Fréttir - Eyjafréttir - 19.04.2000, Blaðsíða 12

12
Fréttir
Miðvikudagur 19. aprfl 2000
Það er
Hulda Samúelsdóttir er
fædd í Vestmannaeyjum.
Hulda er gift Ágústi
Hreggviðssyni húsasmið
og eiga þau sex börn.
Fjögur þeirra búa á
Reykjavíkursvæðinu en
tvö í Vestmannaeyjum.
Fjölskyldan hefur búið í
Vestmannaeyjum alla tíð
utan þess að þau
hugsuðu um að flytja til
Reykjavíkur í kringum
1963, þegar atvinnuleysi
sótti Eyjar heim og svo í
gosinu, þegar fjölskyldan
flutti til Selfoss. En þar
sem stundum hefur verið
þröngt í byggingariðnaði í
Eyjum hefur maður
hennar unnið hluta úr ári
utan Eyja og segir Hulda
það koma til af illri
nauðsyn, en hún vilji helst
ekki vera neins staðar
nema í Eyjum. Hún
segist hafa nóg að gera
þó að mesti erill
barnauppeldisins sé nú
frá.
Kaldur vetur 1973
Hulda segir að veturinn 1973 hafi
verið leiðindavetur, sér í lagi vegna
þess hversu kaldur hann hafí verið.
„Þetta var mjög harður vetur og ég hef
aldrei upplifað annan eins kulda svo
dögum skipti. Síðan man ég ekki
svona kaldan vetur. Hins vegar leið
okkur mjög vel á Selfossi og ég hefði
alveg getað hugsað mér að vera þar
áfram, en húsið okkar í Eyjum
skemmdist ekkert í gosinu svo að við
ákváðum að koma aftur heim. Einnig
hafði Ágúst minni vinnu á Selfossi,
heldur en hann hafði haft heima í
Eyjum.“
Hulda segir að reyndar hafi þau
verið mikið að hugsa um að flytja frá
Eyjum tíu árum fyrr eða árið 1963,
vegna þess hve litla vinnu var þá að
hafa. „Þá vomm við eiginlega búin að
koma húsinu á sölu og velja okkur
íbúð í Reykjavík. Þá var mikill
uppgangur í Reykjavík og „uppmæl-
ingaaðallinn" á fullu,“ segir Hulda og
hlær. „Þess vegna kom sterklega til
álita að flytja. Við hættum hins vegar
við vegna þess að íbúðin sem við
ætluðum að kaupa var of dýr. Við
gátum selt húsið okkar á 750 þúsund
og fengið fimm herbergja í búð í
Reykjavík, hins vegar þegar farið var
að skoða veðbókavottorð, hvfldi svo
mikið á henni, eða um 850 þúsund og
slíkt var okkur ofviða. Við lögðum
því niður rófuna og fómm heim og
höfum verið hér síðan utan þennan
vetur í gosinu.“
Sumarfrí að vetri til
Hulda segir að þau séu allt árið í
Eyjum svo fremi sem Ágúst haft
vinnu. „Hann hefur tekið meira að sér
smærri verkefni og er meira í því að
þjónusta einstaklinga. En við emm
nýkomin aftur til Eyja núna eftir
tveggja mánaða dvöl í Reykjavík og
svo fómm við til Kanarí og tókum
sumarfrí í leiðinni. Það er erfiðara
fyrir hann að taka frí á sumrin, þegar
fullt starf að sjá um heimili
- segir Hulda Samúelsdóttir
HULDA: -Ég vann um tíma á mínum yngri árum í bakaríi, en einnig vann ég mörg ár í eldhúsinu á Hraunbúðum. Svo var ég auðvitað í
fiskvinnu þegar ég var unglingur og af og til þegar ég var farin að búa þá skrapp maður í saltfísk og frystihús.
besti tíminn er fyrir útiverkin héma og
meiri vinna. En það var lítið að gera í
janúar, svo hann fékk verkefni í
Reykjavflc, sem var mjög gott. En við
höfum lengst verið í burtu einn og
hálfan til tvo mánuði, en það er alltaf
eitthvað um að iðnaðarmenn í Eyjum
skreppi í tímabundin verkefni eitthvert
annað.“
Hulda hefur alltaf að mestu verið
heimavinnandi húsmóðir og heimilið
vettvangur hennar. „Ég vann um tíma
á mínum yngri ámm í bakaríi, en
einnig vann ég líka í mörg ár í
eldhúsinu á Hraunbúðum. Og svo var
ég auðvitað í fiskvinnu, þegar ég var
unglingur og af og til, þegar ég var
farin að búa, þá skrapp maður í saltfisk
og frystihús. Það var mjög algengt að
húsmæður fæm í fiskvinnu á
hávertíðinni, til þess að hressa upp á
fjárhaginn. Síðan stofnaði Ágúst
fyrirtæki og í framhaldi af því fór ég
að sjá um daglega umsýslu með
bókhaldinu og innheimtur, og eitt og
annað sem fylgir slíkum fyrirtækja-
rekstri."
Fjögur af sex börnum búa
annars staðar
Hulda og Ágúst eiga sex böm,
Hreggviður er smiður og rafeinda-
virki, Bjarki tannlæknir, Leiknir er að
læra tölvunarfræði og er einkaþjálfari,
Ásta Bína er sjúkraliði, Silja er
sjálfmenntaður hestatamningamaður
og Inga Steina sem er í heilsuræktinni
Teknó. Tvö þeima búa í Eyjum, en hin
í Reykjavík. „Ástæða þess er nú fýrst
og fremst atvinnulegs eðlis að þau búa
ekki öll í Eyjum, en Silja og
Hreggviður búa í Eyjum. Þannig að
tvö em eftir héma en hin ijögur líklega
búin að fastsetja sig á höfuðborgar-
svæðinu.“
Hulda segir þó að henni finnist það
ekkert mjög erfitt að bömin séu ekki í
Eyjum. „Það er svo stutt til Reykja-
vrkur,“ segir hún. „Og við laus og
liðug, og getum skroppið þegar okkur
langar og þau til okkar. Þannig að það
er ekki eins og vegalengdimar geri
okkur neitt erfiðara fyrir, en auðvitað
missir maður kannski dálítið af
bamabömunum. Fjölskyldan er mjög
samheldin og ætlar öll að mæta í
brúðkaup sonar okkar um næstu helgi,
en hann er að kvænast Guðrúnu
Jónsdóttur, félagsfræðingi og ég von-
ast til það verði Eyjastemmning eins
og hún gerist best með þjóðhátíðar- og
skátalögum," segir Hulda.
Tilbreyting að komast í
fiskinn
Nú em breyttir tímar frá því þú varst
að ala upp þín böm, bamáheimili hafa
tekið við uppeldinu vegna vinnu
foreldra utan heimilis, hvemig var
þessu háttað með bömin þín?
„Þriðja bamið fór á bamaheimili, og
ég fór að vinna í Vinnslustöðinni. Það
var mjög góð hvfld fyrir mig að vissu
leyti og tilbreyting ef svo má að orði
komast. Þrátt fyrir það met ég
húsmóðurstarfið mjög mikils og tel
nauðsynlegt að sinna því svo allt fari
nú eins vel og kostur er, þó að maður
ráði kannski engu um það þegar upp
er staðið. En mér finnst uppeldið nú
orðið allt of mikið komið inn á
stofnanir, þó það kunni að vera í lagi
hluta úr degi, en að hafa böm allan
daginn á bamaheimili held ég að sé of
mikið. En auðvitað getur staðið
þannig á að slíkt reynist nauðsynlegt,
eins og hjá einstæðum mæðmm.
Héma áður fyrr vom mömmumar að
heimsækja hver aðra á daginn og með
bömin með sér, sem höfðu þá
félagsskapafhinumbömunum. Þetta
hefur minnkað eitthvað en í staðinn
hittast mömmurnar á mömmumorgn-
um í kirkjunni, sem er líka hið besta
mál. Eg held líka góðu sambandi við
vinkonur mínar, og við hittumst alltaf
nokkuð reglulega. En þó að ég hafi
verið mikið innan veggja heimilsins,
þá lít ég ekki á mig sem „bara
húsmóður“. Það er miklu meira en
það að vera húsmóðir, þó að ekki sé
dregið úr því með einhverju „bara“
það er fullt starf að sjá um heimili.“
Nú er mjög oft talað um Vest-
mannaeyjar sem fjölskylduvænan
stað, heldurðu að svo sé enn?
„Já mér finnst það. Þetta er minni
eining, heldur en höfuðborgarsvæðið
og margt hér sem ekki þarf að hafa
áhyggjur af eins og í henni Reykjavík,
þegar bamauppeldi er annars vegar.
Og þetta á ekki síður við þá sem eldri
eru og eru kannski að sjá lok
starfsævinnar framundan. Eg var að
minnsta kosti alsæl þegar ég kom
heim núna, þó að dýrðlegt hafi verið á
Kanaríeyjum, þar sem við vorum í
smá sumarfríi,“ sagði Hulda að
lokum.
Benedikt Gestsson
Bæjarveitur og félagsmálaráð:
Tap upp á 2,5 milljónir
hja Bæjarveitum
-Laun Vinnuskóla ákveðin
Nú liggja fyrir drög að ársskýrslu og ársreikningi
Bæjarveitna Vestmannaeyja fyrir árið 1999. Helstu
þættir í rekstri og efnahag veitnanna eru þessir:
Heildartekjur Bæjarveitna 1999....... 483,1 millj. kr.
Rekstrargjöld 1999................... 380,0 millj. kr.
Afskriftir............................ 79,0 millj. kr.
Fjármagnskostnaður - nettó....... 7,4 millj. kr.
Hagnaður af reglulegri starfsemi.... 16,6 millj. kr.
Önnurgjöld............................ 19,1 millj. kr.
Tap ársins............................. 2,5 millj. kr.
Árið 1998 var halli á Bæjarveitum að upphæð kr. 22,6
milljónir króna.
Á síðasta fundi félagsmálaráðs var tekin ákvörðun um
laun í Vinnuskóla Vestmannaeyja í sumar. Þau verða
þessi með orlofi:
7. bekkingar kr. 189,-pr. klst.
8. bekkingar kr. 271,-pr. klst.
9. bekkingar kr. 306,- pr. klst.
Þátttökugjald í skólagörðunum árið 2000 verður óbreytt,
kr. 1500.