Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.09.2014, Blaðsíða 18

Ferðalög
og flakk *Aðdáendur galdrastráksins Harry Potter getaprófað hið furðulega sælgæti sem hann og galdra-vinir hans gæddu sér á í fyrstu myndinni. Í Londoner skemmtileg verslun tileinkuð Harry Potter ogþar fást meðal annars töfrabaunirnar. Sumarþeirra eru ljúffengar en svo er hægt að veraóheppnari og lenda á baun með eyrnamergs-
bragði, hori og ælu. Verslunin er við King’s Cross
Station og heitir einfaldlega Harry Potter Store.
Harry Potter-aðdáendur ferðast
Það er afskaplega auðvelt að verða ofdekraður hér í Debrecen, það er hreinlega eins
og að búa í sólarlöndum. Eini hængurinn á er að sjálfsögðu námið sem flestir koma
hingað fyrir, sem í sjálfu sér er alls enginn hængur, þar sem námið hér er frábært
og fjölbreytt. Ekki skemmir svo fyrir að fá að umgangast fólk frá öllum hornum
heimsins og kynnast menningu þess og siðum. Debrecen er lítil en fjölmenn
menningarborg. Yfir borginni er gamaldags sjarmi, sem einkennist af einfaldleika
og gömlum skreyttum byggingum. Um 30.000 háskólanemar búa hér í bænum,
þar af rúmlega 3.300 erlendir, sem gefur manni þá notalega tilfinningu að borgin
sé í raun einn stór „campus“, Það er hreinlega yndislegt að vera hér á sumrin í hit-
anum, fara niður að almenningsgarðinum eða labba um margvíslega markaði í
bænum, en þeir fylgja gjarnan hátíðum sem eiga sér stað hér eins og blómahátíð-
inni, djasshátíðinni, ljóðahátíðinni o.fl. Þetta er auðvelt líf hér í Debrecen.
Kveðja frá Katarínu og bekkjarfélögum. Háskólinn í Debrecen. Markaður við Nagy Templom.
Fjörugt háskólasamfélag
Ég og vinkona mín, Cathrine Che.
PÓSTKORT F
RÁ DEBRECE
N
E
kki þarf alltaf að leita langt yfir skammt til að njóta
þess að vera til. Sólbekkur við strönd er ágætur á sinn
hátt og verslunarferðir í erlendri stórborg (sjálfsagt)
líka. Gamlir kastalar, kirkjur og dýragarðar.
Óbyggðir Íslands hafa heillað marga í gegnum tíðina; þær
toga suma til sín aftur og aftur.
Vilhjálmur Vernharðsson, ferðaþjónustubóndi á Möðrudal á
Fjöllum, minntist á við blaðamenn hve mörgum útlendingum
fyndist mikið til útsýnisins koma frá bænum en þaðan blasir
Herðubreið við í fjarska. Fjallið eina, eins og sumir kalla hana!
Vilhjálmur segir útlendinga ekki síst hrifna af því hve þeir
sjá langt til allra átta. „Fólki sem yfirleitt sér ekki lengra en
að næsta húsvegg eða bíl finnst frábært að koma hingað. Fólk
sem aldrei er í þögn heima hjá sér sækir líka í svona staði. Út-
lendingar tala bæði um þetta og fegurðina, ekki síst fegurðina
í auðninni, sem Íslendingar virðast hins vegar skammast sín
fyrir og vilja helst græða upp. Útlendingum finnst æðislegt að
sjá mela þar sem ekki er stingandi strá. Þeir horfa allt öðrum
augum á landið en við.“
Sannarlega umhugsunarvert: melarnir, grjótið, auðnin og
ekki síst þögnin; allt eru þetta ótrúlegar auðlindir. Gaman er
líka að ganga spölkorn frá þjóðvegi 1, til dæmis á Mývatns-
öræfunum, skoða vörðu, leggjast á bakið og horfa til himins
eða finna ilminn af gróðri. Og kostar ekkert. skapti@mbl.is
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
AUÐNIN OG ÞÖGNIN HEILLA FERÐAMENN SEM KOMA TIL ÍSLANDS
Óbyggðirnar kalla