Morgunblaðið - 19.04.2013, Side 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. APRÍL 2013
✝ Sigurður Leifs-son fæddist að
Ketilsstöðum í
Hvammshrepp í
Dalasýslu 1. apríl
1926. Hann lést á
heimili sínu 7. apríl
2013.
Foreldrar hans
voru Leifur Gríms-
son, f. 1896, d.
1983, og Hólm-
fríður Sigurð-
ardóttir, f. 1892, d. 1968. Systk-
ini Sigurðar: Jóhannes, f. 1920,
Ásgerður, f. 1921, Sigmundur, f.
1923, d. 1995, Ingiríður Helga, f.
1928, Hákon, f. 1931, d. 1994 og
Grímur, f. 1936.
Fyrri eiginkona Sigurðar var
Jóhanna S. Guðjónsdóttir.
Þeirra börn: 1) Sigríður, f. 1953.
Börn hennar Agnes G. Agnars-
dóttir, Jón Agnarsson, Þorvald-
ur Ragnarsson og Sigurvin F.
Hermannsson. Hún á fjögur
barnabörn. 2) Guðjón Leifur, f.
1955. Maki Louisa Aradóttir.
Þeirra börn: stúlka, f. 1976, d.
1976, Jóhanna Erla og Ásgerð-
ur. Þau eiga tvö barnabörn. 3)
Hólmfríður, f. 1956. Maki Egg-
ert Ólafsson. Þeirra börn: Ólaf-
ur, Óttar, Óðinn, Sigurður og
Sandra Ósk. Þau eiga sex barna-
börn. 4) Kolbrún Alda, f. 1959.
Fyrrv. maki Harald H. Isaksen.
Seyðisfirði á árunum 1958 til
1965 en þá flutti hann til Reykja-
víkur. 1968 stofnaði hann raf-
verktakafyrirtækið Myllan hf.
sem kom að fjölda verka, s.s.
Tollstöðinni við Tryggvagötu,
Sjálfsbjörgu við Hátún og
áburðarverksmiðjunni í Gufu-
nesi. 1978 stofnaði hann ásamt
fleirum fyrirtækið Orkuvirki í
kringum verkefni á Grund-
artanga og síðar við Blöndu-
virkjun. Hann starfaði um árabil
með Sveinbirni Sigurðssyni og
kom m.a. að byggingu Borg-
arleikhússins. 1986 stofnaði
hann fyrirtækið Harald og Sig-
urður hf. en síðustu árin sinnti
hann aðallega viðhaldi fyrir Iðn-
tæknistofnun og Sjálfsbjörgu
þar til hann var 78 ára en þá dró
hann sig að mestu í hlé.
Sigurður og María byggðu
sér hús að Lækjarseli 13 1984
þar sem þau hafa búið síðan og
fjárfestu nýlega í íbúð í Árskóg-
um þangað sem þau ætluðu að
flytja. Sigurður gekk í Frímúr-
araregluna 1970 og starfaði með
henni um árabil. Hugðarefni
Sigurðar sneru að starfinu og
ýmiskonar viðskiptum sem hann
lifði og hrærðist með allt fram
að síðustu stundu. Síðustu árin
notaði hann til að hlúa að sjálf-
um sér og fjölskyldu sinni og fór
daglega í gönguferðir um hverf-
ið hvernig sem viðraði.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Seljakirkju í dag, 19. apríl
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
Þeirra börn: Þóra
Gunnur og Salbjörg
Tinna. Þau eiga
fimm barnabörn. 5)
Gunnar, f. 1960.
Maki Halldóra Mar-
grét Svavarsdóttir.
Þeirra börn: Sig-
urður Svavar, Jó-
hanna Eva og Halla
Sólrún. Þau eiga
eitt barnabarn. 6)
Kristín Svala, f.
1970. Fyrrv. maki Haukur Ingi-
marsson. Þeirra börn eru Erla
Sylvía, Kristófer Rafn og Hauk-
ur Karel. Núverandi eiginkona
Sigurðar er María Helga Guð-
mundsdóttir, f. 1933, en þau
hófu sambúð árið 1979 og gift-
ust 1984. Hennar börn og stjúp-
börn Sigurðar eru: 1) Kristín
Guðmundsdóttir, f. 1956. Börn
hennar Hallur, María Helga, Jón
Þór og Brynjar Hróarsbörn.
Hún á fjögur barnabörn. 2) Þor-
lákur Guðmundsson, f. 1957, d.
2002. Hans börn Aðalbjörg Jó-
hanna og Anna Heiður. Hann á
tvö barnabörn. 3) Rósa Sigríður
Guðmundsdóttir, f. 1966. Maki
Rúnar H. Sigurðsson. Þeirra
börn Katla, Jökull og Signý. Þau
eiga eitt barnabarn.
Sigurður lærði rafvirkjun hjá
Bræðrunum Ormsson og var
rafveitustjóri hjá RARIK á
Elsku pabbi minn, ég er svo
þakklát fyrir að hafa átt þig sem
pabba, betri pabba var ekki hægt
að hugsa sér, þú varst alltaf svo
glaður, bjartsýnn og bjart yfir
þér. Þú lýstir upp allt í kringum
þig með jákvæðni og gleði. Þú
gast verið stríðinn og hafðir gam-
an af að segja okkur sögur og
hlóst svo að öllu saman. Þú varst
svo sannur, fallegur að utan sem
innan, það var bara einfalt, þú
hafðir svo fallegt hjarta, þú
kenndir mér að allir væru jafnir,
sama hvaða litarhátt, útlit, fátæk-
ir, heilbrigðir eða veikir, það
væru allir jafnir og að það ætti
alltaf að koma vel fram við hvern
og einn því allir væru einstakir.
Það er svo margt sem þú kenndir
okkur og alltaf varstu tilbúinn að
hjálpa ef einhver átti erfitt, þú
máttir ekkert aumt sjá, þú varst
kominn á staðinn ef einhver
þurfti á aðstoð að halda, og þú
lagðir mikla áherslu á að spara og
helst að eiga fyrir því sem átti að
kaupa, ekki taka lán, heldur að
fara vel með peningana. Alltaf
voru nammiskálarnar fylltar þeg-
ar við komum, og ef nammið var
ekki búið áður en við fórum, þá
var restin látin í poka og við látin
taka með heim. Ég gæti sagt svo
margt um þig, elsku pabbi minn,
en efst í huga mér er hversu
þakklát ég er að hafa átt svona
yndislegan og sannan pabba, sem
elskaði okkur skilyrðislaust og
var alltaf, alltaf tilbúinn ef við
þurftum á honum að halda, hvort
sem var í gleði eða sorg. Ég kveð
þig nú, elsku pabbi minn, með
þeirri vissu að þú munir verða
okkar verndarengill, og ég mun
líta til himins og sjá, að skærasta
stjarnan ert þú.
Pabbi þú kenndir mér
að þrátt fyrir breyskleika,
þá væri hver og einn
sérstakur á sinn hátt.
Pabbi þú kenndir mér
að þekkja ótta og hræðslu,
en á þeirri stundu
þyrfti ég að vera hugrökk.
Pabbi þú kenndir mér
að hver dagstund væri dýrmæt,
og eyða tíma með öðrum
sem eru mér kærir.
Það sem þú kenndir mér,
mun ég ávallt muna,
Eins og ég mun geyma alla þá ást,
sem þú mér gafst.
Ég veit er lít ég til himins,
að skærasta stjarnan, ert þú,
Góða ferð, elsku pabbi minn.
Ég elska þig.
(Kristín Svala.)
Góða ferð, elsku pabbi minn,
þar til við hittumst á ný. Ég mun
alltaf geyma þig í hjarta mínu,
þín elskandi dóttir,
Kristín Svala (Kidda).
Elsku pabbi minn, núna ertu
farinn á vit nýrra ævintýra og
nýtt verkefni bíður þín. Ég á eftir
að sakna þín mikið.
Það var svo margt að gerast
hjá okkur, þú og María að flytja
og ég líka. Þú fórst með mér á
flakk að skoða íbúðir og hafðir
jafn gaman af því og ég, og saman
fundum við íbúðina mína. Það er
mér mikils virði hvað þú varst
ánægður með íbúðina og að við
skyldum hafa fundið hana saman.
Margar góðar og fallegar
minningar á ég um þig, pabbi
minn. Má þar nefna Taílands-
ferðina þar sem við Halli nutum
þeirra forréttinda að fara með
ykkur Maríu árið 2000, sérstak-
lega þar sem það var óskadraum-
urinn þinn. Það var bæði eftir-
minnileg og yndisleg ferð. Má
þar nefna ferðalögin á „tutu“
skutlunni, fílareið, fótanuddið og
flottu hvítu jakkafötin sem þú
lést sauma á þig. Við töluðum
mikið saman um þessa ferð og þú
ljómaðir eins og sólin við endur-
minningarnar.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að hafa þig í nærri 54 ár og
þú varst ávall kletturinn í lífi
mínu.
Ég mun endalaust segja
barnabörnum mínum sögur af
þér, elsku pabbi minn, og því sem
við gerðum saman.
Ég veit að þú tekur á móti mér
þegar minn tími kemur. Minning
þín mun ávallt lifa í hjörtum okk-
ar. Englarnir vaki yfir þér um
alla eilífð.
Elsku María mín, Guð og engl-
arnir styrki þig í sorg þinni og
vaki yfir þér.
Kolbrún Alda
Sigurðardóttir.
Pabbi var Dalamaður í húð og
hár og var stoltur af því að vera af
brúneygður af Ormsætt. Hann
hafði yfir sér suðrænt yfirbragð
og oft fannst mér ég sjá pabba
bregða fyrir þegar ég ferðaðist á
þeim slóðum.
Skólaganga pabba var ekki
löng og hans barnaskóli var einn
vetur á bæ í Melasveit þegar
hann bjó í Galtarvík á Hvalfjarð-
arströnd. Þangað voru 17 km sem
hann þurfti að fara einsamall á
mánudagsmorgnum og heim
seinni part föstudags, 10 ára
gamall. Hann var myrkfælinn og
hljóp alltaf þessa leið eins og
hann ætti lífið að leysa. Þetta
mótaði örugglega hans viðhorf til
skólagöngu en hann tók síðar
sveinspróf í rafvirkjun, að mestu
utanskóla, og þótti nóg komið.
Réttlætiskennd pabba var rík
þegar það sneri að yfirvöldum og
honum þótti þau koma illa fram
við þá sem minna máttu sín. Sem
rafveitustjóri á Seyðisfirði á síld-
arárunum lokaði hann jafnt fyrir
rafmagnið hjá Gunnu í næsta
húsi eins og hjá Síldarverksmiðju
ríkisins ef þau borguðu ekki þrátt
fyrir ítrekanir. Þetta skapaði
honum ekki vinsældir hjá yfir-
völdum en hann gat ekki hugsað
sér að gera mannamun í inn-
heimtuaðgerðum. Á árdögum út-
boða voru rafverktakar skikkaðir
til að senda tilboð sín í gegnum
meistarafélagið svo það gæti lagt
blessun sína yfir þau. Pabbi neit-
aði slíku ofríki og sendi sín tilboð
án íhlutunar meistarafélagsins
og fékk fjölda verka.
Pabbi var mikill keppnismaður
en það sneri ekki að íþróttum og
hann skildi raunar aldrei hvernig
við gátum eytt tíma í eitthvað
sem ekki skilaði fjármunum í
kassann. Hans keppnisskap
byggðist á að vinna hratt og gera
hlutina vel þannig að leitað yrði
til hans aftur. Hann sýndi stund-
um mikla hörku og mér er minn-
isstætt einu sinni þegar ég var 15
ára og þurfti að bora gat í gegn-
um steinvegg í einu verkinu og
lenti alltaf í járni þannig að ég
gafst upp. Þá kom pabbi og skildi
ekkert í þessum „aumingjaskap“,
réðist á borinn, tókst á loft og
snerist einn hring í loftinu, lenti
síðan á hörðu steingólfinu og
braut á sér löppina. Daginn eftir
kom hann í gifsinu og kláraði gat-
ið.
Pabbi fékk hjartaáfall árið
1989 og fór í hjartaaðgerð í Lond-
on. Sú lífsreynsla breytti honum
og það urðu kaflaskil í lífi hans.
Þessi mikli baráttujaxl var orðinn
mjúkur og sýndi ekki sömu hörku
gagnvart sjálfum sér og öðrum
eins og hann gerði áður. Hann
var ekki alltaf auðveldur í sam-
búð og fór sínu fram en kröfurnar
snerust alltaf um að standa sig og
standa á eigin fótum til að þurfa
ekki að skulda neinum neitt.
Pabbi var glaðlyndur, stríðinn
og vildi öllum vel. Hann var
hjálpsamur og hugsaði vel um
sína. Hann var litríkur í fatavali
og þótti stundum gaman að vekja
athygli á sjálfum sér án þess að
láta orðskrúð koma þar nærri.
Dætur mínar elskuðu hann og
þótti mikið til hans koma. Við höf-
um öll misst mikið en María þó
mest sem þarf nú að sjá á eftir
lífsförunaut sínum til síðustu 34
ára. Minning pabba lifir og mun
gera það um ókomin ár.
Guðjón L. Sigurðsson.
Núna þegar Sigurður Leifsson
er látinn langar mig til að minn-
ast hans með nokkrum orðum.
Siggi Leifs eins og hann var oft-
ast kallaður á mínu heimili kom
inn í líf mitt þegar hann kynntist
móður minni að sumri til fyrir
tæpum 37 árum. Hann var ólíkur
öllum öðrum sem ég hafði
kynnst, ók um á flottum bíl og
virtist eiga nóg af peningum enda
var hann kallaður Gullkálfurinn
af móður vinkvenna minna. Þetta
sumar voru þau mikið á ferðalög-
um. Sváfu í tjaldi og nutu lífsins.
Nokkrum árum seinna keyptum
við með þeim tjaldvagn og ferð-
uðumst með þeim í mörg sumur,
þá var oftast farið á Laugarvatn,
þar var farið í gufu, grillað og
tekið í spil, þetta var góður tími.
Mömmu og Sigga fannst gam-
an að ferðast, ferðuðust þau um
Ísland á sumrin en fóru til Kanarí
á veturna, þeim þótti báðum
gaman að dansa og ekki er langt
síðan þau dönsuðu saman síðast,
ekki eins hratt og á árum áður, en
alltaf í takt.
Siggi vann alla tíð mikið og fáa
hef ég kynnst sem höfðu jafn
gaman af að vinna og hann. Enda
vann hann langt fram yfir aldurs-
mörk. Hann var vinnusamur og
vildi alltaf hafa eitthvað fyrir
stafni, hann starfaði sem rafverk-
taki og lagði rafmagn í margar
byggingar og virkjanir. Hann
byggði og keypti mörg hús um
ævina. Hans aðaláhugamál var að
byggja, kaupa og selja fasteignir.
Hann byggði Lækjarsel 13 og
átti heima þar í 29 ár en í síðasta
mánuði keyptu þau þjónustuíbúð
í Árskógum þá 86 ára, hann var
þá jafn töluglöggur og áður,
þurfti enga hjálp og meira að
segja leiðrétti fasteignasalann
þegar hann var að lesa kaup-
samninginn yfir. Hann var alveg
ótrúlega skýr í hugsun fram á
síðasta dag, hafði mikið peninga-
vit, en það skrýtna var að Siggi
var aldrei með peningaveski á sér
heldur var hann með seðlabúntið
í buxnavasanum.
Það sem Sigga fannst gaman
var að gefa börnum sem komu í
heimsókn nammi. Siggi var mikill
nammikarl, hann átti alltaf nóg af
því og sparaði það ekki. Það
þýddi lítið að vera að banna hon-
um að gefa börnum nammið, þá
var honum skemmt og bauð sem
aldrei fyrr. Siggi var barngóður,
gjafmildur, stríðinn og veitti
rausnarlega.
Siggi var laglegur maður með
dökk augu og alltaf brúnn á hör-
und og þegar hann klæddi sig
upp var hann eins og „sjarmör“
frá suðrænum löndum, þá sér-
staklega þegar hann fór í hvítu
sérsaumuðu jakkafötin frá Taí-
landi. Hann var ekki tilbúinn til
að deyja, hann fór í sinn daglega
göngutúr og var hress fram á síð-
asta dag. Ég vil að lokum þakka
fyrir það sem hann gerði fyrir
mig og mína fjölskyldu og óska
honum góðrar ferðar.
Kristín (Stína) og
fjölskylda.
Stjúpi minn, hann Siggi fékk
að fara á þann hátt sem við öll
óskum eftir. Heima í uppáhalds-
stólnum sínum með mömmu sér
við hlið. Mikið er ég fegin fyrir
hans hönd, hann hefði átt erfitt
með að verða rúmliggjandi. Eins
drífandi og hann var, vinnandi og
eitthvað að starfa við alveg til
hins síðasta. Hann var einhvern
veginn aldrei neitt gamall,
kannski síðustu árin. En alltaf fór
hann sinn vanalega göngutúr á
hverjum degi, sama hringinn um
hverfið sitt.
Mig langar að rifja upp okkar
fyrstu kynni, þegar ég var 10 ára.
Þá var ég í sveit hjá ömmu og afa
og mamma á leiðinni með kær-
astann. Mér leist ekkert of vel á
einhvern kærasta og setti vel í
brýrnar þegar þau mættu. Síðan
liðu árin og mér líkaði nokkuð vel
við kærastann. Sérstaklega síð-
ustu árin, þar sem samgangurinn
hefur verið mikill og góður. Það
sem mig langar sérstaklega að
minnast, er hversu þakklát ég er
honum að hafa skapað hefð hjá
mér, sem ég held í heiðri. Hann
Siggi fór alltaf með mig á að-
fangadag í kirkjugarðinn með
kerti og mikið met ég þær stund-
ir við hann. Jólin koma ekki hjá
mér fyrr en ég heimsæki kirkju-
garðinn.
Elsku Siggi minn vonandi ertu
kominn í einhvern business, á
þeim stað sem þú ert á núna, það
var nú einu sinni þitt líf og yndi.
Ég kveð þig núna og kem með
kerti til þín um jólin.
Kveðja
Rósa.
Horfinn er á braut tengdafaðir
minn. Siggi hafði verið nokkuð
hress og því óvænt að fá símtal
um að hann væri látinn. Ég minn-
ist hans með þakklæti eftir rúm-
lega 37 ára kynni.
Það var margt sem Siggi hafði
áhrif á í mínu lífi og má segja að
hann hafi verið fyrirmynd að
mörgu leyti. Hann hvatti mann til
dáða þegar leitað var til hans og
aldrei féll skuggi á okkar sam-
skipti. Örlagavaldur var hann
þegar hann kallaði mig og Fríðu
á sinn fund og lagði til að við gift-
um okkur. Við höfðum ekki hug-
leitt það neitt, en hann fékk okk-
ur fljótlega til að samþykkja það.
Gaman var að ræða við Sigga
um viðskipti, því þá fór hann á
flug og hafði frá mörgu að segja.
Gott var að geta leitað til hans
með ráðleggingar og sérstaklega
hér áður fyrr þegar við vorum að
festa kaup á okkar fyrstu íbúð.
Það var fyrir hvatningu hans að
við festum kaup á íbúð. Hann
benti okkur á fimm herbergja
íbúð í miðbænum sem hægt var
að skipta í tvær tveggja her-
bergja íbúðir. Þetta reyndist góð
byrjun fyrir okkur Fríðu. Siggi
var okkur ómetanleg stoð og
stytta þegar við þurftum að leita
ráða hans.
Stríðni hans er mér minnis-
stæð og hafði hann gaman af því
að koma manni í hálfgerða
klemmu þannig að erfitt var að
bregðast við. Hann var kröfu-
harður á sjálfan sig í vinnu og
fleiru. Það hefur örugglega verið
hvatning til annarra að standa sig
og verið góð fyrirmynd fyrir þá
sem kynntust honum.
Ekkert barna og barnabarna
mun gleyma Nammiafa. Það var
mikill spenningur hjá þeim að
fara í heimsókn, enda tók hann
alltaf brosandi á móti þeim. Þeg-
ar þau fóru heim voru þau oftar
en ekki með fullan poka af
nammi.
Við áttum góð samskipti og
ávallt var hann í góðu skapi og
hress. Ég kveð hann því með
söknuði.
Eggert Ólafsson.
Látinn er nú tengdafaðir minn,
vinnufélagi og góðvinur, Sigurð-
ur Leifsson rafvirkjameistari.
Siggi hóf rafvirkjanám sitt hjá
Bræðrunum Ormsson. Var hann
snemma á ferli sínum látinn leysa
erfið verkefni sem ekki var alla
jafnan að finna í kennslubókum,
gerði hann það með vilja og þrá-
kelkni sinni einni saman að ljúka
þeim með sóma.
Siggi var ávallt stórtækur á
öllum sviðum, bæði sem rafveitu-
stjóri á Seyðisfirði og svo og síðar
í Reykjavík sem meiri háttar
verktaki. Var hann um tíma með
stærstu rafverktökum landsins.
Meðal verkefna hans má nefna.
Tollstjórahúsið, ýmsar bygging-
ar Háskóla Íslands, Sjálfsbjarg-
arheimilið og Borgarleikhúsið
svo fátt eitt sé talið. Siggi Leifs
var oft umdeildur vegna verka
sinna. Það blés oft um hann þeg-
ar hann hóf verktöku í Reykjavík
og einnig þar sem hann sinnti erf-
iðu starfi á Seyðisfirði. Ávallt
stóð hann alla storma af sér og
leysti hann öll sín mál með sóma
og sátt.
Það lýsir Sigga best hvað hann
var góðvinur margra er áttu um
sárt að binda. Má þar nefna að
íbúar í Sjálfsbjargarhúsinu áttu
margir traustan vin í Sigga.
Siggi var að upplagi hress og
glaðvær. Hann var ætíð með
spaugsyrði á vörum og tók jafnan
þátt í umræðum um margvísleg
málefni, en vissulega var til al-
varleg hlið á honum sem sýndi
einnig hvað hann hafði að bera.
Um Sigga er hægt að fullyrða
að orð hans stóðu og það er hafið
upp yfir allan vafa að hann var
viðræðugóður, ráðagjarn og
sanngjarn. Reyndist hann mér og
minni fjölskyldu frábærlega,
bæði sem góður faðir, vinur, afi
og langafi.
Í heimsóknum okkar til hans
og Maríu bæði með börn og
barnabörn var alltaf hægt að sjá
smá púka í honum er hann sótti
fulla skál af sætindum okkur for-
eldrum til armæðu en börnunum
til mikillar gleði.
Ég hóf störf hjá Sigga 1979
Sigurður Leifsson HINSTA KVEÐJA
Siggi var alltaf svo góður
við alla, þegar ég hugsa til
baka þá gæti ég ekki
ímyndað mér betri afa.
Siggi var algjör nammigrís,
hann elskaði kökur og alls
kyns sætindi. Alltaf þegar
einhver kom í heimsókn var
hann fljótur að ná í namm-
iskálina og bjóða öllum upp
á. Siggi afi var mjög mikill
partur af lífi mínu og hann
kenndi mér margt. Ég var
mjög náin honum og ég veit
að ég mun sakna hans
ávallt. Hvíldu í friði.
Þín
Signý.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HELGI JENS ÁRNASON
frá Refshöfða,
Jökuldal,
til heimilis að Ártröð 8,
Egilsstöðum,
sem lést fimmtudaginn 11. apríl, verður jarðsunginn frá
Egilsstaðakirkju laugardaginn 20. apríl kl. 11.00.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Auður Jónsdóttir,
Bjarni Helgason, Anna María Snorradóttir,
Gyða Árný Helgadóttir, Sigfús Þór Ingólfsson,
Jón Helgason,
Anna Guðný Helgadóttir, Sigurður Arnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.