Harmonikublaðið - 01.09.2009, Qupperneq 13

Harmonikuhátíð í
Ásbyrgi, Miðfirði
Fyrir hátídinni stóðu H.U.H. og Nikkólína.
Hátíðin var haldin dagana 3.-5. júlí og
mikið um sama fólk og í Húnaveri. Þá voru
allir búnirað dansa úr sér vetrarstöður og
skemmtu sér nú ærlega.
Föstudagskvöld var eingöngu í höndum
H.U.H. og gesta á svæðinu, þeim Sveini
Sigurjónssyni Dalamanni úr Hafnarfirði,
Gylfa og Jóni frá Austfjörðum. Erum við
þeim afar þakklát fyrir frábæra spila-
mennsku. Sonarsonurokkar Þóris, Svanur
Ingi, barði trommur allt kvöldið og kvartaði
ekki.
Ekkert varð aftónleikum kl.14 á laug-
ardag því allir sem áttu þar að vera, voru
víst uppteknir, en kvenfélagskonur úr
sveitinni sáu um kaffihlaðborð og skal
þeim þakkað hér með fyrir afbragðs veit-
ingar. Undir kvöld fóru Dalamenn að koma
og tóku hljóðfærin ærlega til kostanna svo
úr varð hið besta ball fyrir þá sem ekki
þurftu að vinna. Þar stóð Ríkharður
Jóhannsson vaktina við trommurnar og
blés svo í saxófóninn á milli af alkunnri
snilld, 83 ára gamall og frábær spilari. Á
sunnudag fóru svo allir þreyttir en ánægðir
heim á leið.
Kveðja,
Ingibjörg Kristjánsdóttir
Hljómsveitstofnuð á staðnum, eins og venjulega á
harmonikumótum (Halldórá trommur, Hörðurá
bassa, Rúnarog Sveinn Dalagaflari á harmonikur,
gítarleikari?)
Þarna blæs Ríkharður jóhannsson í saxófóninn af
alkunnri snilld, ásamt nokkrum góðum spilafélögum Harmonikuhljómsveit Nikkolínu spilar fyrir dansi Cóhann, Sigrún, Sigvaldi, Halldór, Melkorka, Guðbjartur,
Ásgerður á harmonikur, Rikharður á trommur, Hörðurá bassa og Hafliði á gítar.)
Fleiri sögur af Lása kokk
Eitt sinn á stríðsárunum síðari var togarinn
sem Lási varkokkurá að komafrá Englandi.
Veðrið var mjög vont og sjórinn lét illa.
Fór því svo að sjór komst inn ískipið og
urðu menn hræddir. Bjuggust sumir við
hinu versta og voru farnir að mæna á björg-
unarbátana. Voru allir uppi við nema Lási
ogtöldu menn réttastað vara hann við. Var
einn skipverjinn sendur til hans með þau
skilaboð að skipið væri að sökkva ogvafa-
lítið hefur sá búist við öðrum viðbrögðum
hjá kokknum er reyndin varð, því það eina
sem hann sagði var: Guð minn almáttugur.
Skipið að farast og ég ekki búinn að vaska
upp.
Eitt sinn var Lási kokkur samskipa
ónefndum háseta á togara. Var háseti þessi
hið mesta óargadýr í nærveru Lása og lét
ekkert tækifæri ónotað til að stríða honum.
Lási lét það þó sem vind um eyru þjóta,
svaraði aldrei skotum hásetans munnlega
og hélt sínu striki sem kokkur.
Svo var það dag nokkurn að samviskan
gerði vartvið sig hjá hásetanum ogsá hann
eftir öllum þeim orðum er hann hafði látið
falla í garð kokksins. Ákvað hann því að
biðja Lása fyrirgefningar. Lási minn, sagði
hásetinn hálfvandræðalega þegarþeirhitt-
ust næst, ég sé eftir því að hafa verið svona
vondur við þig. Ég hef ákveðið að hætta því
svo við getum orðið vinir.
Einlægni hásetans leyndi sér ekki en
hins vegar brá honum dálítið þegar Lási
klappaði á öxl hans og mælti: Það er gott.
Þá skal ég hætta að pissa f súpuna þfna.
Verkstæði til alhliða viðgerða
Harmonikuþjónusta á harmonikum að Sóleyjarima 15, Reykjavík.
Guðna Hafið samband við Guðna
í síma 567 0046.
13