar og gráts þó að þessar
andstæður séu samtvinnaðar og
önnur líklega ekki til án hinnar.
Við fjölskyldan kveðjum góða
konu sem alltaf gaf mikið af sér
og mun ætíð skipa stóran sess í
hjarta okkar.
Jónína A. Sanders.
Elsku Olla.
Það er mér minnisstætt hve
vel þú tókst á móti mér þegar ég
kynntist dóttur þinni fyrir 28 ár-
um. Ég var feiminn og ekki vanur
svona stórri fjölskyldu en þú
tókst mér eins og ég væri einn af
sonum þínum.
Það var alltaf gott að koma til
tengdó, hún átti alltaf heitt kaffi á
könnunni og töfraði fram ljúfar
veitingar með lítilli fyrirhöfn.
Sérstaklega var ég hrifinn af
veislunum þínum, en þar urðu
litlar afmælisveislur á við góðar
fermingarveislur, veisluborðið
hreinlega svignaði undan kræs-
ingunum og allt var þetta jafn
gott og það leit út fyrir að vera.
Það skipti þig engu hvort fleiri
mættu í mat eða kaffi til þín en þú
áttir von á, það var alltaf nóg til í
eldhúsinu þínu.
Það var stutt í hláturinn þinn,
fallega brosið þitt og glettið
augnaráðið og þú virtist aldrei
þreytast á endalausum fíflagang-
inum í mér, alltaf varstu hlý og
notaleg við mig. Saman héldum
við uppi stuðinu í ógleymanlegu
jólaboðunum þínum á jóladag, þú
spilaðir á gítarinn, Alfreð á bass-
ann og ég trommaði og svo sung-
um við saman jólalögin af hjart-
ans lyst á meðan aðrir
fjölskyldumeðlimir litlir sem
stórir þrömmuðu í kringum jóla-
tréð léttir í spori. Já við „nöfn-
arnir“ eins og við kölluðum okk-
ur, áttum svo sannarlega vel
saman.
Á sjötugsafmælinu þínu mætt-
um við hjónin með hljómsveit og
sönggrúppu og fluttum nokkur af
uppáhaldslögunum þínum þar á
meðal Bjartar vonir vakna og
Rósina. Fyrir einstaka konu eins
og þig dugði ekkert minna en al-
mennilegt stuð á svona merkis-
degi. Þetta er mér mjög svo eft-
irminnilegur dagur.
Það var mér sönn ánægja og
heiður að fá að vinna ýmis verk
fyrir þig, mála eða slá blettinn
eða hvað annað sem þurfti að
gera. Þú varst ævinlega svo
þakklát og ánægjan skein úr and-
litinu og að launum fékk ég svo
hlýtt og gott faðmlag frá þér og
eitthvað gott með kaffinu á eftir.
Elsku Olla, minningin um ynd-
islega tengdamóður lifir í hjarta
mínu um ókomin ár. Ég treysti
því að þú hressir vel upp á engla-
kórinn í himnaríki með nýjum
hljómi og hressum takti. Guð
geymi þig.
Ólafur Kolbeinsson.
Margrét Ólöf
Þorbergsdóttir
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HREINN SNÆLAND HALLDÓRSSON
bifvélavirkjameistari,
Lautasmára 1,
sem lést miðvikudaginn 4. júlí, verður
jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstudaginn
13. júlí kl. 13.00.
Elín Kristinsdóttir,
Anna Kristín Hreinsdóttir, Sigurður H. Hauksson,
Halldóra Hreinsdóttir, Jón Reynir Sigurvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Erum innilega þakklát öllum sem sýndu
samúð og hlýhug þegar hjartkær móðir okkar,
ESTER JÚLÍUSSON,
lést föstudaginn 29. júní síðastliðinn.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins sem
annaðist hana á Grund.
Ragnheiður Friðjónsdóttir,
Guðrún Friðjónsdóttir,
Júlíus Lennart Friðjónsson,
Hjördís Hildigunnur Friðjónsdóttir,
og fjölskyldur.
✝ Rannveig Ár-mannsdóttir
fæddist á Myrká í
Hörgárdal 22. júlí
1925. Hún lést á
dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri 23.
júní 2012.
Foreldrar Rann-
veigar voru hjónin
Ármann Hansson,
f. 1888, d. 1986, og
Þóra Júníusdóttir,
f. 1902, d. 1981, ábúendur að
Myrká. Systkini Rannveigar eru
Árdís, látin, Álfheiður, Guð-
ríður, Bryndís, látin, Þórólfur,
Sigrún, látin, Þórunn og Bryn-
dís Rósfríður. Uppeldissystir og
frænka er Unnur Herberts-
dóttir.
Rannveig giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum Hákoni Að-
alsteinssyni frá Öxnhóli á gaml-
ársdag 1960 en þau hófu sambúð
1954. Synir þeirra eru Að-
alsteinn, kvæntur Sigurlínu
Hilmarsdóttur og eiga þau tvo
syni, Hákon og Heiðar Má, Elías,
í sambúð með Dröfn Jónsdóttur
og eiga þau tvö börn, Rannveigu
og Jón Stein, Hákon, kvæntur
Maríu Björk Ívars-
dóttur og eiga þau
þrjú börn, Ívar Örn,
Sigrúnu Maríu og
Sólveigu Helgu og
Örn Viðar, f. 1962,
látinn. Fyrir átti
Rannveig soninn
Ármann Þóri
Björnsson sem er
kvæntur Ellen Þor-
valdsdóttur og eiga
þau tvö börn, Rann-
veigu og Svein Fannar. Fyrir
átti Ármann Þórir soninn Jón
Hafþór. Barnabarnabörn Rann-
veigar eru átta talsins.
Rannveig ólst upp við hefð-
bundin sveitastörf á Myrká, var
í vistum á sínum yngri árum og
eftir að synirnir uxu úr grasi
starfaði hún hjá fataverksmiðj-
unni Heklu í 14 ár. Rannveig
stundaði nám við Húsmæðra-
skólann á Laugalandi veturinn
1945-1946 og var lengst af
heimavinnandi húsmóðir á Ak-
ureyri þar sem þau hjónin
bjuggu nær allan sinn búskap.
Útför Rannveigar var gerð í
kyrrþey frá Kirkjugörðum Ak-
ureyrar 2. júlí 2012.
Ég kynntist Rannveigu Ár-
mannsdóttur, tengdamóður
minni, fyrir hartnær fjörutíu ár-
um er ég kom inn á heimili henn-
ar og Hákonar Aðalsteinssonar
sem vinkona elsta sonar þeirra.
Mér var strax vel tekið og varð
fljótlega ein af fjölskyldunni. Það
duldist engum sem kynntist
Rönnu, eins og við kölluðum hana
jafnan, að þar fór vel gefin kona.
Hún var minnug og hafði unun af
lestri góðra bóka á meðan heilsan
leyfði. Á uppvaxtarárum Rönnu
var ekki algengt að fólk færi í
langskólanám og sérstaklega
ekki stúlkur. Hún stundaði nám
við Húsmæðraskólann að Lauga-
landi í Eyjafirði veturinn 1945-
1946 og átti góðar minningar það-
an. Hún hafði líka fallega söng-
rödd og unun af söng. Hún söng
gjarnan við húsverkin og með ef
hún heyrði falleg lög. Kunni hún
ógrynni af textum og ljóðum.
Hefðu möguleikar fólks verið
eins og í dag hefði Ranna getað
náð langt bæði á sviði mennta og
tónlistar. Hún fylgdist vel með
menntun fólksins síns og gladdist
yfir velgengni þess.
Ranna hafði hlýtt viðmót og
nutu barnabörnin þess ekki síst.
Hún var nægjusöm og lítillát og
gerði litlar kröfur fyrir sig þó
ekki stæði á að gefa stórgjafir til
fjölskyldumeðlima. Hún sinnti
heimilishaldi af mikilli kostgæfni
og sjaldan hef ég komið á jafn vel
þrifið heimili eins og heimili
þeirra hjóna var jafnan.
Ekki er hægt að minnast
tengdamóður minnar nema nefna
fórnfýsi hennar og umhyggju fyr-
ir yngsta syni þeirra hjóna, Erni
Viðari, sem átti við fötlun og van-
heilsu að stríða og lést fyrir tæp-
um þremur árum. Voru þau hjón-
in hvort sem annað með að hlúa
að honum, gera allt það besta fyr-
ir hann og þeirra þarfir þá aldrei
hafðar í fyrirrúmi.
Rannveig hafði húmor og gat
verið kát og hlegið innilega þegar
svo bar við. Hún átti við langvar-
andi heilsubrest að stríða, þurfti
m.a. að fara í liðskiptaaðgerðir á
báðum hnjám. Síðustu árin var
hún svo með minnissjúkdóm sem
reyndist okkur öllum erfitt að
takast á við og horfa upp á. Það
er aðdáunarvert hversu vel
tengdafaðir minn hugsaði um
Örn og Rannveigu í veikinda-
stríði þeirra og á hann þakkir og
virðingu skilið fyrir það.
Ég þakka tengdamóður minni
samfylgdina, bið henni allrar
blessunar og vona að hún muni
njóta umbunar fyrir lítillæti sitt,
fórnfýsi og umhyggju.
Sigurlína
Hilmarsdóttir.
Elsku amma mín.
Ég á svo margar fallegar
minningar um þig. Við vorum
alltaf mjög nánar og heimili ykk-
ar afa var mér eins og annað
heimili þegar ég var barn. Það
var alltaf svo gott að vera hjá
ykkur og mér var alltaf tekið opn-
um örmum.
Þú varst svo hjartahlý og góð
og fyrir mér varstu hin fullkomna
amma. Þú sýndir barnabörnun-
um þínum ást og hlýju og varst
okkur alltaf svo góð. Þú lagðir
mikið upp úr því að hafa ofan af
fyrir okkur, spilaðir eða horfðir á
myndir með okkur og spjallaðir
um heima og geima. Hjá þér var
líka auðvitað alltaf boðið upp á
eitthvað góðgæti. Heimabakað
bakkelsi var alltaf á borðum en
best þótti mér alltaf að læðast í
hvíta og brúna boxið þitt sem var
alltaf fullt af nýsmurðu brauði.
Gos og nammi var aldrei á bann-
lista hjá ömmu og afa og þegar þú
komst í heimsókn til okkar varstu
alltaf með svörtu töskuna þína
sem hafði að geyma hálsmola af
öllum stærðum og gerðum.
Einna vænst þykir mér þó um
þær minningar þegar afi spilaði á
orgelið og við tvær sungum sam-
an á kvöldin þegar ég gisti hjá
ykkur. Þú varst með góða söng-
rödd og hafðir gaman af því að
syngja, kunnir endalaust af lög-
um og vísum og kenndir mér
margar í gegnum tíðina. Ég held
mikið upp á lítið barnalag sem þú
söngst alltaf fyrir mig, „Það búa
litlir dvergar“. Ég syng það mik-
ið fyrir strákana mína og hugsa
um þig.
Elsku amma mín, ég er svo
þakklát fyrir tímann sem ég fékk
með þér og ég mun geyma allar
fallegu minningarnar mínar um
þig alla tíð.
Þín sonardóttir og nafna,
Rannveig Elíasdóttir.
Rannveig
Ármannsdóttir