Morgunblaðið - 09.01.2014, Side 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JANÚAR 2014
✝ Georg ÞórSteindórsson
fæddist í Reykjavík
28. júlí 1972. Hann
lést af slysförum
26. desember 2013.
Hann var sonur
Önnu Marie
Georgsdóttur, f. í
Reykjavík 28. júlí
1954 og Steindórs
Steinþórssonar, f. í
Reykjavík 20. júlí
1950. Foreldrar Önnu Marie eru
Georg Jósefsson, f. 3. október
1928, d. 31.12. 1994 og Steinlaug
Sigurjónsdóttir, f. 21. desember
1935. Foreldrar Steindórs voru
Steinþór Eiríksson, f. 8. október
1904, d. 4. mars 1994 og Guð-
ríður Steindórsdóttir, f. 12.
október 1916, d. 26. ágúst 2001.
Barn Georgs Þórs og fyrrver-
andi sambýliskonu, Katrínar
Georg Þór ólst upp með for-
eldrum sínum fyrstu árin að
Reynimel 24, í sama húsi og
æskuheimili föður hans var. Síð-
an lá leiðin í Seljahverfið þar
sem fjölskyldan hreiðraði um
sig stuttu eftir að Margrét Lind,
systir hans, kom í heiminn.
Georg Þór var fyrsta námsárið í
Melaskóla og síðan í Seljaskóla.
Um tíma var hann á samningi í
málaraiðn og í námi við Iðnskól-
anum í Reykjavík.
Georg hóf snemma að vinna
við hin ýmsu störf, m.a. hjá Ís-
taki í byggingarvinnu og um
tíma var hann til sjós. En segja
má að alla sína starfsævi hafi
Georg Þór unnið við húsamálun,
bæði hjá öðrum og sem sjálf-
stætt starfandi. Hann átti m.a.
öfluga jeppa sem hann fór á fjöl-
margar ferðirnar á fjöll með
vinum sínum og var félagi í 4x4
klúbbnum. Þá áttu mótorhjól
hug hans enda eignaðist hann
fjölmörg hjól.
Útför Georgs Þórs fer fram í
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
9. janúar 2014, og hefst athöfnin
kl. 15.
Guðjónsdóttur, f.
24. september
1974, Tinna, f. 11.
desember 1993.
Þau slitu sam-
vistum. Systir
Georgs er Margrét
Lind Steindórs-
dóttir, f. 16. maí
1979, gift Björgvini
Guðjónssyni, f. 29.
janúar 1975. Börn
Margrétar og
Björgvins eru Bjarki Freyr, f. 4.
ágúst 2003 og Breki Þór, f. 24.
október 2012. Í sambúð með Sig-
rúnu Hörpu Grétarsdóttur, f. 5.
mars 1975, þau slitu samvistum.
Í sambúð með Bergþóru Ólafs-
dóttur, f. 29. september 1984,
þau slitu samvistum og síðast í
nýlegu sambandi við Sigrúnu
Þorvaldsdóttur, f. 10 október
1974.
Þú ert besti faðir sem ég hefði
nokkurn tímann getað óskað
mér. Ég hef alltaf verið svo stolt
af þér. Þú varst alltaf til staðar
fyrir mig og tilbúinn til að hlusta
á mig, ég gat talað við þig um
allt, eins og besta vin. Þú verður
alltaf í hjarta mínu.
Ég mun aldrei gleyma góðu
minningunum okkar saman.
Þegar ég var lítil þá varstu mín
stóra fyrirmynd, ég vildi vera al-
veg eins og þú, hlusta á sömu
tónlist, verða húsamálari. Við
vorum líka mjög lík.
Hef alltaf verið svo mikil pab-
bastelpa, hlustaði meira á þig
heldur en nokkurn annan. Ef
einhver sagði annað þá hugsaði
ég bara: „Nei, pabbi segir að það
sé ekki rétt.“
Þegar ég varð eldri, þá hlust-
aði ég ennþá á þig, vildi ennþá
verða húsamálari, uppáhalds-
hljómsveitirnar mínar voru þínar
uppáhaldshljómsveitir. Vildi
eignast eins bíla og þú, þú varst
mikið fyrir flotta bíla. Ég hafði
mikinn áhuga á að vita flestallt
um bíla bara svo ég gæti verið
nánari þér, átt meira sameigin-
legt.
Þó þú sért farinn þá muntu
samt alltaf vera hjá mér. Hjálpa
mér í gegnum framtíðina. Okkar
uppáhaldshátíð voru áramótin og
ég hefði viljað að þú hefðir getað
notið þín þessi áramót, varst allt-
af með svo mikla sýningu fyrir
fjölskylduna. Þetta var þinn dag-
ur. Ég man ekki eftir neinum
áramótum þar sem ég var ekki
við hliðina á þér horfandi á flug-
eldana saman og að skemmta
okkur. Við eltum allar flugelda-
sýningar með bros á vör, bentum
á stóru flugeldana og hrópuðum
„VÁ!!!“
Hver flugeldur minnir mig á
þig, þú varst með besta útsýnið
þessi áramót og þau sem eiga
eftir að koma.
Ég elska þig og bíð eftir þeim
degi þegar við hittumst aftur.
Tinna
Georgsdóttir.
Elsku hjartans Georg minn.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért horfinn frá okkur svona
ungur og það verður tómlegt að
fá þig ekki í heimsókn lengur, þú
sem varst svo duglegur að skjót-
ast til mín, alltaf hress og faðmur
þinn traustur og hlýr. Það var
aldrei nein lognmolla í kringum
þig, algjör sólargeisli, elsku vin-
urinn minn, svo lífsglaður og
skemmtilegur. Alltaf stutt í glens
og smitandi hlátur. Það verður
aldrei hægt að fylla það skarð í
fjölskyldunni.
Við áttum ógleymanlega ferð
þegar við fórum til Danmerkur,
þar sem fjölskyldan leigði sum-
arbústað til að halda upp á fer-
tugsafmælið þitt þar sem við vor-
um tíu saman og skemmtum
okkur vel.
Þú varst mjög góður málari,
bæði vandvirkur og öruggur.
Sérlega góður faðir og hugsaðir
vel um dóttur þína, sem dáði þig,
enda hefur hún misst mikið, bæði
góðan vin og föður.
Það er átakanlegt fyrir for-
eldra þína að missa sinn einka-
son, sem þau voru svo stolt af.
Guð gefi þeim styrk. En enginn
veit hvenær kallið kemur. Systir
þín og hennar fjölskylda sem býr
í Danmörku eiga um sárt að
binda og synir þeirra löðuðust að
þér og sjá á eftir góðum frænda.
Þú varst góður bróðir, mágur og
félagi.
Ég bið Guð að varðveita þig,
elsku vinurinn minn, og þakka
þér yndislegar og ógleymanlegar
ánægjustundir sem við áttum
saman, þar til við hittumst á ný.
Hvert örstutt spor var auðnuspor með
þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér.
(Halldór Kiljan Laxness)
Þín elskandi amma,
Steinlaug Sigurjónsdóttir.
Elsku hjartans Goggi minn,
hver hefði getað trúað því að ég
væri að kveðja þig í síðasta sinn
þegar þú kvaddir mig með fal-
legum orðum og kysstir mig
bless.
Ég er svo þakklát í hjarta
mínu fyrir allan þann tíma sem
við áttum saman. Við vorum búin
að þekkjast í 15 ár og búin að
búa saman í tæpt ár, þessir tímar
eru mér svo dýrmætir. Ég gat
talað við þig um mín dýpstu
leyndarmál og þú hvorki dæmdir
mig né gagnrýndir. Þú sagðir
mér líka þín dýpstu leyndarmál
sem enginn vissi af. Ég geymi
það í hjarta mínu, þar til við hitt-
umst á ný.
Það var alltaf stutt í grínið hjá
þér enda ofboðslega skemmtileg-
ur með yndislegt bros sem
bræddi mann alla leið, enda ekki
skrítið að lagið okkar Ég ætla að
brosa með Ný danskri sé lagið
okkar. Við grínuðumst mikið og
gerðum gott úr öllu saman.
Takk fyrir að hafa trú á mér
og hjálpa mér að komast á þann
stað sem ég er á. Ég er að byrja í
námi þar sem þú sagðir að mínir
hæfileikar væru og þar væri
framinn minn. Þú dáðist oft að
því hvað ég væri búin að föndra
mikið og gera heimilið okkar fal-
legt. Þú áttir stóran þátt í því,
fallegi málarinn minn.
Dagur Smári spyr og spyr um
þig og ég reyni eftir bestu getu
að svara honum, hann var orðinn
mjög hændur að þér og saknar
þín ofboðslega.
Elsku hjartans Tinna mín, þú
veist að dyrnar eru alltaf opnar
hjá mér og ég er bara eitt símtal
í burtu. Ég sendi mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur á sorgar-
stund. Góður Guð styrki þig og
leiði.
Elsku Goggi minn, það er
stórt gat í hjarta mínu en minn-
ingarnar munu ávallt lifa í hjarta
mér. Takk fyrir allt, elsku ástin
mín.
Ég ætla að brosa
brosa til þín
því allt verður betra
er þú brosir til mín.
Sælan hún hríslast,
hríslast um mig
þegar ég sé þig
og ég brosi til þín
eigum við eitthvað
annað en hvort annað
sem skiptir máli á örlagabáli
við eigum hvort annað,
eigum hvort annað að.
Ég ætla að brosa
brosa til þín
því allt verður betra
er þú brosir til mín
við eigum hvort annað,
eigum hvort annað að.
Þín elskandi að eilífu,
Sigrún Þorvaldsdóttir.
Hjarta mitt er brostið. Ég
mun aldrei gleyma því símtali
sem breytti öllu á einu andartaki,
aðfaranótt annars dags jóla,
mamma var í símanum grátandi:
„Hann er dáinn, Georg er dá-
inn.“
Tíminn eftir þetta samtal hef-
ur verið sá erfiðasti í mínu lífi,
dofinn, tómleikinn, sem umlykur
hjarta mitt er óyfirstíganlegur,
hjarta mitt er brostið og mun
aldrei gróa að fullu aftur, því
brotin fóru með þér þegar þú yf-
irgafst þennan heim.
Eina huggun mín er sú að ég
veit að þú munt varðveita þessi
brot mín, þú munt varðveita þau
sem dýrmætar stjörnur á himni,
því þessi brot eru ég og þú, blóð-
band okkar, kærleikur okkar,
æska okkar og allar þær ynd-
islegu minningar sem ég á um
okkur saman.
Ég mun ávallt geta horft upp
til stjörnubjarts himins með
gleði og söknuð í hjarta vitandi
það að þú munt fylgjast með
mér, litlu systur þinni, og gefa
mér styrk í minni lífsgöngu sem
eftir er.
Og ég mun áfram horfa upp til
þín, elsku bróðir, einungis með
öðrum hætti nú, með endalausu
þakklæti fyrir að hafa átt þig að
þó að klippt hafi verið á streng
okkar allt of fljótt.
Englar eins og þú:
Þú tekur þig svo vel út
hvar sem þú ert.
Ótrúlega dýrmætt eintak,
sólin sem yljar
og umhverfið vermir.
Þú gæðir tilveruna gleði
með gefandi nærveru
og færir bros á brá
svo það birtir til í sálinni.
Sólin sem bræðir hjörtun.
Í mannhafinu
er gott að vita
af englum
eins og þér.
Því að þú ert sólin mín
sem aldrei dregur fyrir.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Margrét Lind
Steindórsdóttir.
Ég trúi því varla að bróður-
sonur minn, Georg Þór, sé horf-
inn okkur úr þessari jarðvist.
Mér finnst svo stutt síðan
hann var trítlandi um á Reyni-
melnum, búandi í ömmu og afa
húsi fyrstu árin. Líflegur gutti,
bjartur yfirlitum, ævinlega svo
fallega klæddur í fatnað sem
móðir hans saumaði og prjónaði
af svo miklum myndarskap.
Við minnumst samverustunda
með stórfjölskyldunni, við leik og
störf í sumarhúsi foreldra minna
í Hveragerði, stórhátíða og
þorrablótanna okkar.
Brosið þitt breiða og hlýja,
hressileikinn sem einkenndi þig,
allt eru þetta dýrmætar perlur í
sjóði minninganna.
Ég bið algóðan guð að styrkja
Tinnu, foreldra þína, Margréti
einkasystur þína og fjölskyldu
hennar, ömmu Steinu og annað
náið venslafólk í sorg þeirra.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin fall heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk)
Sveinbjörg Steinþórsdóttir.
Elsku Georg, þú varst besti
frændi í heimi. Þú skildir mig
alltaf, öll orð sem ég sagði. Það
var alltaf gaman hjá okkur og
allri fjölskyldunni. Þú hafðir allt-
af tíma fyrir mig og þá var
skemmtilegt. Það var notalegt
þegar þú komst í heimsókn til
okkar. Þú sagðist stundum heita
Gísli og við grínuðumst oft með
það.
Ég veit að þú ert hjá Guði
núna sem passar þig vel.
Þinn frændi,
Bjarki Freyr.
Það var harkalegt að vakna að
morgni annars í jólum við þau
tíðindi að frændi minn og vinur,
Georg Þór, hefði látist þá um
nóttina af slysförum. Við fráfall
streyma minningarnar fram sem
eru dýrmætar og munu fylgja
mér.
Við vorum nær jafnaldrar
systkinasynirnir og ólumst upp í
nánum samgangi fjölskyldunnar.
Um tíma bjuggum við í sama
hverfi og gengum í sama grunn-
skóla. Það þarf varla að tíunda að
skólaár okkar einkenndust af
prakkarastrikum, par excellence.
Flest, eðlilega, við litla hrifningu
foreldra okkar og stundum
skólayfirvalda í ofanálag.
Margt var brallað, t.d. dúfna-
rækt í stórhýsi miklu sem við
reistum úr efnivið sem við átt-
uðum okkur ekki á að væri ekki
til frjálsrar notkunar en þá var
efri hluti Seljahverfis í uppbygg-
ingu. Það dæmdist á Gogga, eins
og hann var ávallt kallaður, að
sitja fyrir svörum þegar hús-
byggjendur í nágrenninu komu
til okkar og þóttust þekkja efni-
viðinn sem dúfnahöllin var reist
úr. Stóð þá ekki á svörum hjá
mínum manni frekar en vana-
lega.
Áhugi hans á vélknúnum
tækjum og tólum byrjaði
snemma. Við vorum settir í ung-
lingavinnuna í uppeldisskyni
þegar við höfðum aldur til. Ham-
ingjusamir á sláttuorfunum allt
þar til aðrir fóru að sjá ofsjónum
yfir þessum sérverkefnum okkar
og báru fram kvörtun. Við teknir
af orfunum og settir á strákústa,
þar með lögðum við niður störf.
Síðar tóku við hjá Gogga skelli-
nöðrur, torfæruhjól, bílar og stór
vélhjól. Allt sem kallaði fram
hraða, kraft og aksjón átti hug
hans.
Tíminn milli jóla og nýárs var
annatími hjá okkur frændunum,
gerð púðurkerlinga og mikið
sprengt. Ávallt var gamlárskvöld
skemmtilegasta kvöld ársins hjá
frænda mínum og ekki til sparað
að gera það sem eftirminnileg-
ast.
Við völdum sömu starfsgrein
og unnum mikið saman í máln-
ingargeiranum. Það var ofsalega
gaman að vinna með honum og
þægilegt, mikið grín og léttleik-
inn í fyrirrúmi. Við unnum sam-
an eins og vel smurð vél þar sem
allt gekk hratt og örugglega fyr-
ir sig. Hann var góður fagmaður
og duglegur, hann var einnig
mjög lagtækur við smíðar.
Á seinni árum höfðum við dag-
legt samband atvinnu okkar
vegna. Hans verður sárt saknað í
daglegum kaffisopa og spjalli þar
sem oft voru rifjaðar upp gamlar
og góðar minningar.
Það er sárt að sjá á eftir þér,
Goggi minn, svona ungum, svo
margt ógert eins og að fygjast
með henni Tinnu þinni. Ég bið
algóðan Guð að styrkja hana og
styðja, foreldra þína, systur, fjöl-
skyldu og aðra nákomna að-
standendur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Emil Orri
Michelsen.
Georg Þór
Steindórsson
Hér kveð ég afa minn sem var
mér ofsalega kær.
Þorvarður Þorvarðarson lést á
hjúkrunarheimilinu Eir sunnu-
daginn 29.12. 2013.
Afi var búinn að búa á Eir og
Eirborgum frá því að hann seldi
Brekkugerði 19, árið 2012. Afi
byggði sér og sinni fjölskyldu fal-
legt heimili að Brekkugerði í
Reykjavík þar sem hann bjó í 50
ár. Helsta áhugamálið hjá afa var
frístundabúskapur. Hann keypti
jörðina Hellu á Fellsströnd árið
1970 og stundaði þar frístun-
dabúskap með 175 fjár á fóðrum
og nokkra hesta.
Afi var forstjóri Stjörnubíós á
sínum tíma ásamt að vera í fast-
Þorvarður
Þorvarðarson
✝ Þorvarður Þor-varðarson
fæddist 24.7. 1927 í
Hafnarfirði. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
sunudaginn 29.12.
2013.
Útför Þorvarðar
fór fram frá Grens-
áskirkju 7. janúar
2014.
eignabraski sem
hann sagði að væri
sinn lífeyrissjóður
og svo margt annað
sem hann tók sér
fyrir hendur. Afi var
mikill dugnaðar-
forkur og var alltaf
að vinna öllum
stundum. Öllum sín-
um frítíma varði
hann annað hvort á
Hellu að sinna sín-
um bússkap eða að dytta að þeim
fasteignum sem hann var með í
útleigu.
Afi var sannkallaður þúsund-
þjalasmiður það var sama hvort
það var að taka upp vélina í jepp-
anum, sjóða brotna öxla, múr-
verk, skipta um þak á húsinu,
pípulagnir, trésmíði, alltaf redd-
aði afi málunum sjálfur og var
tilbúinn að hjálpa öðrum þegar til
hans var leitað. Það var ekki
furða að ég sem strákur væri svo
heillaður af þessum manni sem
allt gat gert og varð hann fljótt
mín fyrirmynd. Vissi ég ekkert
skemmtilegra en að vera með afa
að bardúsa eitthvað og er það ótal
margt sem ég er búinn að læra af
honum afa mínum í gegnum árin.
Afi var mikill fjölskyldumaður
og alltaf var okkur boðið með að
taka þátt í hans áhugamálum
hvort sem það var í sveitinni,
veiði eða fara á landsleiki í fót-
bolta. Sá mikli tími sem ég varði
með afa sem barn varð til þess að
við bundumst sterkum vináttu-
böndum sem varði allt til hans
síðasta dags.
Það var mér mikið kappsmál
að hafa Hellu áfram í fjölskyld-
unni og kemur hún vonandi til
með að vera það um ókomna
framtíð. Ég vona að ég eigi eftir
að geta átt jafn góðar minningar
þaðan með mínum börnum og
barnabörnum eins og ég hef átt
með þér, afi. Það var alltaf gaman
að koma í heimsókn til þín og
ömmu og sakna ég þess mjög
mikið að geta ekki litið inn í
Brekkugerði 19. Ég er svo ótrú-
lega þakklátur fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman og
þær ótal góðu minningar sem ég
á um þig, afi minn.
Blessuð sé minning þín.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá
Rita vil ég niður hvað hann var mér kær
afi minn góði sem guð nú fær
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það allt
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum sam-
an
Hann var svo góður, hann var svo klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið, ég sakna
hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín trú
Því þar getur hann vakað yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt
hann mun ávallt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur senda
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Katrín Ruth)
Elvar.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að minnast móðu-
bróður míns, Þorvarðar Þorvarð-
arsonar. Góð vinátta hefur alla tíð
verið á milli okkar og hans fjöl-
skyldu. Dúddi, eins og frændi var