Morgunblaðið - 06.09.2013, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2013
✝ Sverrir Kjart-ansson fæddist
8. maí 1924. Hann
andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans 28. ágúst
2013.
Foreldrar Sverr-
is voru hjónin Kjart-
an Júlíus Jónsson, f.
21. júlí 1885, d. 17.
apríl 1987 og Ingi-
björg Guðmunds-
dóttir, f. 19. ágúst 1900, d. 26.
október 1999. Þau slitu sambúð
1924 er Kjartan fluttist til Kan-
ada. Systkini Sverris sammæðra:
Reynir Geirsson, f. 27. ágúst
1920, d. 1994, Haraldur Þórð-
arson, f. 5. janúar 1927, d. 2010,
Ingibjörg Þórðardóttir, f. 23. maí
1928 og Sigríður Gerða Eiríks-
dóttir, f. 30. mars 1934.
Fyrri kona Sverris var Ragn-
hild J. Røed, f. 26. júlí 1924. Þau
skildu. Þau áttu fjögur börn: 1)
Edvard Kjartan, f. 20. apríl 1950,
maki Halldóra Jónsdóttir. Börn
þeirra: Sigríður Ester, f. 1977 og
Úlfur Jóhann, f. 1988. Maki Sig-
ríðar er Árni Bergmann Jóhanns-
son og eiga þau Óliver Berg-
mann, f. 2006 og Birnu Rubý, f.
2009. 2) Hildur, f. 11. desember
1955, maki Júlíus Baldvin Helga-
son. Börn þeirra: Ívar Baldvin, f.
1985 og Ragnhildur Jóhanna, f.
um, upp úr samvinnunni slitnaði
en hann rak fyrirtækið til 1974.
Sverrir var einn af stofnendum
Byggingasamvinnufélagsins
Framtaks 1955 og formaður þess.
Félagið reisti eitt fyrsta háhýsið
hér á landi. Hann var auglýs-
ingastjóri Símaskrárinnar sem
verktaki 1978-1993. Sverrir lék
með Mandólínhljómsveit Reykja-
víkur, var einn af stofnendum
hennar 1943 og í stjórn. Þá lék
Sverrir með Briem-kvartettinum.
Hann gekk í Karlakór Reykjavík-
ur 1943, svo í Tónlistarfélagskór-
inn og í Þjóðleikhúskórinn við
stofnun 1953 og söng þar meðan
kórinn starfaði. Sverrir söng m.a.
Goro hjúskaparmiðlara í Madam
Butterfly (1965) og fjögur hlut-
verk í Ævintýrum Hoffmans
(1966). Þá var Sverrir í kirkjukór
Hallgrímskirkju, kirkjukór Frí-
kirkjunnar og Kammerkórnum
og fleiri sönghópum. Síðast söng
Sverrir með eldri félögum Karla-
kórs Reykjavíkur. Sverrir stund-
aði þáttagerð fyrir Ríkisútvarpið,
m.a. þættina Hin gömlu kynni og
Úr handraðanum sem enn eru
fluttir og eru ómetanleg heimild
um tónlistarlíf á Íslandi síðustu
öld.
Útför Sverris fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 6.
september 2013, og hefst athöfn-
in kl. 13.
1988. 3) Heiða, f. 25.
júlí 1962. Dætur
Heiðu eru Aníta
Heiðarsdóttir, f.
1985 sem á Sóleyju
Marín, f. 2009 og Re-
bekka Marín Reyn-
isdóttir, f. 1999. 4)
Davíð Guðmundur,
f. 19. janúar 1965,
maki Jófríður Guð-
mundsdóttir. Dóttir
þeirra er Hulda
Rún, f. 1997.
Eftirlifandi kona Sverris er
Aðalheiður Halldórsdóttir, f. 4.
apríl 1938. Dóttir Aðalheiðar frá
fyrra hjónabandi er Ingibjörg
Jóna Birgisdóttir, f. 1957 og gekk
Sverrir henni í föður stað. Sonur
hennar er Sverrir Halldór Val-
geirsson, f. 1985.
Sverrir lærði pípulagnir við
Iðnskólann, var í sveit á Stóra-
Hofi og vinnumaður á Flögu í
Skaftártungu. Hann stundaði
verslunarstörf, m.a.í hljóm-
plötudeild Fálkans og Hús-
gagnaverslun Kristjáns Siggeirs-
sonar og var um tíma
framkvæmdastjóri Alþýðublaðs-
ins. Sverrir var jafnaðarmaður
og virkur í Alþýðuflokknum. M.a.
var hann kosningastjóri flokksins
í borgarstjórnarkosningunum
1978. Sverrir stofnaði Auglýs-
ingaþjónustuna 1962 ásamt fleir-
Margt kemur upp í hugann
þegar litið er til baka, til dæmis
man ég orðin þín „hún verður að
reka sig á“. Það kom líka ekki svo
sjaldan fyrir að ég hringdi um
kvöldmatarleytið, bauð mömmu
gott kvöld og bað um að fá sam-
band við þig. Ég las fyrir þig fyrri-
part vísu og svo frekar lélegan
botn, oftast var ég beðin um að
fara með fyrripartinn aftur og
kom svo löng þögn. Var það ekki
svo sjaldan sem botninn kom vel
til hafður, eða með smá breyting-
um sem voru ávallt til bóta. Nú
vantar Sverri minn til að botna
með mér vísunar. Takk fyrir góðu
samfylgdina elsku stjúpi minn.
Með söknuð í hjarta.
Ingibjörg Jóna Birgisdóttir.
Í dag kveðjum við Sverri Kjart-
ansson, tengdaföður minn. Fyrir
29 árum, er við Hildur hófum sam-
búð, hitti ég þau hjón Sverri og
Aðalheiði fyrst. Það tókust strax
góð kynni með okkur sem héldust
alla tíð. Frá upphafi ríkti milli
okkar gagnkvæm virðing og vin-
semd. Sverrir var hávaxinn og
myndarlegur maður með sterkan
svip og persónuleika. Hann hafði
feikna sterka og hljómfagra rödd
og var ávallt hress í bragði.
Sverrir var hugmyndaríkur og
stórhuga. Honum þótti gaman að
gefa stórar gjafir ef svo bar undir
og lagði þá töluverða hugsun í
þær. Er konan mín varð fertug
gaf hann henni úttekt til kaupa á
trjáplöntum, þúsund krónur fyrir
hvert æviár, en við vorum þá að
hefja ræktun á litlum landskika.
Eftir það spurði hann reglulega
um hvernig gengi og kom nokkr-
um sinnum til að fylgjast með trjá-
ræktinni. Sverrir tók ekki bílpróf
en keypti þó eitt sinn jeppa sem
var líka hugsaður til afnota fyrir
fjölskylduna. Honum þótti líka
gaman að halda fjölskylduveislur.
Í boðum var hann hrókur alls
fagnaðar og gaman að spjalla við
hann, enda fróður um ýmis mál.
Sverrir fylgdist vel með þjóð-
félagsmálum og var virkur í Al-
þýðuflokknum.
Söngur og tónlist var hans líf og
yndi frá unga aldri. Hann söng
mikið, m.a. í Þjóðleikhúskórnum,
óperum, karlakórum, kirkjukór-
um og við jarðarfarir. Eina skiptið
er ég sá hann á sviði var árið 1985 í
Grímudansleiknum, þá var hann í
kórnum. Hann bauð okkur hjón-
um baksviðs og kynnti okkur fyrir
einsöngvurunum. Þá var mikið
hlegið og spaugað og þar var hann
í essinu sínu.
Faðir Sverris bjó í Bandaríkj-
unum og hittust þeir fyrst 1947.
Hann sótti föður sinn háaldraðan
og bjó honum heimili hjá sér og
lést hann hér á landi 1987. Er mér
ógleymanlegt er Sverrir, ásamt
félögum, söng yfir gröf föður síns
lagið „Þótt þú langförull legðir“
eftir Stephan G. Var það vel við
hæfi og mjög áhrifaríkt.
Sverrir var einn af stofnendum
Mandólínhljómsveitar Reykjavík-
ur, þá innan við tvítugt, var einn af
stofnendum byggingasamvinnu-
félagsins Framtaks, þá um þrí-
tugt, var með útvarpsþætti í Rík-
isútvarpinu og rak
auglýsingastofu um árabil. Hann
bjó til mörg þekkt „slagorð“ sem
enn eru notuð. Síðast var hann
auglýsingastjóri símaskrárinnar
með góðum árangri fyrir rekstur
símaskrárinnar.
Sverrir var framsýnn og til
marks um það þá áttaði hann sig
strax á mikilvægi einkatölvunnar,
lærði á þessa nýju tækni og tók í
notkun tölvu við auglýsingasöfnun
í símaskrána, en þá var hann um
sextugt.
Að leiðarlokum er mér efst í
huga þakklæti fyrir að hafa
kynnst Sverri og þakka honum
samfylgdina.
Blessuð sé minning hans.
Júlíus Baldvin Helgason.
Þakklæti er mér efst í huga
þegar kemur að honum afa. Jafn-
ingi, vinur og fyrirmynd. Frekar
stór maður með stórt hjarta og
alltaf til í að gefa sér tíma fyrir
mig. Upp í hugann koma t.d. jólin
og áramótin á Spáni, Mallorca ’89,
með ömmu, afa, mömmu, Heiðu
og Anítu. Seinna meir fékk ég svo
að sofa frammi í stofu á Brávalla-
götunni svo ég gæti fylgst með
NBA-körfuboltanum, Chicago
Bulls og fleiri góðum. Þú kenndir
mér svo margt eins og ókeypis
sambandsráðgjöf við hitt kynið ef
eithvað gekk á. Sumt gat ég sett á
plástur en ansi oft þurfti ég að bíta
á jaxlinn. Ég var alltaf velkominn
og þú vildir allt fyrir mig og
mömmu gera og meira til. Þakk-
læti, því þú kenndir mér svo
margt sem ég mun alla tíð búa að
og geyma. 10 ára gamall var svo
strákurinn sendur í sumarfót-
boltabúðir hjá KR, afi sá til þess
að við mamma gætum farið á alla
leikina hjá KR í Vesturbænum
það sumarið, KR-búninginn,
takkaskóna og allt sem mig vant-
aði. Með söknuð í hjarta mun ég
svo kveðja þig, elsku nafni minn,
en ég man líka allt sem við rædd-
um og fórum yfir saman svona í
restina á líknardeildinni í Kópa-
voginum, elsku kallinn minn.
Takk fyrir þig.
Þinn
Sverrir Halldór Valgeirsson.
Það tók nokkra stund að átta
sig á því að Sverrir afi væri fallinn
frá. Afi sem hafði alltaf gaman af
því að tala við mig um tónlist.
Hann hvatti mig til áframhaldandi
náms og þreyttist aldrei á því að
segja mér hversu mikilvægt tón-
listarnám væri. Ég met það mikils
í dag þó svo að það hafi kannski
lítið komist til skila þegar ég var
yngri og smákökurnar og app-
elsínið sem afi og Heiða báru á
borð þegar ég kom í heimsókn
freistuðu.
Það síðasta sem afi sagði mér
var að gæta að heyrninni, sem
væri vinnutæki fólks sem starfar
við tónlist, því það sem honum
þótti sárast þegar aldurinn færð-
ist yfir var að missa fullkomna
heyrn og geta ekki lengur gefið
mér hreint „a“.
Röddina átti hann þó alltaf,
valdsmannslega en samt blíða, og
þótt afi sé fallinn frá er gott til
þess að vita að enn get ég stund-
um heyrt rödd hans í útvarpinu.
Ég kveð afa minn með söknuði í
dag, en gleðst yfir öllum góðu
minningunum.
Ívar Baldvin Júlíusson.
Sverrir Kjartansson, svili minn,
er látinn. Andlát hans var ekki
óvænt því hann var búinn að vera
veikur lengi og batinn fékkst ekki
en afturförin var ekki umflúin.
Ég sakna Sverris og þess sem
hann var mér og fjölskyldu minni
gegnum árin. Ég vil minnast á
nokkur atriði úr lífi hans. Sverrir
var gleðimaður mikill og góður
söngvari, en tónlist var honum
mikils virði og í blóð borin og vann
hann við söng um langt árabil.
Hann söng í Karlakór Reykjavík-
ur og Þjóðleikhúskórnum og var
þar framarlega í flokki. Hann
söng oft við útfarir og aðrar
kirkjulegar athafnir enda í kór
Hallgrímskirkju og síðan í Frí-
kirkjukórnum. Nú eru félagar
hans frá þeim árum horfnir af
sviðinu og taka vafalaust vel á
móti honum með söng og gleði.
Við komum mjög oft á heimili
þeirra og hafði þá húsbóndinn frá
mörgu að segja frá fyrri tíð enda
vel heima í mörgum málum. Við
spjölluðum margt en mest um
pólitík en vorum ekki alltaf á sama
máli. Sverrir var trúr og tryggur
„krati“ og hallur undir Alþýðu-
flokkinn gamla alla tíð. Hann vann
um tíma við Alþýðublaðið og
minntist þess gjarnan.
Sverrir vann ýmis störf á yngri
árum og stofnaði síðan Auglýs-
ingaþjónustuna og sá um auglýs-
ingar í símaskránni, sem var ærið
starf. Hann tók aldrei bílpróf og
var lítið á ferðinni hin síðari ár,
hann var heimakær og góður heim
að sækja.
Sverrir var giftur mágkonu
minni, Aðalheiði Halldórsdóttur,
en þau störfuðu saman alla tíð og
var Heiða góður liðsmaður bæði í
Auglýsingaþjónustunni og við
símaskrána. Sverrir hefur verið
Ingu Jónu dóttur Heiðu sem góð-
ur faðir og reynst henni vel í alla
staði. Í seinni tíð hefur Sverrir
Halldór, sonur Ingu Jónu, verið
heimilinu styrk stoð. Hann launar
vel það atlæti sem hann hefur not-
ið hjá Sverri og Heiðu.
Við hjónin og fjölskylda okkar
þökkum Sverri það sem hann var
okkur. Aðalheiði, Ingu Jónu og
Sverri Halldóri svo og börnum
Sverris frá fyrra hjónabandi votta
ég dýpstu samúð og bið góðan guð
að veita þeim huggun í sorginni.
Þórólfur Friðgeirsson.
Nú kveðjum við Sverri Kjart-
ansson. Sverrir var eftirminnileg
persóna sem ég mun aldrei
gleyma og á ég fullt af minningum
sem rifjast upp núna á þessum
tímamótum. Ég lítil stelpa í heim-
sókn á auglýsingastofunni á
Laugaveginum, hann að lauma
pening í lófa minn til að ég gæti
farið í sjoppuna sem var hinum
megin við götuna og fengið mér
eitthvað gott. Alltaf þegar ég hitti
Sverri fékk maður hlýtt faðmlag
og ávallt hrós, þannig var Sverrir.
Sverrir og Heiða, móðursystir
mín, bjuggu á Baldursgötunni, ég
var í Verslunarskóla Íslands sem
var rétt hjá, alltaf var ég velkomin
og boðin í mat ef ég þurfti að
mæta aftur í skólann um kvöldið.
Sverrir og Heiða fluttu á Brávalla-
götuna, þar var oft mikið fjör, spil-
að á mandólín og gítar og mætti
ég oft til þeirra í fjörið og skemmti
mér mjög vel. Þegar ég var 18 ára
báðu Sverrir og Heiða mig að
passa íbúðina sína á Brávallagöt-
unni þegar þau fóru í langt ferða-
lag erlendis, ég naut þess að vera
á Brávallagötunni, ég veit að þau
vissu það líka. Ég man eftir Bang
& Olufsen-græjunum hans, flott-
ustu græjur sem ég hafði séð.
Sverrir var mikill unnandi tónlist-
ar og var sjálfur í kórum. Sverrir
var vel lesinn, gáfaður, mjög sann-
færandi og rökfastur og það var
gaman að ræða ýmis mál við hann.
Sverrir var það sannfærandi að
hann fékk mig til að sitja fyrir í
auglýsingu fyrir símaskrána með
dóttur mína nokkurra mánaða,
það hefði engum tekist nema hon-
um. Ég gæti haldið endalaust
áfram að rifja upp minningar sem
ég á um Sverri en mun geyma
þessar minningar í hjarta mínu og
minnast hans alla tíð.
Nú andar næturblær um bláa voga.
Við bleikan himin daprar stjörnur loga.
Og þar sem forðum vor í sefi söng
nú svífur vetrarnóttin dimm og löng.
Svo undarlega allir hlutir breytast.
Hve árin skipta svip og hjörtun þreytast.
Hve snemma daprast vorsins vígða bál.
Hve vínið dofnar ört á tímans skál.
(Tómas Guðm.)
Elsku Heiða frænka, ég votta
þér mína dýpstu samúð, megi góð-
ur Guð styrkja þig í þessari miklu
sorg. Ég votta öllum aðstandend-
um Sverris mína dýpstu samúð.
Elsa Björg Þórólfsdóttir.
Góður vinur minn og sam-
starfsmaður til margra ára,
Sverrir Kjartansson, er látinn.
Sverrir var mjög vandaður og
góður maður. Hann var mjög
trygglyndur og sannur vinur vina
sinna.
Við Sverrir kynntumst á Al-
þýðublaðinu fyrir rúmum 55 ár-
um. Hann var þá framkvæmda-
stjóri blaðsins en ég fréttastjóri.
Við áttum mjög gott samstarf á
blaðinu. Sverrir var góður fram-
kvæmdastjóri, röggsamur og
fljótur að taka ákvarðanir en flan-
aði þó ekki að neinu. Ég minnist
þess að þegar Jón Gunnarsson,
framkvæmdastjóri Coldwater,
dótturfyrirtækis SH, bauð mér í
kynnisferð til Bandaríkjanna 1960
var Sverrir fljótur að samþykkja
að ég skyldi þiggja boðið og fara.
Áður en Sverrir varð fram-
kvæmdastjóri Alþýðublaðsins var
hann framkvæmdastjóri happ-
drættis Alþýðublaðsins, HAB.
Rak hann það með mikilli prýði.
Sverrir var einlægur jafnaðar-
maður og hafði mikinn áhuga á
stjórnmálum. Við áttum einnig
gott samstarf í Alþýðuflokknum.
Þegar ég sat í borgarstjórn fyrir
Alþýðuflokkinn sýndi Sverrir
mikinn áhuga á málefnabaráttu
flokksins í borgarstjórn. Var oft
gott að leita til Sverris.
Sverrir var góður söngvari á
yngri árum. Söng hann m.a. í
Þjóðleikhúsinu. Árið 1965 söng
Sverrir m.a. í óperunni Madame
Butterfly eftir Puccini. Ég og
kona mín áttum þess kost að hlýða
á óperuna. Mér þótti hann standa
sig vel. Í dómi um frammistöðu
söngvaranna sagði að Sverrir
hefði sungið hlutverk Goro og far-
ið skínandi vel með. Sverrir söng í
Þjóðleikhúskórnum um nokkurt
skeið. En þegar Þjóðleikhúsið var
að setja upp óperur og óperettur
var algengt að leitað væri til
söngvara í kórnum og þeim fengin
hlutverk. Sverrir hafði mikinn
áhuga á söng og tónlist.
Sverrir tók sér margt fyrir
hendur um ævina. Meðal annars
setti hann á fót auglýsingastofu og
var með þeim fyrstu, sem rak
slíka starfsemi hérlendis. Einnig
sá hann í mörg ár um símaskrána.
Hann var mjög flinkur við hvað
eina, sem hann tók sér fyrir hend-
ur.
Eftirlifandi eiginkona Sverris
er Aðalheiður Halldórsdóttir. Ég
votta henni, börnum og öðrum að-
standendum innilega samúð mína.
Drottinn blessi minningu Sverris
Kjartanssonar.
Björgvin Guðmundsson.
Sverrir Kjartansson var kom-
inn á pall hjá Karlakór Reykjavík-
ur á árinu 1946. Síðar söng hann í
áratugi með eldri félögum karla-
kórsins. Nú er þessi mikli unnandi
söngs fallinn fyrir tímans ljá. Eftir
standa minningar um ljúfan fé-
laga með góða nærveru og hljóm-
mikla rödd.
Sverrir kom víða við í söng og
starfi, en það verður ekki rakið
hér. En lengi stóðu þeir hlið við
hlið í fremstu röð í fyrsta bassa –
vinirnir Jón G. Bergmann og
Sverrir. Nú er það liðin tíð.
Þegar sumri hallar og haustið
tekur við er eins og náttúran búi
sig undir að kveðja og þakka fyrir
sig. En þá gerist annað: Þeir sem
eiga sér félagsskap í iðkun söngs-
ins, safnast aftur saman og það er
eins og vorið og sumarið fái end-
urnýjað líf. Þegar ein rödd þagn-
ar, tekur önnur við.
Við gömlu félagarnir í Karlakór
Reykjavíkur skilum okkur von-
andi eins og fé af fjalli og tökum
aftur upp söngþráðinn. Og þá
verður ljúft að eiga minningarnar
um Sverri félaga okkar Kjartans-
son. Takk fyrir þær. Innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd gömlu félagana,
Reynir Ingibjartsson.
Sverrir Kjartansson
✝ Pálmey Hjálm-arsdóttir fædd-
ist á Akureyri 16.
febrúar 1952. Hún
lést 1. september
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Jónína Her-
mannsdóttir frá
Nýjabæ, Saurbæj-
arhreppi, f. 13.
mars 1919, d. 4. júní
1990 og Hjálmar
Hinrik Jóhannsson frá Litladal,
Akrahrepp í Skagafirði, f. 6.
ágúst 1920, d. 28. maí 1983.
Bræður hennar eru Hlöðver
Hjálmarsson, f. 1947, Kolbeinn
þeirra eru Hjálmar Hauksson, f.
1970, Lilja Björg Jones-
Hauksdóttir, f. 1973, og Birgir
Hauksson, f. 1974, fyrir átti
Haukur Hólmfríði Maríu Hauks-
dóttur, f. 1969.
Pálmey starfaði á Heklu frá
1979-1988 og sinnti þar m.a.
trúnaðarstörfum, hún hóf störf
við umönnun aldraðra á dval-
arheimilinu Hlíð 1988 og starfaði
þar til ársins 2012. Á þessum
tíma sinnti hún einnig námi og
útskrifaðist sem svæðanuddari
1999 og sem sjúkraliði árið 2005.
Útför Pálmeyjar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 6. sept-
ember 2013, kl. 13.30.
Hjálmarsson, f. 1947,
Gunnar Hólm Hjálm-
arsson, f. 1950, Ás-
geir Guðni Hjálm-
arsson, f. 1953, Jón
Ingvar Hjálmarsson,
f. 1955 og Úlfar Júl-
íus Hjálmarsson, f.
1958.
Pálmey ólst upp á
Halldórstöðum og í
Hólsgerði, Eyjafjarð-
arsveit.
Þann 24. október 1971 giftist
Pálmey Hauki Smára Guðmunds-
syni, vélvirkja, f. 17. maí 1949, d.
6. september 2004. Þau bjuggu á
Akureyri allan sinn búskap. Börn
Í dag kveðjum við tengdamóð-
ur mína hana Pálmeyju með
miklum söknuði. Ég get nú sagt
það án þess að hika að betri
tengdamömmu var ekki hægt að
hugsa sér, hún tók mér strax
eins og einni af fjölskyldunni
þegar ég kynntist syni hennar,
þá eingöngu 18 ára gömul. Upp
frá því hóf hún að kenna mér
ýmislegt um lífið, þó án þess að
vera stjórnsöm, hún hafði magn-
að lag á að koma sinni skoðun til
skila án þess að traðka á öðrum.
Fyrst um sinn bjuggum við hjá
henni og Hauki tengdaföður
mínum ásamt fleirum og það var
alltaf mikið fjör á heimilinu. Pál-
mey var kona sem var gott heim
að sækja, alltaf var kaffi á könn-
unni og mjög gestkvæmt á heim-
ilinu. Fjölskylda mín öll hefur
síðustu árin verið búsett í
Reykjavík svo Pálmey hefur allt-
af verið stór hluti af mínu lífi og
fastur punktur í tilverunni. Ég
er þakklát fyrir að hafa verið hjá
henni daginn sem hún kvaddi
þennan heim. Undir lokin þurfti
alltaf einhver að vera hjá henni
og tók ég að mér að vera hjá
henni laugardaginn 31. ágúst og
tók ég þriggja ára nöfnu hennar
með mér. Sumir hefðu nú hugsað
að það gengi ekki að vera með
barn í þessum aðstæðum, en
elsku tengdamamma mín vakn-
aði ekki aftur eftir að hafa lagt
sig kl. 9 um morguninn. Ég er
þakklát fyrir að hafa verið á
staðnum fyrir hana þrátt fyrir að
geta ekkert gert nema vera til
staðar og strjúka henni um
hendurnar. Þessi elska fékk að
kveðja þennan heim eins og hún
vildi á sínu fallega heimili í sínu
snyrtilega rúmi með sína nán-
ustu fjölskyldu hjá sér.
Saknaðarkveðjur.
Þín þakkláta tengdadóttir,
Hlín Garðarsdóttir.
Pálmey Hjálmarsdóttir