Reykvíkingur - 20.06.1952, Blaðsíða 10

Það er hreint ekki vandalaust að
lifa í hamingjusömu hjönabandi
Hér eru nokkur heilræði hinna vitrustu manna
MT AÐ eru hvergi í víðri veröld fleiri hjóna-
skilnaðir en í Bandaríkjunum. Þar hafa ver-
ið opnaðir sérstakir dómstólar til þess að
slíta hjónabönd, og þar í landi eru heims-
frægir bæir fyrir skjóta og fyrirferðalitla
hjónaskilnaði. Þar í landi er Renó, sem er
paradís bandarískra hjónaskilnaðarkandí-
data, og þar í landi er sú skilnaðarástæða
sumstaðar talin fullgóð, að annar helmingur
hins mislukkaða hjónabands sé leiðinlegur.
Þó er það sennilega staðreynd, að fá lönd í
víðri veröld hafi á undanförnum árum reynt
á jafn vísindalegan hátt og Bandaríkin að
leysa leyndardóm hins farsæla hjónabands.
Þar í landi er þetta orðin talsverð vísinda-
grein, og þaðan berst nú sú fregn, að það
megi heita fullsannað með vísindalegum
rannsóknum, að undirstaða hins hamingju-
sama hjónabands sé bara eftir allt saman
glöggur skilningur beggja stríðsaðila á til-
finningalífi hvor annars.
E IN sú stærsta hætta, er steðjar að hjóna-
bandinu (segja hinir bandarísku sérfræð-
ingar), á rætur sínar að rekja til þeirrar til-
hneigingar sumra manna að víkja máli
sínu í tíma og ótíma að hvimleiðum efn-
um. Eitt hvimleiðasta efnið, sem karlmenn
vita um, er (óhagstæður) samanburður á
þeim og öðrum karlmönnum. Um þetta
atriði segja sérfræðingarnir:
Þegar eiginkonan byrjar að gera saman-
burð á eiginmanninum og t.d. föður sínum,
bróður eða gömlum kærasta, þá er vissast
að fara varlega. „Ef þú hefðir gert það sem
hann pabbi var að segja þér að gera, þá
værum við betur komin“. ,,Ef ég hefði gifst
honum Jóni, þá væri lítil hætta á því, að
ég væri þvottamaskínulaus“. — Svona sam-
M.
LAÐURINN lifir eikki á einu saman
brauðinu. Hann getur á yfirborðinu verið
hinn mesti harðjaxl, en ef í honum er nokk-
ur mannleg taug, þá gerir hann þrjár aðal-
kröfur til lífsins:
1) Hann þráir efnalegt og félagslegt ör-
yggí-
2) Honum er eiginlegt að elska og vera
elskaður.
3) Hann má ekki glata sjálfsvirðingu
sinni.
Einmitt þarna, segja þeir sérfróðu, liggur
hundurinn grafinn. Þegar eiginmaðurinn
eða eiginkonarj lætur þessar meðfæddu
hvatir lönd og leið, þá er voðinn vís.
Það er ekki þar með sagt, að sá seki sé
sjálfur gjörsneyddur þessum eiginleikum:
hann er bara of önnum kafinn eða hugsunar-
laus til að gefa sér tíma til að sinna þeim.
Bandarískir hjúskaparsérfræðingar segja,
að á þessu sviði séu karlmennirnir breyskari
en kvenfólkið. „Þeim hættir til að líta á
heimilið sem einkafyrirtæki konunnar. Þeir
ætlast til þess, að hún stjórni þessu fyrir-
tæki. Það hvarflar ekki að þeim að hrósa
nýja kjólnum hennar eða nýju gluggatjöld-
unum, sem hún hefur búið til af mikilli
alúð, og þó eru þessi „smáatriði" einmitt
snar þáttur í tilfinningalífi hennar." Dæmi:
Ung kona keppist við það frá morgni til
kvölds að prýða heimilið sitt. Hún bónar
gólfin, fægir silfrið, reynir á allan hátt að
gera manninum sínum til geðs. En þegar
hann kemur heim og er búinn að hengja
upp hattinn sinn, þá tekst honum á einhvern
óskiljanlegani hátt að finna „veiluna“ í
húshaldi konunnar sinnar. „Hversvegna",
spyr hann hneykslaður, „er engin sápa i
baðherberginu?“ Og annað ekki.
Þetta er kannski ekki til þess fallið að
gera af því veður. En þegar þetta — þessi
tónn — endurtekur sig dag eftir dag, þá
er hjónabandið í hættu.
anburður fer óskaplega illa með sjálfstraust
karlmannsins og er næstum því örugg leið
til að gera hann þveran og fúllyndan.
Alveg á sama hátt fer eiginmaðurinn ó-
sjaldan í taugarnar á konunni sinni með
,,góðlátlegri“ stríðni, „eitt afbrigði af sad-
isma“, segja sérfræðingarnir. Flestar konur
vilja gjarnan vera laglegar — að minnsta
kosti í augum mannanna sinna. Brandarar,
sem gefa lymskulega í skyn, að þessu sé
öðru vísi varið, falla þessvegna alls ekki í
góðan jarðveg. Heilræði: Vertu nærgætinn og
láttu það ekki fara fyrir ofan garð og neðan,
þegar frúin þín næst gerir sig fína. Það
er allt eins líklegt, að hún sé að þessu
þín vegna.
Mi
lEIRIHLUTI giftra karla kemur heim til
sín að kvöldi, heilsar og hverfur svo umyrða-
laust bak við dagblaðið. Svona endurfund-
ir að loknum starfsdegi boða ekkert gott.
Báðir aðilar ættu að reyna að gera sér
það ljóst, að maðurinn er engin vél og mak-
inn enginn venjulegur „kunningi". Og mað-
urinn er nú einu sinni þannig gerður, að
honum nægir ekki að halda að hann sé
elskaður, hann vill gjarnan fá að heyra það
öðru hverju. Þetta er auðvelt: eitt eða tvö
orð, áður en tekið er til við blaðið.
TILFINNINGARNAR eiga sína eigin
tungu. Þegar maður særir tilfinningar ann-
ars manns, þá er það oft hreinasta óvilja-
verk. Hann kann ekki þetta tungumál
tilfinningalífsins. Þarna eru börnin alveg
sérstaklega viðkvæm. Maðurinn, sem segir
við son sinn fimm ára: „Farðu, láttu mig
í friði“, segir á máli tilfinninganna: „Mér
þykir ekkert vænt um þig“. Hann ætlar
auðvitað ekki að segja þetta. Hann á við:
„Ekki núna, sonni minn, ég er svo þreytt-
ur“. En hvað er þá því til fyrirstöðu að
orða þetta svona?
Hjúskaparfræðingarnir bandarísku segja,
að það sé í rauninni auðvelt að komast hjá
því að særa tilfinningar maka síns. Maður
þurfi bara að hafa opin augun fyrir því,
hvað sé hvimleitt og særandi að hans dómi,
og haga sér samkvæmt því. Þetta sé sjálf-
sögð tillitsemi. Dæmi: Hirðulaus eiginkona
getur gert manninn sinn taugaveiklaðan og
skapillan á nokkrum vikum, ef hann hefur
vanist því frá blautu barnsbeini, að hver
hlutur sé á sínum stað. Það getur vel verið,
að kröfur mannsins séu sérviskulegar og
öfgafullar. En sé hann svona gerður, þá
er að taka því.
,Ð lokum þetta: Allir menn, jafnt karlar
sem konur, skipta skapi. Það er sennileg-
ast ekki til svo sauðmeinlaus maður á
öllu íslandi, að ekki sé með einhverjum
10
REYKVÍKINGUR