Málfríður - 15.03.2010, Blaðsíða 7

með hormónana á fullu. Ekki síst þar sem danskan
heyrist síður í bíómyndum og í skemmtiiðnaðinum.
Svo er það þessi nytjahyggja hjá okkur Íslendingum,
það er spurningin: Hvaða gagn hef ég af því? Það komu
til mín bráðgáfaðir unglingar um daginn og spurðu mig
fyrir skólablað hvað ég hafi ætlað að verða.
Ég fór til Frakklands af hreinum þorsta til að upplifa
menninguna og ég trúði, að ef ég gæti komist að því í
gegnum tungumál hvað menningin væri, hvað menningar­
svæðin þýddu, þá myndi ég alltaf fá eitthvað að gera. Ég
gæti alltaf kennt frönsku eða kannski leikhússögu og bók­
menntir. Enda varð ég aldrei atvinnulaus.
Þegar heim var komið vantaði frönskumælandi
manneskju til ýmissa verkefna og eitt leiddi af öðru.
Fyrr en varði var Vigdís komin yfir í ferðamálin sem
aftur leiddi til þess að hún stofnaði leiðsögumanna-
skólann.
Það er náttúrulega mjög mikilvægt, og þess vegna er
svo gaman að læra tungumál, að hafa eitthvað að segja á
þessum tungumálum. Að vera ekki bara að svara heldur
hafa eitthvað að segja frá eigin brjósti. Þegar maður er
búinn að ná því valdi á tungumáli, að maður getur sagt
það sem mann langar til að segja, þá þarf maður ekkert
sérstaklega á enskunni að halda.
Mér finnst það mjög dapurlegt ef þröngsýni gagnvart
tungumálum er orðin þannig á Íslandi að niðurskurður í
menntakerfinu bitni á tungumálanámi. Það er ekkert sem
er mikilvægara nú en að Íslendingar standi sig andspænis
heiminum. Og það gerist ekki bara á ensku. Það er afar mik­
ilvægt að við stöndum okkur gagnvart norrænu þjóðunum.
Það er alveg sama hvernig við snúum þessu, við erum í
Norðurlandaráði, við erum ein af norrænu þjóðunum og
okkur ber skylda til að rækta það með því að reyna að læra
tungumálin og reyna að skilja menninguna þeirra, því það er
um leið okkar menning. Okkar menning er ekki amerísk. Hún
getur orðið það, af því að við fáum svo mikið af amerísku efni,
en við tilheyrum Evrópu. Öll okkar menning er evrópsk, sama
hvert við lítum, en sannarlega undir áhrifum frá Ameríku.
Við verðum að geta komið fyrir okkur orði á máli Evrópuþjóða
þegar við förum til útlanda. Það er mikið í húfi.
Starfsemi Stofnunar Vigdísar Finnbogadóttur og
kennsla í erlendum tungumálum fer nú fram á víð
og dreif í Háskólanum. Starfsmennirnir eru með
skrifstofur í Nýja Garði og Gimli en Vigdísi dreym-
ir um að stofnunin færi út kvíarnar þannig að, auk
rannsókna og kennslu, verði sett á laggirnar alþjóð-
leg tungumálamiðstöð þar sem varpað verði ljósi á
margvíslegt hlutverk tungumála, og hún verði fyrir
gesti og gangandi. Undir alla þessa starfsemi verði
reist sérstakt hús fyrir stofnunina sem, auk fullkom-
innar aðstöðu til kennslu og rannsókna, myndi hýsa
hina alþjóðlegu miðstöð tungumála. Hún sér fyrir
sér miðstöð erlendra tungumála sem yrði í lifandi
samstarfi við fræðasamfélög erlendis, myndi þjóna
fræðunum og miðla upplýsingum á lifandi hátt til
almennings. Í húsinu yrði þannig einnig fullkomin
aðstaða til fyrirlestra- og sýningahalds.
Þar mætti hugsa sér sýningu á því hvernig heiminum er
margskipt í menningar- og tungumálasvæði eftir að drott-
inn tók til sinna ráða við Babelturninn og einnig mætti
varpa ljósi á eðli og hlutverk tungumálsins og menning-
arinnar sem því tengist á margvíslegan hátt. Það er kjörið
að byggja upp slíka starfsemi hér á landi af því að Ísland er
stikla milli heimsálfa og liggur á milli Evrópu og Ameríku.
Og hér er talað elsta tungumál í Evrópu. Íslendingum
hefur tekist að varðveita og efla tungumál sitt, þrátt fyrir
erlend áhrif í landinu í gegnum aldirnar. Vigdís er sann-
færð um að þetta verði svo spennandi verkefni að það
verði eitt helsta aðdráttarafl Íslands, þarna liggi vannýtt
sóknarfæri sem við ættum að grípa. Kærleikur okkar til
eigin tungu birtist í því hvernig við varðveitum íslenskuna
af höfðingsbrag, þar liggur gullþráðurinn í okkur sjálf-
um. Önnur tungumál, sem við tileinkum okkur, eru tæki
okkar til að tengjast umheiminum. Sama hvaða tungumál
við lærum þá tengjumst við öðrum menningarheimum, tal-
andi og skrifandi fólki á öðrum svæðum sem við getum átt
samskipti við. Það er búið að taka frá reit á háskólalóðinni
fyrir þessa byggingu og undirbúningur var kominn á gott
skrið þegar við stóðum uppi varnarlaus gagnvart ógæfunni
og fjármálaákefðinni. En Vigdís er bjartsýn og varðveitir
MÁLFRÍÐUR