Morgunblaðið - 29.10.2014, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. OKTÓBER 2014
✝ Sturla Guð-bjarnason
fæddist á Akranesi
10. september 1940.
Hann lést á Land-
spítalanum í Foss-
vogi 20. október
2014. Foreldrar
hans voru Guð-
bjarni Sigmundsson
verkamaður og
Guðný Magn-
úsdóttir húsfreyja,
búsett í Ívarshúsum á Akranesi.
Systkini Sturlu: Sveinn, f. 14.9.
1922, d. 4.9. 2008, Fjóla, f. 28.12.
1925, Vigdís, f. 20.1. 1927, Lilja,
f. 27.7. 1928, d. 31.8. 2003, Erna,
f. 11.7. 1930, d. 16.7. 2011, Sig-
mundur, f. 29.10. 1931, Svein-
björn, f. 8.6. 1939, d. 19.2. 2009,
og Hannesína, f. 16.4. 1944.
Sturla kvæntist 18.6. 1960 Diljá
Sjöfn Pálsdóttur Snæfeld, f. 6.7.
1940. Foreldrar hennar voru
Páll Jóhannsson Snæfeld og
Guðlaug Bjarnadóttir, búsett í
Reykjavík. Börn Sturlu og Diljár
eru: 1) Guðlaug Rut, f. 2.8. 1961.
Sonur hennar: Smári, unnusta
hans Edda S. Ingólfsdóttir og
eiga þau tvo syni, Arnar Jaka og
Ingvar Breka. 2) Guðný Björk, f.
29.5. 1966, d. 25.9. 1992, var gift
lendings og Dagrenningar. Þar
tók hann þátt í uppsetningu leik-
rita ásamt annarri starfsemi
þessara félaga. Samdi Sturla ófá-
ar gamanvísur um líðandi stund
og samferðafólk.
Sturla var einn af stofnendum
veiðifélags Grímsár og Tunguár
og sinnti fjölda verkefna fyrir fé-
lagið, þ.e. gjaldkerastörfum,
veiðivörslu, umsjón veiðihúss
o.fl. Í tvö kjörtímabil sat Sturla í
hreppsnefnd Andakílshrepps og
var oddviti annað tímabilið. Fé-
lagsmál voru líf og yndi Sturlu.
Árið 2001 fluttu Sturla og
Diljá Sjöfn frá Fossatúni í Kópa-
vog eftir fjörutíu og þriggja ára
búskap í Fossatúni. Þar liggur
eftir þau gott og farsælt ævi-
starf. Í Kópavogi undu þau hag
sínum vel. Sturla fór fljótt í
vinnu við húsvörslu og öryggis-
mál hjá Símanum. Saman áttu
þau svo marga og góða vini í
starfi eldri borgara í Gullsmára
þar sem Sturla var m.a. söng-
stjórnandi Gleðigjafanna ásamt
því að sjá um og skipuleggja
kvöldvökur.
Sturla var öllu sínu fólki mikill
gleðigjafi og var þeirra stoð og
stytta. Keypti sér bát og fór oft
ýmist einn eða með sínu fólki til
veiða. Hann hafði mikla tónlist-
arhæfileika og spilaði mikið á
bæði orgel og harmonikku og
hafði af því mikla ánægju.
Útför Sturlu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 29. októ-
ber 2014, kl. 13.
Hannesi F. Sigurðs-
syni, börn þeirra a)
Thelma Sjöfn gift
Guðmundi Sveins-
syni og eiga þau
þrjú börn: Jökul
Mána, Almar Frosta
og Amelíu Rán. b)
Sigurður Ástvald-
ur, f. 18.5. 1988, 3)
Sölvi, f. 11.7. 1972,
kvæntur Hildu
Björk Línberg og
eiga þau einn son: Úlfar Andra.
Sturla ólst upp á Akranesi.
Hann keppti í knattspyrnu með
yngri flokkum á Akranesi og tók
þátt í skátastarfi þar. Sturla fór í
bændaskólann á Hvanneyri og
útskrifaðist þar sem búfræð-
ingur árið 1959. Á Hvanneyri
kynntist hann eftirlifandi eig-
inkonu sinni Diljá Sjöfn.
Á nítjánda aldursári sínu tóku
Sturla og Diljá Sjöfn við búi í
Fossatúni. Á þeim tíma var þar
hvorki rafmagn né sími og að-
stæður erfiðar. Þau byrjuðu með
hefðbundinn búskap, en í gegn-
um tíðina tókust þau á við
margskonar nýjungar, t.d. lax-
eldi, alifugla o.fl.
Sturla var virkur þátttakandi í
starfi ungmannafélaganna Ís-
Það er stundum ótrúlega stutt
milli hláturs og gráts í þessu lífi.
Eina stundina er maður með góð-
um félaga og nýtur samvista,
spjalls og vináttu og svo er eins og
hendi sé veifað og þú stendur og
kveður hann í hinsta sinn. Stund-
um allt svo miskunnarlaust og oft
ekkert hægt að gera.
Og akkúrat þá byrjar maður að
rifja upp allar góðu stundirnar
sem ég er svo þakklátur fyrir. En
það læðast líka að manni erfiðu
minningarnar þar sem við stóðum
öll hlið við hlið í erfiðum veikind-
um Guðnýjar Bjarkar. Alltaf öll í
sama liði, sama hvað á bjátaði.
Ég tel mig afskaplega heppinn
að fá að hafa ykkur Sjöfn í lífi
mínu öll þessi ár. Þið hafið verið
mér stoð og stytta og borið hag
barnanna minna fyrir brjósti.
Lagt allt í sölurnar fyrir Thelmu
og Didda og verið þeim allt sem
ein amma og afi geta verið.
Og undanfarið hefur verið svo
margt skemmtilegt að gerast hjá
okkur saman. Afmæli og skemmt-
anir, veiðiferð og aðgerðir, krakk-
arnir, barnabörnin og svo margt
fleira sem hefur fært okkur sam-
an, ánægjustundir, kaffi, spjall og
hlátur. Enda alltaf stutt í hlátur
með þér, kæri Sturla.
En svo, án sjáanlegs aðdrag-
anda veikist þú svo illa. Áhyggj-
urnar hellast yfir alla þína nán-
ustu og lítið sem ekkert hægt að
berjast.
Við munum sakna þín mikið,
elsku Sturla, vinarþel þíns og ein-
lægs áhuga á velferð okkar allra.
Sársaukinn er mikill núna hjá þín-
um nánustu. Söknuður og kvíði
fyrir komandi stundum. Þú hefur
alltaf verið þessi sterki og trausti
bakhjarl en nú verðum við að
standa á eigin fótum og styðja
hvert annað.
Elsku Sjöfn. Mig tekur þetta
svo sárt og ég finn svo til með þér.
Þið hafið alltaf staðið tvö saman,
verið saman, samstillt og sam-
hent. Ég bið Guð að vernda þig og
blessa.
Sölvi, Hilda, Úlfar, Guðlaug,
Smári, Thelma og Diddi. Guð
blessi ykkur og verði ykkur styrk-
ur við andlát Sturlu.
Hannes Frímann
Sigurðsson.
Stórt skarð var hoggið í hjarta
mitt 20. október síðastliðinn þegar
yndislegi, fyndni og sterki afi
minn kvaddi þennan heim, allt of
snöggt.
Afi, þú varst klettur í mínu lífi,
mikill húmoristi, ljúfur og afar
tónelskur. Það er þyngra en tár-
um taki að ég fái ekki að sjá þig
aftur, hlusta á þig skella í stutta
vísu, spila á nikkuna eða hljóm-
borðið eða stríða mér eins og þér
einum var lagið.
Eftir að þið amma fluttuð í
Kópavoginn náði ég að kynnast
þér alveg upp á nýtt. Við höfum
alltaf verið miklir mátar en í
Kópavoginum náðir þú að slappa
af og njóta lífsins. Fékkst þér bát
og fórst út að veiða, sem veitti þér
einstaka gleði. Ég gat alltaf reitt
mig á þig og ömmu og mér þótti
einstaklega vænt um að þú vildir
allt fyrir mig gera.
Það gerir mig mjög hamingju-
sama að vita að þú varst stoltur af
mér fyrir að halda áfram náminu í
rafvirkjun. Við gàtum spjallað
saman um námið, nýja tækni og
bilaðar græjur.
Mér hlýnar um hjartarætur við
að hugsa til þess þegar við fórum
saman á sjávarútvegssýninguna,
bara þú og ég saman. Þetta áttum
við sameiginlegt og höfðum bæði
gaman af. Elsku afi, ég veit að
mamma hefur verið virkilega glöð
að sjá þig og tekið einstaklega vel
á móti þér.
Ég elska þig og sakna þín, þín
afastelpa,
Thelma Sjöfn.
Sturla
Guðbjarnason
✝ Inga HalldóraJónsdóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 5. desember
1920. Hún lést á
heimili sínu Merk-
urgötu 7 í Hafn-
arfirði 19. október
2014.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Re-
bekka Ingv-
arsdóttir og Jón
Andrésson vélstjóri.
Bræður hennar voru Vil-
hjálmur, látinn, kvæntur Guð-
rúnu Kristjánsdóttur, látin, þau
áttu fimm börn og Andrés, lát-
inn, kvæntur Svanhvíti Skúla-
dóttur, þau áttu þrjú börn.
Fóstursystir Ingu Halldóru er
Sonja Sveinsdóttir gift Sigurði
Jónssyni, þau eiga
sex börn.
Inga Halldóra
lærði kjólasaum hjá
frú Henný Ottóson
og í Iðnskólanum í
Reykjavík. Hún
giftist Árna Magn-
ússyni járnsmið á
Akureyri, þau
skildu síðar. Inga
Halldóra og Árni
eignuðust fjögur
börn:
1) Rebekka, sonur hennar er
Halldór Örvar Stefánsson. Kona
Halldórs er Ásdís Þórólfsdóttir
og þeirra börn eru Ronja, Hugi
og Embla Rebekka.
2) Magnús Jón, látinn. Dóttir
hans er Margrét Malena. Magn-
ús var kvæntur Jóhönnu Axels-
dóttur, synir hennar eru Gísli
Rafn Ólafsson, kvæntur Sonju
Pétursdóttur. Þeirra börn eru
Ólafur Rafn, Axel Örn, Theo-
dora, Chastity, Katla og barna-
barnið Sólon Lewis. Þorvarður
Tjörvi Ólafsson kvæntur Önnu
Margréti Bjarnadóttur, þeirra
börn eru Magnús Ernir, Ari
Már og Valdís Inga. 3) Kol-
beinn kvæntur Hjördísi Sig-
urbjörnsdóttur, þeirra börn eru
Harpa, Ingvar og Kári. Maður
Hörpu er Jökull Guðmundsson
og þeirra börn eru Logi og
Auður.
4) Ragnar.
Inga Halldóra vann við að
sauma á sínum yngri árum en
lengst af vann hún í fiskvinnslu
í Hafnarfirði. Hún ólst upp í
Hafnarfirði og bjó þar mestalla
ævina að undanskildum tæpum
tveimur áratugum sem hún bjó
á Akureyri.
Inga Halldóra verður jarð-
sungin frá Hafnarfjarðarkirkju
í dag, 29. október 2014, og
hefst athöfnin kl. 13.
Nú er komið að kveðjustund
hjá ömmu Ingu Dóru. Það var
gott að heimsækja ömmu. Hún
var ljúf og góð og manni leið vel í
návist hennar. Amma var líka
sterk og traust og alltaf til staðar
fyrir stóra sem smáa. Ég á marg-
ar góðar minningar frá Merkur-
götunni. Sem barn og unglingur
aðstoðaði ég ömmu í garðvinnunni
á sumrin enda garðurinn stór og
glæsilegur. Við amma krupum
saman við blómabeðin og ræddum
daginn og veginn. Það var líka
alltaf hægt að spyrja ömmu um
góða bók til að lesa því var amma
vel lesin og fróð um menn og mál-
efni og þekkti bæinn sinn mjög
vel. Hún hafði gaman af því að
segja frá fyrri tíð enda lifði hún
tímana tvenna. Amma hélt vel ut-
an um fjölskylduna sína og kallaði
okkur saman við hvert tækifæri.
Hún hélt í gamlar hefðir og við
fjölskyldan eigum minningar um
margar góðar stundir saman á
Merkurgötunni, við laufa-
brauðsútskurð, í skötuveislu á
Þorláksmessu, í áramótapartíi og
á þorrablótum, svo eitthvað sé
nefnt. Amma naut þess að vera
langamma og ég er þakklát fyrir
að börnin mín tvö fengu að kynn-
ast þessari góðu konu. Ég á ömmu
margt að þakka, hún var alltaf til
staðar fyrir mig og kenndi mér
svo margt. Hennar verður sárt
saknað.
Harpa Kolbeinsdóttir.
Í barnæsku voru tvær konur
sem skiptu mig afar miklu máli
fyrir utan mömmu mína sem dó
ung. Það voru þær amma mín sem
ól mig upp og Inga Dóra. Inga
Dóra var kona föðurbróður míns.
Faðmur hennar var ótrúlega hlýr.
Mín fyrsta minning um hana var
þegar hún sat með mig grátandi í
fanginu, fjögurra ára stelpuna og
lofaði að gefa mér hring í afmæl-
isgjöf, sem auðvitað varð raunin.
Pabbi og Árni föðurbróðir voru
mjög góðir vinir, unnu saman og
áttu saman hesthús og börnin
þeirra voru á sama aldri. Inga
Dóra tók á móti okkur með opinn
faðminn þegar við komum í barna-
afmælin og við áttum yndislega
daga saman við laufabrauðsgerð í
desember og í jólaboðum á jóla-
dag, það var í þá daga þegar hlust-
að var á jólakveðjur frá útlöndum.
Hún saumaði líka á okkur jóla-
fötin, gaf sér alltaf tíma til þess
þrátt fyrir að hún ætti fjögur
börn. Mér eru sérstaklega minn-
isstæð þau jólin sem ég varð að
velja mér snið sem ekki var eins
og hjá eldri systur minni, ég gat
hreinlega ekki valið sjálf og þá
sýndi hún mér einstaka þolinmæði
og valdi eflaust þann fallegasta
kjól sem ég hef átt. Hann var fag-
urgrænn og glansandi og með
ísaumuðu gulu blómi.
Húsið okkar var rafmagnskynt
og einn veturinn var rafmagns-
laust í marga daga, mikið snjóaði
og mjög kalt var í veðri. Þá kólnaði
mjög mikið hjá okkur en víðast
hvar annars staðar var kola- eða
olíukynding. Þá var ekkert sjálf-
sagðara en okkar fimm manna
fjölskylda flytti heim til Ingu Dóru
og Árna. Úr þessu varð heilmikið
ævintýri og gaman að vera svona
mörg saman.
Við Kolbeinn vorum bekkjar-
systkin og á foreldrafundi mætti
Inga Dóra fyrir mig líka og sagði
ömmu hvernig gengi hjá mér í
skólanum.
Vorið sem við Kolbeinn lukum
barnaskóla er mér mjög minnis-
stætt. Inga Dóra flutti með börn-
in sín til Hafnarfjarðar og þá dró
ský fyrir sólu hjá okkur systkin-
unum. Mér fannst í raun ég hafa
misst helminginn af fjölskyld-
unni. Nú var ekki lengur farið í
Ránargötu í afmæli, laufa-
brauðsgerð og jólaboð. Ég sakn-
aði þeirra óskaplega mikið. Ég
veit að amma saknaði Ingu Dóru
og barnanna hennar óskaplega
líka, hún hafði miklar mætur á
tengdadóttur sinni, og mat líka
mikils alla þá hjálp sem Inga
Dóra veitti fjölskyldu okkar.
Svo liðu árin og lítill samgang-
ur var á milli mín og Ingu Dóru
og barna hennar en alltaf þegar
ég fór suður fór ég í heimsókn til
þeirra. Seinna flutti ég til Reykja-
víkur og þá kom ég oftar við og
alltaf var þessi hlýi faðmur opinn.
Ég veit að mjög margir nutu góðs
af gestrisni og hlýrri návist þess-
arar góðu konu sem hafði til að
bera sterkan persónuleika og
mikla góðvild. Hún hafði alltaf
pláss fyrir bæði börn og fullorðna
úr tengdafjölskyldunni þótt leiðir
þeirra hjóna skildu.
Inga Dóra hugsaði alla tíð af-
skaplega vel um börnin sín og
barðist mjög hart fyrir velferð
þeirra. Barnabörnin áttu líka sinn
sess sem sést best á því hvað
mörg þeirra bjuggu í nábýli við
hana. Fáar fjölskyldur held ég að
hafi staðið jafn vel saman. Hún
fékk líka að njóta þess að vera
umvafin þeim þegar ferðin yfir
móðuna miklu var farin.
Minning um Ingu Dóru mun
lifa.
Helga Sigríður
Aðalsteinsdóttir.
Inga Halldóra
Jónsdóttir
Veturinn 1949-
1950 verða straum-
hvörf í lista- og
menningarlífi Húsa-
víkur. Leikritið Galdra-Loftur
Jóhanns Sigurjónssonar er sett
upp í samkomuhúsinu af tvítug-
um kennaraskólanema, sem las
þennan vetur utan skóla. Það var
ekki nóg með að þessi ungi maður
leikstýrði sýningunni, hann lék
auk þess sjálfan Loft og stúlkan
sem hann trúlofaðist vorið eftir
fór með hlutverk Dísu. Sýningin
fékk afbragðs dóma og sérstak-
lega þótti framganga þessa unga
pars með miklum ágætum.
Herdís Kristín
Birgisdóttir
✝ Herdís KristínBirgisdóttir
fæddist 15. júlí
1926. Hún lést 16.
október 2014.
Útför Herdísar
fór fram 25. októ-
ber 2014.
Mætt voru á svið-
ið Húsavíkingarnir
Herdís Birgisdóttir
og Sigurður Hall-
marsson. Þau höfðu
bæði numið leiklist í
leiklistarskóla Lár-
usar Pálssonar.
Eftir eitt ár á
Eskifirði og annað á
Akureyri snúa þau
aftur til Húsavíkur
og hafa búið hér
upp frá því. Með endurkomu
þeirra kvað við nýjan tón í menn-
ingarlífi staðarins. Ungu hjónin
helltu sér út í leiklistarlífið og
ýmislegt annað menningartengt
af þvílíkum krafti að næstu ára-
tugina var annað hvort þeirra, oft
bæði, á einn eða annan háttt í for-
svari fyrir þeim verkefnum sem
L.H. hafði með að gera hverju
sinni.
Svo náin voru þau hjón í list-
sköpun sinni að þau voru jafnan
nefnd í sömu setningunni Dísa og
Diddi. Svona rétt eins og Silli og
Valdi eða Gög og Gokke.
Og nú hefur hún Dísa kvatt
þessa veröld eftir erfiða sjúk-
dómslegu.
Leikfélag Húsavíkur minnist
Dísu sem einstaklega ljúfrar og
elskulegrar manneskju. Leik-
kona var hún í allra fremstu röð
og leiksigrar hennar á sviði
gamla samkomuhússins eru
orðnir margir og eftirminnilegir.
Sem dæmi má nefna Ása í Pétri
Gaut, Lily í „Heiðursborgurun-
um“ sem L.H. frumsýndi á Ís-
landi 1978, kerlinguna í „Gullna
hliðinu“, Málfríður símastúlka í
„Síldin kemur og síldin fer“, en
það leikrit var fyrst sett upp hér
á Húsavík 1986, Felicty í „Ofur-
efli“ sem L.H. frumflutti einnig á
Íslandi, frú Lester í „Tobacco
road“ , Lindu eiginkonu Willys
Loman í „Sölumaður deyr“ . Tví-
vegis leikstýrði Hallmar sonur
þeirra Dísu og Didda foreldrum
sínum í samkomuhúsinu. Í fyrra
skiptið 1982 í leikritinu „Konurn-
ar í Niskavouri“ og í síðara skipt-
ið í hinu magnaða leikverki „Halti
Billi frá Miðey 1999, en það leik-
rit var enn eitt leikritið sem L.H.
frumflutti á Íslandi. Hallmar og
Karl Guðmundsson þýddu verkið
af einstakri smekkvís. Þarna
fóru þau hjónin á miklum kostum
og áttu salinn eins og svo oft áð-
ur.
Þessi litla upptalning á afrek-
um Dísu sýnir að hún hefur tek-
ist á við mörg vandasöm verk-
efni. Öllum þessum viðfagsefnum
skilaði hún af miklum metnaði,
enda lofuð og dáð fyrir vikið.
Hún var um tíma handavinnu-
kennari við barnaskólann og oft
saumaði hún listafagra búninga í
leikhúsinu. Öll verkefni stór sem
smá vann hún af einstakri
smekkvísi og ljúfmennsku.
Nú þegar við kveðjum Herdísi
Birgisdóttur er efst í huga okkar
þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa
átt svo fallega og hæfileikaríka
manneskju og fengið að starfa
með henni. Sannarlega auðgaði
hún líf samborgara sinna með af-
gerandi hætti.
Hlýjar kveðjur sendum við
Sigurði og fjölskyldunni allri.
Blessuð sé minning Herdísar
Birgisdóttur.
F.h. Leikfélags Húsavíkur
Þorkell Björnsson.
Meira: mbl.is/minningar
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför okkar ástkæra föður, tengdaföður, afa
og langafa,
STEINGRÍMS BENEDIKTSSONAR
húsasmíðameistara,
Linnetsstíg 2,
Hafnarfirði.
.
Albert Már Steingrímsson, Ester Jóhannsdóttir,
Benedikt Steingrímsson, Kolbrún Sigurðardóttir,
Sigrún Steingrímsdóttir, Ólafur S. Vilhjálmsson,
Steingrímur G. Steingrímsson, Kristín Þ. Þórarinsdóttir,
Björk Steingrímsdóttir, Gústaf Bjarki Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki lengri
en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri greinar eru ein-
göngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar