Morgunblaðið - 06.09.2013, Side 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER 2013
✝ Gunnar Hersirfæddist 1.
september 1990.
Hann fórst við
störf á Skinney SF
25. júlí 2013.
Foreldrar hans
eru Benedikt
Gunnarsson, f. 11.
september 1963,
og Halldóra Katr-
ín Guðmunds-
dóttir, f. 19. maí
1966. Systir Gunnars Hersis er
Sigurbjörg Sara, f. 6. ágúst
1989, og er hún nemi í Háskól-
anum í Reykjavík. Foreldar
Benedikts eru Stefanía Jóns-
dóttir og Gunnar Sighvatsson,
sem búsett eru á Höfn, og for-
eldrar Halldóru Katrínar eru
Guðmundur Illugason, d. 1989,
og Sigurbjörg Kristinsdóttir
sem búsett er í Hafnarfirði.
Gunnar Hersir ólst upp á
Höfn og gekk þar í grunn-
skóla. Hann byrjaði í fram-
haldsskóla Austur-Skaftafells-
sýslu en fór síðan í
Tækniskólann þar
sem hann var í
vélstjórnarnámi.
Hann átti mörg
áhugamál eins og
stangveiði, golf og
fjórhjólaferðir en
á veturna fór
hann á snjóbretti
og spilaði reglu-
lega fótbolta með
félögunum. Sam-
hliða námi vann
hann til sjós og hafði gert öll
sumur frá 14 ára aldri, en þá
byrjaði hann að róa á trillu
með pabba sínum. Hann var
búinn að vera til sjós á nokkr-
um bátum, aðallega frá Höfn
en einnig frá Grindavík, en
undanfarin sumur hafði hann
átt sitt fasta pláss á Skinney
SF.
Útför Gunnars Hersis fer
fram frá Hafnarkirkju á Höfn
í dag, 6. september 2013, og
hefst athöfnin kl. 14. Hægt
verður að fylgjast með athöfn-
inni á Hótel Höfn.
Elsku drengurinn okkar, þú
ert kominn heim og eins og alltaf
erum við fegin að fá þig en sökn-
um þess að heyra ekki kallað
„mamma, ég er kominn heim“
eins og þú varst vanur að gera
frá unga aldri. Skipti þá ekki
máli hvaðan þú varst að koma
eða hvenær. Við þessa þungbæru
kveðjustund fyllist hugurinn af
öllu því góða og skemmtilega
sem var í kringum þig. Við hugs-
um um þá verðmætu gjöf sem
þér hlotnaðist, sem er hinn stóri
og fjölbreytti vinahópur sem
fylgdi þér. Að dyrum okkar
komu margir sem spurðu „er
Gunnar heima“ og ef þú varst
heima var alltaf boðið inn. Við
hugsum um hversu bón- og úr-
ræðagóður þú varst, alltaf sjálf-
sagt að fara og kíkja á eitthvað
og gá hvort hægt væri að redda
hlutunum og oft komið til að fá
ráð hjá pabba um verkleg atriði
og það þurfti aldrei mörg orð
ykkar á milli til að útskýra, þið
skilduð þetta bara svona saman.
Heimilisstörfin voru innt af
hendi hratt og ekki möglað nema
þetta væri komið út í vitleysu,
eins og þú orðaðir það. Smáfólkið
í fjölskyldunni sogaðist að þér og
þótti mikið sport að fá að vera í
tölvu með stóra frænda og vina-
böndin við frækur þínar voru
sterk. Stærsta gjöfin sem okkur
hefur hlotnast eruð þið systkinin
sem voruð svo samrýnd og miklir
félagar. Allt var gert í félagi og
samstaðan var mikil. Ef þurfti að
ávíta eða banna öðru ykkar eitt-
hvað þá var hitt mætt til varnar
með sterk rök fyrir óréttmæti
þess sem við sögðum. Brosið þitt
er sterkasta minningin og mun
það ætíð fylgja okkur.
Vertu sæll elsku drengurinn
okkar,
mamma og pabbi.
Hann Gunnar Hersir er týnd-
ur, þessi orð eru greypt í huga
minn og sorgin yfir missi þínum
er mikil. Þú varst ekki bara
ömmustrákurinn minn, þú varst
líka sérstakur vinur minn og átt-
um við margar góðar stundir
saman alveg frá því að þú fædd-
ist. Sem barn varstu svo ljúfur,
kátur og yndislegur og varst það
alla tíð. Síðustu árin dvaldir þú í
skóla í minni nálægð og voru
heimsóknir til mín, ásamt systur
þinni og frænkum, fastur liður
tvisvar í viku og var þá ákveðinn
matseðill okkar á milli. Eitt af
mörgum atvikum sem eru mér
minnisstæð er þegar þú varst að
keyra heim á Höfn einn í bíl að
kvöldi í vondu veðri, þá hringdir
þú í mig til að hafa félagsskap og
spjölluðum við lengi saman í
gegnum mesta óveðrið. Þetta er
bara örlítið dæmi um okkar sam-
band. Elsku Gunnar Hersir, hvíl
í friði, þú lifir áfram í hjarta mínu
og hjörtum okkar allra.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Sigurbjörg amma
í Hafnarfirði.
Elsku fallegi bróðir minn, ég
er eins og lítill vængbrotinn fugl
án þín. Ég er heppnasta systir að
eiga þig sem bróður og besta vin,
þó hinn helmingurinn minn sé
farinn svo langt í burtu frá mér
þá veit ég að þú ert alltaf hjá mér
og ferð aldrei frá mér.
Þín systir,
Sara.
Þung eru sporin þessa dag-
ana, elsku frændi minn. En það
sem fær mann til að brosa í
gegnum tárin og deyfa sársauk-
ann stöku sinnum er að minnast
þinnar fágætu glaðværðar og
einstöku nærveru. Fyrsta minn-
ing mín um þig er þegar ég sótti
þig rúmlega ársgamlan austur á
Höfn með flugi til dvalar hjá
ömmu þinni og okkur í Háa-
hvamminum til að létta undir
foreldrum þínum þegar þau voru
að flytja inn í Hagatúnið. Það
blés svolítið að norðan þennan
dag og því lét flugvélin ófriðlega
með okkur í flugtakinu. Ég hef
sjaldan orðið eins hrædd og þá
en það var af því að ég var með
svo dýrmætan farm að flytja og
hef ég ekki fundið fyrir flug-
hræðslu fyrr né síðar. Ekki var
nú fyrirhöfnin mikil að hafa þig
hjá okkur. Ef gætt var vel að því
að þú fengir stöðugt eitthvað að
nasla þá vaggaðir þú um hæst-
ánægður með bros á vör, sjálfum
þér nógur, bræðandi ömmu og
heimasæturnar með spékoppun-
um. Síðari ár hafa leiðir okkar
legið saman í gegnum mat enda
er það okkar sameiginlega
áhugamál að borða góðan mat í
góðra vina hópi með eðalvökva til
að skola honum niður. Alltaf
varstu mættur þegar boðin komu
og alltaf var jafn gaman að fá þig
með þína kátínu og þinn
skemmtilega persónuleika. Gam-
an er að minnast þess að eitt sinn
erum við að ræða saman yfir mat
um smokkfisk og vorum við mjög
svo sammála um að hann væri
herramannsmatur. Hnussaði vel
í öðrum við borðið en einhverju
síðar hringdir þú í mig og spurð-
ir hvort ég vildi ekki fá eitt
stykki sem varð á vegi þínum úti
á sjó. Ég hélt það nú en því mið-
ur fengum við aldrei tækifæri til
að snæða hann saman sem að
sjálfsögðu var ætlunin, svo hann
bíður enn í frystinum hjá mér.
Einn daginn hittumst við aftur
og þá fáum við okkur smokkfisk
saman. Skemmtileg var líka sam-
verustundin okkar í Múlakoti í
fyrrasumar um versló þegar þú
komst óvænt til okkar með
strætó frá Klaustri. Helgina end-
aðir þú á skemmtilegu listflugi
með farinu þínu í bæinn þar sem
þú varst að sjálfsögðu á leiðinni
út á sjó og veit ég að þér þótti
hvorki listflugið leiðinlegt né öf-
und Söru systur þinnar yfir því.
Tveimur dögum fyrir örlagadag-
inn þinn hringdir þú og sagðir
„heyrðu er ekki ennþá laust á
stöngina með Bubbu?“ og það
var mikil gleði fyrir bæði þig,
mig og hin sem vorum að fara
saman í veiði að svarið var „já
svo sannarlega“. Við förum að
veiða síðar Gunnar minn en ég
var svo lánsöm að ná því að fara
einu sinni að veiða með þér,
pabba þínum og Gumma með
mömmu þína á kantinum. Ekki
fékkst kvikindi upp en þá sá ég
hversu afburða flugukastari þú
varst. Ég veit að þú heldur áfram
að æfa fluguköstin, golfsveifluna,
tuðrusparkið, snjóbrettataktana
og fjórhjólafimina og kennir
þeim sem hjá þér eru, afa og
Kjartani, herlegheitin. Ástareng-
ill, þar til við hittumst aftur þá
segi ég „adios“.
Ég vildi geta verið hjá þér
veslings barnið mitt.
Umlukt þig með örmum mínum.
Unir hver með sitt.
Oft ég hugsa auðmjúkt til þín
einkum, þegar húmar að.
Eins þótt fari óravegu
átt þú mér í hjarta stað.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Þitt frænkuskott,
Regína Fanný.
Við fengum mest að fylgjast
með þér úr fjarlægð en þegar við
vorum svo heppin að njóta nær-
veru þinnar þá veittir þú okkur
gleði með húmornum, glettninni
og brosinu þínu breiða.
Við smituðumst af jákvæðn-
inni og gleðinni sem fylgdi þér og
vonandi tekst okkur að bera það
smit með okkur inn í framtíðina.
Við söknum þín kæri frændi.
Arnar og Helga.
Elsku fallegi frændi minn. Ég
get ekki trúað því að þú sért far-
inn frá okkur. Ég er svo þakklát
að hafa alltaf átt þig að og að
hafa fengið að upplifa allar þess-
ar minningar með þér. Þær eru
óteljandi og með hverri og einni
þeirra kemur stórt bros á mig.
Útilegan okkar með Söru og
Guðmundu kemur sterk upp í
hugann. Þegar búið var að tjalda
ákváðum við að grilla. Þú varst
svo svangur að þú ætlaðir að
flýta fyrir hamborgurunum og
helltir grillvökva yfir þá alla og
get ég vel sagt að þeir hafi hvorki
eldast betur né að við höfum ver-
ið góð í maganum næstu daga.
Manstu líka þegar við vorum
langt komin með að nappa
gúmmíbátnum sem stóð í
grenndinni en við komumst nú
ekki lengra með það. En við
fengum a.m.k. borgara ala Gunn-
ar. Við skemmtum okkur einnig
vel á fyrri árum og má nefna
þegar ég var eitt sumarið á Höfn.
Það voru ekki fá skipti sem þið
strákarnir komuð saman að
horfa á Liverpool-leik og svo
heyrðist alltaf fram: „Þórdís,
nennir þú að henda í samlokur?“
Ég er líka svo rosalega heppin
lítil frænka því ég fékk alltaf að
vera með í því sem þú gerðir.
Sérstaklega þegar þú kenndir
mér að spila GTA og við spil-
uðum það eins og við ættum lífið
að leysa. Einnig fékk ég að kynn-
ast Sims mjög vel í tölvunni þinni
en er samt ekki viss hvort þú
hafir verið að spila hann sjálfur
eða hvort hann hafi verið handa
mér og Söru. Einu sinni vorum
við saman á Salou á Spáni með
fjölskyldum okkar þegar þú
varst 16 ára og ég 12 ára og þá
komst þú með Breezer og sagðir
að þetta væri appelsínusafi sem
ég auðvitað smakkaði og fannst
hann hinn ágætasti drykkur þar
til þú, Sara og Guðmunda hlóguð
ykkur máttlaus. Þú hefur einnig
kennt mér svo ótrúlega margt
eins og þegar þú taldir mig aum-
ingja ef ég kæmi ekki með í
stærsta fallturninn í Evrópu þeg-
ar ég var aðeins 12 ára. Auðvitað
fór ég grátandi við hliðina á þér
og get ég sagt að það mun ég
gera einn daginn aftur fyrir þig.
Síðasta skiptið sem ég hitti þig
var í brúðkaupinu hjá Guðmundu
þar sem við áttum frábæra stund
saman. Ég man sérstaklega vel
eftir því þegar Jónas var að spila
og þér fannst það svo hundleið-
inleg tónlist að þú dróst mig út
og við fórum á barnahringekjuna
á meðan hann spilaði. Þú ert og
þú munt alltaf vera uppáhalds
frændinn minn. Ég elska þig,
Gunnar Hersir.
Þar til við hittumst á ný.
Sárt er frænda að sakna,
sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna,
svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta,
húmskuggi féll á brá,
lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta,
frændi þó félli frá.
Góðar minningar geyma
gefur syrgjendum fró,
til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. óþekktur.)
Þín litla frænka,
Þórdís Karen.
Elsku Gunnar, til minningar
um þig.
Það var yndislegt að fá að
alast upp með þér og rifjast þá
upp góðir tímar þegar litið er til
baka. Mín fyrsta minning um þig
er þegar við ætluðum að vera
rosalega miklir prakkarar og
vaka alla nóttina til að gera
hrekk á Sörunni okkar. Við
eyddum heilu stundunum í að
plana hvað skyldi gera en ekkert
gekk því við sofnuðum þegar á
hólminn var komið.
Ég var svo heppin að fá að
verja einu ári í sambúð með þér.
En það ár er án efa eitt af mínum
uppáhaldsárum enda ekki annað
hægt þegar maður bjó með gull-
dreng eins og þér. En eins og
gengur og gerist þá bjuggum við
til okkar hefðir. Á mánudögum
voru bíókvöld, miðvikudögum
skýrslukvöld, fimmtudögum po-
ol-kvöld og seinna meir spila-
kvöld. En það var eitt af því sem
þú kenndir mér það var að horfa
á klassískar kvikmyndir utan
þægindarammans. Sem betur
fer, mín vegna.
Þú varst gæddur öllum heims-
ins hæfileikum. En það var ákaf-
lega hentugt að búa með þér því
þú gast lagað allt, og þá meina ég
allt. Því einu sinni með einhverj-
um hætti lagaðir þú kjólinn
minn.
Fallegasti eiginleiki þinn var
sennilega einlægnin og væntum-
þykjan sem þú umvafðir alla sem
voru þér kærir. Til að mynda þá
vorum við ásamt fleirum úti að
skemmta okkur eitt kvöldið og
ég fór fyrr heim með Svavari, svo
kemur þú heim með fríðu föru-
neyti til að halda áfram skemmt-
uninni en þú passaðir þig á því að
setja dýnu fyrir utan herbergið
mitt til að vekja mig nú ekki. Svo
það má segja að þú hafir gert
heiðarlega tilraun til að hljóðein-
angra herbergið mitt.
Við erum ófáar stelpurnar í
kringum þig, og hvað þú nenntir
okkur öllum. Þú orðaðir það einu
sinni kannski tvisvar að það hefði
nú verið mjög gaman að eiga
frændur til að geta verið með
svona þegar frænkurnar voru
komnar á háa cið. En tókst það
svo alltaf til baka, það væri nú
gaman að hafa okkur allar í
kringum þig. En ég veit að
frændi þinn og afi tóku á móti
þér þegar þú kvaddir okkur.
Ég og allir í kringum þig erum
svo óendanlega heppin að hafa
haft þig í lífi okkar þótt alltof
alltof stutt hafi verið. Ég mun
geyma og deila minningum um
þig alla eilífð.
Elsku Gunnar, ég sakna þín
óendanlega mikið.
Þín
Guðmunda.
Elsku frændi. Í blóma lífs þíns
ertu tekinn frá okkur. Lífsgleði,
hjartahlýr, falleg augu, einstakt
bros og einlægni er það fyrsta
sem kemur upp í huga minn þeg-
ar ég hugsa til þín.
Sterk bernskuminning mín er
þegar ég fékk að fara með pabba
þínum og mömmu, Söru og þér í
lautarferð á Volvoinum ykkar.
Þú varst svo ánægður og glaður
og ekki skemmdi fyrir að í nesti
voru heimabakaðir ástarpungar.
Ég var með mína fyrstu mynda-
vél og tók fullt af skemmtilegum
myndum sem ég hef alltaf haldið
mikið uppá. Þú varst alltaf svo sí-
kátur og skemmtilegur grallari
að það var svo gaman að vera
með þér.
Einnig varstu hörkuduglegur
og heillaðir alla í kringum þig
með einstaka brosinu þínu,
kímnigáfu, einlægni og góðri
nærveru.
Sú minning sem kemur alltaf
aftur og aftur í huga minn og
finnst mér ég vera heppin
frænka er þegar þú hoppaðir
uppá barborðið, brostir og kyssti
mig á kinnina bless eftir
skemmtilegt ball. Þessi minning
lýsir þér, hversu einlægur og frá-
bær frændi þú varst. Allar þær
stundir sem við höfum átt saman
geymi ég og varðveiti í hjarta
mínu.
Ég kveð þig með miklum
söknuði og ég veit að Kjartan
Davíð bróðir mun taka á móti þér
og knúsa þig.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíld í friði elsku Gunnar
Hersir minn.
Hjördís Klara Hjartardóttir.
Fimmtudagurinn 25. júlí rann
upp, bjartur og fallegur sumar-
dagur, en fljótlega dró á gleði
dagsins. Pabbi kom til mín og
sagði mér að Gunnar Hersir, litli
fallegi frændi minn, væri týndur
úti á sjó. Heimurinn hrundi við
þessi orð hans.
Fallegi frændi minn farinn og
kemur aldrei aftur. Aldrei aftur
fáum við að sjá fallega brosið
hans eða heyra smitandi hlátur
hans. Það er margt sem rifjast
upp þegar ég sest niður og skrifa
þessi orð, en Gunnar hef ég
þekkt frá því hann kom í heiminn
og mikið búin að passa þessa
elsku og systur hans og það eru
margar minningarnar frá Hafn-
arbrautinni og síðar Hagatúni.
Ein er minningin sem við fjöl-
skyldan rifjum oft upp og höfum
gaman af en það er þegar við
vorum búin að græja herbergið
hans Sigursteins, allt í Man-
chester United hvert sem litið
var, og það var haldið í Hagatún-
ið og Gunnar Hersir heima og
auðvitað sogast Sigursteinn að
stóra frænda sínum sem hann
dýrkaði af öllu hjarta. Gunnar
var ekki lengi að snúa litla
frænda sínum yfir í Liverpool og
það átti svo að flýta sér heim og
hreinsa allt nýja Manchester
dótið út og kaupa Liverpool í
staðinn því Gunnar frændi sagði
það.
Elsku hjartans frændi okkar,
þín er sárt saknað.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku Halldóra, Benni og
Sara mín, stórt skarð er höggvið
í ykkar fjölskyldu sem aldrei
verður hægt að fylla. Við biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Stefanía, Þröstur,
Sigursteinn og Laufey.
Elsku brosmildi, hjartahlýi
strákurinn minn. Djúpur er okk-
ar harmur og söknuður okkar
mikill
Ég rifja upp brosið þitt og
hláturinn, húmorinn og gleðina
og af nógu er að taka því þar sem
þú komst lifnaði allt við og létt-
leikinn fyllti rýmið. Þrátt fyrir
ungan aldur þinn þá er svo
margt sem ég get lært af þér, þú
hafðir þann frábæra eiginleika
að tala ekki illa um fólk og sjá
þess í stað alltaf eitthvað gott
eða skemmtilegt í öllum, enda
áttir þú breiðan hóp vina og fé-
laga.
Ég var svo heppin að fá að
eiga svolítið mikið í þér, þú varst
skemmtilegur lítill sperill sem ég
fékk að kynnast mjög vel, sér-
staklega þegar þú komst og bjóst
á Akureyri, 10 ára gutti. Þar var
ýmislegt brallað, öll tækifæri
nýtt til að fara í fjallið á bretti,
þú erfðir flekann sem ég átti,
sem líktist meira hurð en snjó-
bretti, en varst ótrúlega seigur
að bjarga þér, bregður samt allt-
af pínu við að sjá myndbönd af
þér fara í heljarstökk á brettinu
nú í seinni tíð. En þú hafðir svo
lítið fyrir því, sterkur og ótta-
laus. Á Akureyri eyddi ég líka
miklum tíma í að kenna ykkur
systkinunum að hlusta á al-
mennilega tónlist og tókst það
bara með ágætum, alla vega
heyri ég alltaf reglulega hjá þér
óminn af því sem við hlustuðum á
þá og brosi út í annað.
Síðan, þegar þú byrjaðir í
Tækniskólanum hér fyrir sunn-
an, fékk ég að hafa enn meira að
segja af þér, alltaf klár í sperla-
matarboð með frænkunum og
lést þig aldrei vanta þegar hóað
var til veislu, sérstaklega er dýr-
mætt haustið sem þú bjóst á loft-
inu hjá mér, það var sko notaleg-
ur tími, spjallað mikið og hlegið.
Þú varst líka alltaf til í að gera
eitthvað skemmtilegt og hafðir
sérstakt dálæti á öllu því sem
fékk adrenalínið til að flæða, fara
hratt og hátt, enda hræddist þú
ekki neitt.
Ég hef líka alltaf verið svo
stolt af þér og ekki spillti fyrir
þegar þú fórst á sjó með Jóni
Inga og ég heyrði sífellt sögur
um hversu duglegur þú værir og
gott að hafa þig um borð. Það
kom reyndar ekki á óvart þar
sem þú ert laghentur eins og
pabbi þinn og einhvern veginn
virtust hlutirnir svo einfaldir
þegar þú gerðir þá.
Ég veit þér leið vel á sjónum,
fæddur sjómaður, en þér hefði
líka liðið vel með hvað sem þú
hefðir tekið þér fyrir hendur því
þannig varst þú einfaldlega,
hafðir bara svo gott viðhorf til
lífsins.
Nú ylja ég mér við þá hugsun
að þú lifðir lífinu til fulls og sóað-
ir ekki degi í leiðindi. Þó árin séu
fá var hverri mínútu vel varið.
En í dag erum við ekki að
kveðja því þú ert ljóslifandi í
minningunni og lifir þannig
áfram í hjörtum okkar, ég mun
passa Söru, mömmu þína og
pabba fyrir þig og ég veit þú
verður ávallt hjá okkur.
Kveðja,
Guðbjörg og Jón Ingi.
„Ég heyri í þér þegar ég kem
aftur af sjó,“ voru orð sem Gunn-
ar sagði ósjaldan við mig. Það er
Gunnar Hersir
Benediktsson