Morgunblaðið - 22.01.2013, Qupperneq 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 2013
Það voru blendnar tilfinningar
sem bærðust með mér þegar
mamma sagði mér að Eva frænka
kæmi ekki í jólaboðið í ár. Það var
í annað sinn sem það gerðist.
Fyrra skiptið var vegna ófærðar,
á þeim tíma þegar amma og afi
frá Hámundarstöðum bjuggu hjá
henni. Hún treysti sér ekki yfir
heiðina vegna skafrennings, enda
ekki vön að flana að neinu.
En núna var það vegna hennar
eigin veikinda. Það sem byrjaði
sem lítilfjörlegt sár var farið að
dreifa sér og tók sinn toll.
Í jólaboðum með Evu skorti yf-
irleitt ekki umræðuefni og stund-
um var tekist á. Núna er hætt við
að maður sakni skoðanaskipt-
anna við hana og hve staðföst hún
var í málflutningi sínum þótt
stundum væru fáir henni sam-
mála.
Ein af mínum fyrstu minning-
um um Evu var þegar ég var lítill
og við mamma komum í heim-
sókn til hennar. Þá var hún sem
oftar sofandi og við þurftum að
vekja hana. Hún var jú ljósmóðir
og börn fæðast bara á nóttunni
eða þannig skildi ég það, barnið.
Þegar ég var í fyrsta skipti
sendur í pössun, þegar foreldrar
mínir fóru í sína fyrstu sólaland-
arferð, var það til hennar. Þá
voru amma og afi búin að bregða
búi og höfðu flutt til hennar. Við
fórum í sumarbústað í Munaðar-
nes og amma og afi fóru með. En
þó svo að hún hafi tekið á móti
mörgu barninu og hjálpað þeim
með þolinmæði og natni við að
taka fyrstu skrefin í þessu lífi var
ekki þar með sagt að það væri
auðvelt að vera í pössun hjá henni
og fylgja hennar húsreglum. Mér
var sagt að fara snemma að sofa
einmitt þegar miðnætursólin var
sem hæst á lofti. Eitt kvöldið var
ég lengur úti en hún vildi og hún
einfaldlega læsti mig úti til að
veita óþekktarorminum áminn-
ingu. Ég sá við henni og skreið
inn um glugga en þar tók hún á
móti mér og skammaði mig ræki-
lega. Ég var kannski ekki auð-
veldasti frændinn.
Seinna kynntist ég henni betur
en það var þegar hún skaut
skjólshúsi yfir mig er ég fór í Iðn-
skólann. Hún gerði það við öll
systkinabörnin sem komu til
Eva Sveinbjörg
Einarsdóttir
✝ Eva SveinbjörgEinarsdóttir
ljósmóðir fæddist á
Hámundarstöðum í
Vopnafirði 17. maí
1939. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 5. janúar 2013.
Eva var jarð-
sungin frá
Digraneskirkju 14.
janúar 2013.
Reykjavíkur utan af
landi – við fengum
öll að búa hjá henni.
Hún sagði það vera
hennar framlag til
menntunnar okkar
systkinabarnanna
og það munaði um
minna að fá að búa
frítt á námsárunum.
Þarna kynntist ég
nýrri hlið á henni.
Þó svo að Evu
væri umhugað um réttindi
kvenna og heilsufar ungmæðra
sat hún föst í gömlu gildunum að
mörgu leyti. Henni fannst að hún
sem yngsta dóttirin, og þar að
auki barnlaus, ætti að sjá um
aldraða foreldra sína. Þetta var
áreiðanlega eitt af því sem leiddi
til að hún einangraðist nokkuð fé-
lagslega og þótti sérlunduð. Það
kom aldrei til greina að Eva léti
þau frá sér á sjúkrastofnun.
Þegar Eva fór á eftirlaun gat
hún farið að sinna sínum andlegu
hugðarefnum og voru ættingj-
arnir gjarnan fengnir sem álits-
gjafar og málin reifuð fram og
aftur. Sumum var úthlutað les-
efni þegar henni fannst þeir þurfa
frekari uppfræðslu og í mig
hringdi hún árlega til ræða málin
og segja sína skoðun á þjóðmál-
unum en mest voru þó hin and-
legu málefni lífs og dauða rædd.
Með þessum orðum kveð ég
móðursystur mína, Evu Einars-
dóttur.
Reynir Sigurbjörnsson.
Elsku Eva. Við höfðum verið
nágrannar í næstum tíu ár. Kynni
okkar byrjuðu nú kannski ekki
vel því pabbi minn hafði verið úti
á svölum fyrsta daginn sem við
fengum íbúðina afhenta og vindill
sem hann hafði gleymt þar fauk
niður á gangstéttina fyrir framan
útidyrahurðina þína og þú komst
til okkar og kvartaðir. En síðan
tókust með okkur góð kynni. Svo
þegar tengdapabbi lést áttuðum
við okkur á skyldleikanum. Fyrst
fannst okkur þú vera mjög sér-
stök, jafnvel stórskrýtin. En svo
fórum við að kunna vel við þessa
hjartahlýju konu sem hugsaði vel
til okkar og vildi helst alltaf hafa
okkur heima því það fannst henni
notalegt, og helst að hafa litlu
guttana okkar hlaupandi um gólf-
in svo hún heyrði umgang. Ég
man þau fjölmörgu skipti sem þú
hringdir og spurðir hvort við
hefðum átt erfiða nótt þegar
yngri sonur okkar átti erfitt með
svefn og grét sáran. Þú varst far-
in að biðja fyrir honum þegar þú
hélst að honum liði illa.
Ég á fulla möppu af ljósritum
frá þér um alls konar fróðleik
sem mér fannst stundum alveg
óþarfi en í dag kann ég betur að
meta þetta. Við töluðum oft um að
hugðarefni þín yrðu bundin inn í
bók og þú varst farin að gæla við
þá hugmynd. Þakka þér fyrir alla
þá umhyggju sem þú sýndir
drengjunum okkar, englunum
þínum eins og þú kallaðir þá. Allt-
af varstu tilbúin með jóla- og af-
mælisgjafir á réttum tíma. Við
reyndum að endurgjalda þessar
gjafir og man ég vel eftir einum
afmælisdeginum þínum (mund-
um hann alltaf því það er þjóðhá-
tíðardagur Noregs).
Þá náðum við í þig og buðum
þér í kaffi og kökur og vorum bú-
in að búa til kórónu handa þér
eins og drengirnir fá alltaf á leik-
skólanum á afmælum og svo
sungum við afmælissönginn.
Gleymi ekki undrunarsvipnum á
þér og gleðinni sem fylgdi þessari
stund. Það var mikil tilhlökkun á
heimilinu þegar við áttum von á
börnunum okkar í heiminn og
tókst þú fullan þátt í þeirri til-
hlökkun og fylgdist vel með með-
göngunum. Eitt sinn þurfti eldri
sonur okkar að leggjast inn á
barnadeildina í tvær nætur, svo
komst þú óvænt í heimsókn og
hjálpaðir okkur. Ég hélt nú að ég
gæti þetta miklu betur en þú en
annað kom í ljós enda vön ljós-
móðir á ferð og þú varst Ljós-
móðir með stóru L-i. Það var
stundum eins og þú fyndir á þér
ef eitthvað var ekki alveg eins og
það átti að vera og þá áttir þú það
til að droppa í heimsókn.
Allt danskt var í uppáhaldi. Þú
fórst nokkrum sinnum til Dan-
merkur og keyptir svo dönsk blöð
til að fylgjast með dönsku kon-
ungsfjölskyldunni. Flotta bláa og
hvíta stellið þitt prýddi líka alltaf
eldhúsborðið og danska jólakúlan
sem þú gafst okkur fyrir mörgum
árum brotnaði, því miður, núna
sama dag og þú lentir á spítalan-
um fyrir jólin, ótrúlegt.
En síðasta ár var þér erfitt og
svo kom kallið miklu fyrr en þig
grunaði. Fyrirgefðu að ég var
ekki hjá þér þegar þú kvaddir.
Megi góði guð geyma þig.
Gyða, Kristján og synir.
Eva ljósmóðir var fágæt og
kraftmikil hugsjónarkona. Fyrir
allnokkrum árum fór ég að fá
bréf frá henni um lífsverndarmál,
með málsvörn hennar fyrir
ófædd börn, gjarnan með afritum
blaðagreina, erlendra eða inn-
lendra, en einkum frá Norður-
löndunum. Þessu fylgdi hún eftir
með mjög fræðandi og hvetjandi
símtölum, oft harla löngum, en
báðum til gagns. Einnig sendi
hún mér iðulega afrit hvatning-
arbréfa sinna til málsmetandi
manna hér heima, í kirkjunni, í
stjórnmálum og í heilbrigðiskerf-
inu.
Hún skrifaði af innsæi og dýpt
og nánast heilagri sannfæringu
um lífsrétt hinna ófæddu og um
hörmulegt hlutskipti þeirra í ver-
öld efnishyggjunnar. Um andlegt
eðli mannsins og jafnvel smæsta
lífsforms hans varð henni einnig
tíðrætt, þar varpaði hún oft
óvæntu ljósi á efnið.
Fjarri fór því, að hún talaði
einungis af trúarlegri sannfær-
ingu um þessi hugðarefni; hún
var afar vel heima í fósturlífeðl-
isfræði og erfðafræði og fjallaði
um þessi málefni, m.a. á fræði-
legum vettvangi í fyrirlestra-
formi, á vettvangi Landspítalans.
Sjálf var hún vel menntuð sem
ljósmóðir og hjúkrunarfræðing-
ur, og ekki var hún ein um sínar
áherslur meðal kollega sinna.
Þegar við þrír áhugamenn um
kristinn stjórnmálaflokk ýttum
úr vör vefsíðu 2007 var Eva í
huga mér sjálfkjörin til þátttöku
sem fjórði félagsmaður Kristinna
stjórnmálasamtaka. Feginn var
ég að hún gaf kost á sér og var
mjög virk í vefsíðuskrifunum,
framan af undir höfundarnafninu
K.4.
Eva var kona skýrmælt og ein-
örð, en tranaði sér ekki fram fyrir
eigin persónu. Oft fann ég þykk
bréf frá henni við dyr mínar, sem
hún hafði sjálf borið út, en verið
of hógvær til að trufla með bjöllu-
hringingu og ætlast til heimsókn-
ar. Hefði ég oft viljað fá hana í
heimsókn að ræða málin, það var
þó tvisvar, og með félagskonu
okkar heimsótti ég hana á hennar
vistlega heimili á Digranesheiði.
Eva var gegnheil kristin kona
og umhugað að kirkjan fylgdi eft-
ir kristinni lífssýn í lífsverndar-
málinu sem öðru. Það varðaði
einnig helgi hjónabandsins og að
fyrirmælum frelsarans þar um
yrði í engu hnekkt. Digranes-
kirkja var hennar sóknarkirkja;
þar var hún jarðsungin. Var mjög
áhugavert að fá að sækja þangað
fjölmennan safnaðarfund með
henni um sambúðar- eða hjú-
skaparmál samkynhneigðra og
að verða þar vitni að nær full-
komnum einhug hinna mörgu
sem um þau töluðu, í anda hefð-
bundinnar kristinnar siðfræði,
ekki hinna nýju stefna. Ritaði
Eva ýmsar greinar um þessi mál
á vefsíðu samtaka okkar, Krist-
.blog.is, og um margt annað, m.a.
tæknifrjóvgun, staðgöngumæðr-
um og kynbreytingu, sjálfstæðis-
mál og fleiri siðferðismál. Bráð-
lega verða öll hennar skrif þar
aðgengileg í einum efnisflokki,
kenndum við hana.
F.h. Kristinna stjórnmálasam-
taka votta ég Evu virðingu okkar
og þakklæti fyrir samfélagið við
hana, fyrir hennar drjúga fram-
lag til hugsjóna okkar og baráttu,
umfram allt í þágu hinna ófæddu.
Guðs blessun sé yfir henni og
minningu hennar.
Jón Valur Jensson.
Eva Sveinbjörg Einarsdóttir
fæddist 17.5. 1939 á Hámundar-
stöðum í Vopnafirði. Hún útskrif-
aðist úr Ljósmæðraskóla Íslands
30. sept. 1971 og úr Nýja Hjúkr-
unarskólanum í nóvember 1974.
Eva starfaði á fæðingardeild
Landspítalans í eitt ár á milli
skóla og síðan á sama stað frá 1.
janúar 1975 þar til í maí 1977 og
seinna árið sem deildarljósmóðir.
Hinn 1.10. 1977 var Eva ráðin
sem umsjónarkennari við LMSÍ,
en það var í verkahring yfirljós-
móður fæðingardeildarinnar (en
undirrituð var þá yfirljósmóðir),
ásamt prófessor kvennadeildar-
innar, að sjá um og skipuleggja
nám ljósmæðranemanna, sem þá
voru 24 og skiptust í yngri og
eldri nema þannig að mikil nauð-
syn var orðin á aðstoð við þetta
starf. Eva hafði óþrjótandi áhuga
á ljósmæðrastarfinu og -náminu
og vildi veg þess sem mestan.
1988 til 1990 var hún síðan í námi
í uppeldis- og kennslufræði í Há-
skóla Íslands og var þann tíma í
hlutastarfi í við skólann. Þegar
nám ljósmæðra fluttist inn í Há-
skólann fór hún að vinna við
mæðravernd á Heilsuverndar-
stöðinni og vann þar, þar til
starfsaldri lauk.
Eva var mikill grúskari og
spáði mikið í lífið og tilveruna og
það hvað hefði gerst í fyrra lífi
hennar og annarra og minnist ég
þess að Sigurður S. Magnússon
læknir og prófessor hafði einnig
gaman af þessum hugleiðingum
og grúski og var að ýmsu leyti
sammála Evu. Þau töldu sig jafn-
vel vita hvar ég hefði verið í fyrri
lífum. E.t.v. vita þau meira um
þessi mál núna.
Við Eva unnum vel saman og
hún var mér mikil hjálparhönd
við skólann og fyrir það á hún
þakkir mínar skilið og fyrir sinn
mikla áhuga á starfi ljósmæðra.
Seinni árin höfum við aðallega
hist í sundi og tekið spjall saman
og síðast nú í sumar.
Ég þakka Evu samfylgdina og
óska henni góðrar ferðar á
óþekktar slóðir.
Hver lítil stjarna, sem lýsir og hrapar,
er ljóð, sem himinninn sjálfur skapar.
Hvert lítið blóm, sem ljósinu safnar,
er ljóð um kjarnann, sem vex og dafnar.
Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar,
er ljóð við sönginn, sem aldrei þagnar.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Í Guðs friði.
Kristín I. Tómasdóttir.
Elsku afi, nú ertu
farinn frá okkur til ömmu sem þú
saknaðir svo sárt. Þú varst svo
góður maður og vildir öllum svo
vel. Þú varst alltaf svo glaður og
sagðir okkur margar ógleyman-
legar sögur úr barnæsku þinni.
Minningarnar um þig eru marg-
ar. Okkur eru efst í huga allar
veiðiferðirnar sem við fengum að
fara í með þér. Þú varst alltaf svo
þolinmóður að hjálpa okkur með
veiðistangirnar þegar við lentum
í basli með þær og segja okkur til.
Þú taldir okkur trú um að við
værum sannir veiðimenn því þú
varst alltaf að hrósa okkur. Þegar
við vorum að alast upp í Fagra-
berginu fannst okkur voða nota-
legt að vita af þér á neðri hæð-
inni. Við höfðum líka gaman af
því þegar þú varst að velta því
Ásgeir
Guðbjartsson
✝ Ásgeir Guð-bjartsson fædd-
ist í Hafnarfirði 28.
júní 1927. Hann lést
á hjartadeild Land-
spítalans 26. des-
ember 2012.
Útför hans hefur
farið fram í kyrr-
þey að ósk hins
látna.
fyrir þér hvor væri
hvor því þú þekktir
okkur ekki í sundur.
Það er tómlegt að
heimsækja Fagra-
bergið því þú ert
ekki þar. Við kveðj-
um þig með miklum
söknuði í hjarta.
Okkar elsku góði afi!
Þú ert sá besti á því
leikur enginn vafi.
Þú átt ábyggilega eftir að lesa fyrir
okkur ljóð
og hjá þér munum við alltaf vera góð.
Út um allt viljum við hendur þínar
leiða.
Einn daginn fáum við kannski að fara
með þér að veiða.
En hvað sem þú gerir og hvar sem þú
ert
að þá hefur þú okkar litlu hjörtu snert.
Því þú ert svo góður og þú ert svo klár
hjá þér munum við ekki fella nein tár.
Því heima hjá afa er alltaf gaman að
vera
því þar getum við látið mikið á okkur
bera.
En afi okkar kæri við viljum að þú vitir
nú
okkar allra besti afi, það ert þú!
(Katrín Ruth.)
Karen og Katrín.
Í dag kveð ég með söknuði
elskulega móðursystur mína
Hve ljúft og gott að sofna í sælli trú
á sigur þess er firrir lífið grandi.
Ég veit að einmitt þannig kvaddir þú
– þín þrá var eins og morgunn yfir
landi.
Og ég sé best í húmi haustsins nú
hve heiðríkur og fagur var þinn andi.
Gerða Jónsdóttir
✝ Gerða RafnJónsdóttir
fæddist á Suður-
eyri við Tálkna-
fjörð 9. febrúar
1930. Hún andaðist
á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir í Reykja-
vík 2. desember
2012.
Útför Gerðu fór
fram frá Bústaða-
kirkju 10. desem-
ber 2012.
Þitt orð var heitt – því
hjartað sló þar með
sem harpa stillt á gleði
allra tíða.
Í bliki augans bjó þitt
mikla geð
og brann af kvöl með
öllum þeim sem líða.
Og þinni ást það yf-
irbragð var léð
sem Íslands bestu
dætur þykir prýða.
Ég kveð þig eins og frjálsa söngvasveit
á sumardaginn fyrsta úti í haga.
Hvert vorsins fuglar fljúga enginn veit
– en framtíðin er þeirra mikla saga.
Þú bæði komst og fórst sem fyrirheit
og fyrirheitið lifir alla daga.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Takk fyrir allt og allt. Guð veri
með þér.
Þín frænka,
Brynja.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skila-
frests.
Lengd | Hámarkslengd minn-
ingargreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær út-
förin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn, svo
og æviferil. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent má
senda myndina á netfangið minn-
ing@mbl.is og gera umsjón-
arfólki minningargreina viðvart.
Minningargreinar
✝
Aðstandendur þakka auðsýnda samúð
vegna andláts
ÞÓRUNNAR BJÖRGÚLFSDÓTTUR
sem andaðist á Landspítalanum í Fossvogi
sunnudaginn 6. janúar.
Guðrún Hreggviðsdóttir, James Stuart Crosbie,
Þórunn Hreggviðsdóttir, Finnbogi Rútur Arnarsson,
Ása Hreggviðsdóttir, Birgir E. Birgisson,
Ólafur Björgúlfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Fjölskylda
GUÐRÚNAR G. JOHNSON
þakkar auðsýnda samúð og vinarhug vegna
andláts hennar.
Öllum þeim sem önnuðust mömmu okkar,
hjúkrunarfólki jafnt sem ættingjum, færum við
einlægar þakkir.
Hún þáði góða aðstoð og naut nærveru ykkar en gaf í staðinn
kærleika og hlýju með sínu ljúfa viðmóti.
Vinum hennar og samferðarfólki þökkum við ævilanga tryggð,
vináttu og fallegar minningar.
Friðþjófur Ó. Johnson, Sigurlaug Sigurðardóttir,
Gunnlaugur Ó. Johnson, Hjördís Bjartmars Arnardóttir,
Ólafur Ó. Johnson, Bjarndís Pálsdóttir,
Helga Guðrún Johnson, Kristinn Gylfi Jónsson
og barnabarnafjöldinn.