Fréttir - Eyjafréttir - 17.12.2009, Side 35

Fréttir / Fimmtudagur 17. desember 2009
35
ÍSLANDSMEISTARAR í 4. FLOKKI ÍBV ÁRIÐ 1970. Aftari röð frá vinstri: Bogi Andersen, Viðar Elíasson, Sveinn Sveinsson, Jóhann Jónsson, Sigurlás Þorleifsson, Tómas
Jóhannesson, Einar Bjarnason, Björn Svavarsson og Sigmar Pálmason. Fremri röð frá vinstri: Sigurður Sveinsson, Haraldur Þorsteinn Gunnarsson, Sigurður Ólafsson, Valþór
Sigþórsson, Herbert Þorleifsson, Karl Sveinsson, Pétur Steingrímsson og Þorvarður Þorvaldsson..
Frábær árangur knattspyrnuliða árið 1970. 4. flokkur tapaði ekki leik í íslandsmótinu:
Voru einfaldlega langbestir
Árið 1970 var eitt besta ár í sögu
knattspyrnunnar í Vestmanna-
eyjum. L, 2., 3. og 4. flokkur urðu
íslandsmeistarar auk þess sem 2.
flokkur varð einnig bikarmeist-
ari. Margir af bestu knattspyrnu-
mönnum Eyjanna voru þarna að
stíga sín fyrstu skref og ÍBV var
sannkallað stórveldi í íslenskri
knattspyrnu. Fréttir komust yflr
mynd af 4. flokki karla frá þess-
um tíma og við rifjum upp þetta
magnaða ár í sögu félagsins.
Þjálfari 4. flokks var reyndur meist-
araflokksleikmaður, Sigmar Pálma-
son, betur þekktur sem Bói. „Ég var
28 ára gamall þegar ég þjálfaði
strákana þama 1970 og var að stíga
mín fyrstu skref sem þjálfari. Ég var
enn að sprikla með meistaraflokki
en þetta var mjög góður hópur og
margir góðir fótboltamenn þarna.
Þeir höfðu orðið Islandsmeistarar
áður en 1970 var sérstaklega gott ár
í fótboltanum héma heima. Við
urðum íslandsmeistarar í I. flokki,
2., 3. og 4. flokki og bikarmeistarar
í 2. flokki. Það vantaði bara titil í
meistaraflokki til að fullkomna
þetta.“
Lærði mikið af Tékk-
anum Rudolf
Hvernig líkaði þér íþjálfun?
„Mér líkaði það mjög vel. Mér er
t.d. minnisstætt þegar ég þjálfaði
Þórarana, sem höfðu ekki unnið Tý í
tíu ár en mér tókst að snúa því við,“
sagði Týrarinn Bói Pálma.
En voru Týrararnir þá ekkert ósáttir
við þig?
„Það vom auðvitað ekkert allir sáttir
við að ég færi að þjálfa hjá Þór. Ég
hefði alveg eins verið til í að þjálfa
hjá Tý en Þóraramir báðu mig að
þjálfa hjá sér á meðan Týrararnir
gerðu það ekki. Ég man að ég fór
með Þórarana til Danmerkur þar
sem við kepptum í 150 liða móti og
unnum það. Strákamir þá lögðu
mikið á sig og voru duglegir að æfa.
Ég píndi þá alveg miskunnarlaust en
það skilaði sér í miklum hagnaði
fótboltalega séð hjá strákunum. Ég
notaði sömu taktík í minni þjálfun
og Tékkinn Rudolf sem þjálfaði
meistaraflokk á sínum tíma en hann
er einn besti þjálfari sem við höfum
haft hérna. Hann náði því besta út
úr öllum leikmönnum og það var
synd að hann skyldi ekki hafa verið
lengur. Hann kunni einfaldlega fót-
bolta frá A til Ö.“
Lögðu mikið á sig
Bói segir að sumarið 1970 hafi um
margt verið eftirminnilegt en
aðstæður hafi verið talsvert öðruvísi
en þær em í dag. „Við æfðum
eingöngu á möl. Við fórum reyndar
líka út í Lyngfellisdal, hlupum
þangað og lékum okkur í fótbolta og
hlupum svo aftur heim. En eftir að
ég eignaðist sendiferðabílinn þá
fórum við stundum á bflnum. Við
kepptum líka nánast eingöngu á möl
uppi á landi en það kom fyrir að
okkur væri hleypt inn á Hásteins-
völl.“
Voru þarna framtíðarleikmenn ?
„Já þarna voru nokkrir sem spiluðu
með meistaraflokki. Lási, Viðar
Ella, Svenni Sveins, Einar Bjarna.
Valþór, Bjössi Svavars og Kalli
Sveins. Svo voru þama nokkrir sem
hefðu orðið mjög góðir, Tommi Jóh,
Siggi Ola og fleiri sem bara hættu
og fóru í annað. En þetta ár var
haldin risaíþróttahátíð í Reykjavík
þar sem við héldum áfram á sigur-
braut. Við töpuðum ekki leik í
Islandsmótinu og unnum svo alla
leikina í þessu íþróttamóti, fyrir utan
einn. Við f raun og veru búnir að
vinna mótið þegar settur var á
úrslitaleikur milli okkar og Faxa-
flóaúrvals, þar sem allir bestu leik-
menn hinna liðanna voru. Þetta var
bara ákveðið á staðnum og það var
engu líkara en þeir tímdu ekki að
láta okkur fá bikarinn. Þetta
Faxaflóaúrval hafði ekki spilað einn
einasta leik á mótinu en var bara
sérstaklega sett saman til að klekkja
á okkur. Það gerðu þeir þó ekki
átakalaust því þeir rétt mörðu okkur
4:5 í úrslitaleiknum. Við vorum að
spila alveg frábæran fótbolta á þess-
um tíma, strákarnir voru duglegir og
flinkir fótboltamenn."
Hvað með Islandsmótið, spiluðuð
þið úrslitaleikþar líka?
„Já við spiluðum úrslitaleik á velli
sem var uppi við Stýrimannaskól-
ann og unnum hann 6:2 eða 6:1. Við
skoruðum alveg helling af mörkum
og áttum marga stráka sem kunnu að
skora mörk. Siggi Sveins var t.d.
algjör bombari og skoraði ófá
mörkin með þrumuskotum. Svo var
mikill kostur hversu fjölhæfir
strákarnir voru, gátu spilað alls
staðar á vellinum þannig að við
vorum ekkert að festa menn í
neinum hlutverkum, þeir gerðu bara
það sem hefði þurft að gera. Við
spiluðum 4-4-2 og notuðum kant-
mennina mikið, eins og Tékkinn
gerði alltaf," sagði kantmaðurinn
Bói Pálma sem kunni leikkerfið þar
af leiðandi upp á sína tíu.
Einstakt knattspyrnuum-
hverfi
Bói segir að þetta umhverfi í fót-
boltanum f Vestmannaeyjum, hafi
verið alveg einstakt. „Þarna vorum
við með svona marga Islands-
meistara og efniviðurinn var gríðar-
legur. Það er ekkert skrítið að besti
knattspyrnumaður Islands frá upp-
hafi, Ásgeir Sigurvinsson, hafi
komið úr þessu umhverfi enda var
mikil hvatning fyrir unga knatt-
spyrnumenn að sjá eldri stráka ná
árangri. Áhuginn var líka gríðar-
legur og efniviðurinn mikill.
Auðvitað heltist eitthvað úr lest-
inni, einhverjir fóru í nám og svo fór
auðvitað að gjósa þremur árum
seinna. Það skemmdi mikið fyrir
okkur og sleit þetta gróskumikla
starf í sundur. Það var erfitt að ná
því aftur á sama flug og það náðist
held ég ekki aftur. Þessir strákar
áttu reyndar alltaf eftir að standa sig
með meistaraflokki síðar og nokkrir
þeirra urðu íslandsmeistarar 1979.“
Finnst vanta aga í dag
Hver var toppurinn á þjálfaraferl-
inum hjá þér?
„Það er erfítt að benda á eitthvað
sem var betra en annað. En það er
alltaf ofarlega huga mér þegar ég var
aðstoðarþjálfari meistaraflokks hjá
Georg Skinner og við erum miklir
vinir. Seinna árið, 1978 fórum við í
Evrópukeppnina og spiluðum í
fyrstu umferð við norður-írska liðið
Glentoran. Gerðum 0:0 jafntefli hér
heima og svo 1:1 jafntefli úti. Þar
með vorum við komnir í aðra
umferð sem enginn átti von á.
Strákamir voru búnir að kaupa sér
ferð til Spánar sem skaraðist á við
leikdaga í Evrópukeppninni.
Stjórnin ákvað þarna að láta Skinner
fara og ég myndi klára Evrópu-
keppnina með Iiðið. Við æfðum úti
á Spáni og stóðum okkur býsna vel
gegn Slask frá Póllandi. Við vorum
yfir lengst af í fyrri leiknum úti en
töpuðum 2:1. Við töpuðum svo
heimaleiknum 2:0 en þetta voru
skemmtilegir leikir og gaman fyrir
mig að glíma við þetta.“
Afhverju hœttirðu að þjálfa?
„Það var bara eitthvað annað sem
tók við. Ég gæti trúað að ég hefði
lagt meira í þetta ef maður hefði
getað menntað sig í þessum fræðum
eins og hægt er að gera í dag. Ég var
algjörlega sjálfmenntaður, maður
lærði bara af þessum þjálfurum sem
þjálfuðu mann í gegnum tíðina og
mest af Tékkanum."
Hvað finnst þér um yngri flokka
starfið í dag?
„Mér finnst vanta talsvert upp á
þetta en það er erfítt að benda á hvað
það er. Það kostar mikla vinnu að
ná árangri og það er ekki alltaf
gaman. Þessir strákar sem ég þjálf-
aði 1970 voru ekkert að spyrja af
hverju þeir þyrftu að hlaupa tíu
hringi, þeir gerðu það bara. Við
púluðum mikið og meiðsli voru
fátíð. Gleðin kom svo í gegnum
árangurinn og að sjá uppskeru
erfiðisins. Stærsti sigurinn hjá mér
var auðvitað þegar þessir strákar
skiluðu sér alla leið upp í meist-
araflokk," sagði Bói að lokum.
Minnistætt ár
Pétur Steingrímsson, lögreglumaður
var einn þeirra sem skipuðu lið
Islandsmeistaranna ógurlegu. Pétur
segir að sínu hlutverki í knatt-
spyrnusögu Eyjanna hafi lokið
stuttu síðar. „Ég man að þetta var
alveg hörkulið sem við vorum með.
Það var mjög minnisstætt þegar við
tókum þátt í mikilli íþróttahátíð í
Reykjavík og gistum í Austur-
bæjarskóla. Skólastjóri þar var á
þeim tíma Vilhjálmur Éinarsson,
þrístökkvari með meiru. Við
spiluðum til úrslita við Faxaflóa-
úrvalið, sem var í raun og veru bara
Ég notaði sömu taktík í minni þjálfun og Tékkinn Rudolf sem
þjálfaði meistaraflokk á sínum tíma en hann er einn besti þjálfari
sem við höfum haft hérna. Hann náði því besta út úr öllum leik-
mönnum og það var synd að hann skyldi ekki hafa verið lengur.