Reykvíkingur - 20.06.1952, Blaðsíða 14

Þessi frásögn er tekin tir bók sem bandarískur sjóliðsfor-
ingi, Daniel V. Gallery, befur skrifað um ýmsa óvenjulega
atburSi sem fyrir hann komu í stríðinu. Frásögnin gerist
hér á tslandi, fess er að vísu ekki getið nákvæmlega hvar
á landinu, en okkur virðist sennilegast, aS fjörSur sá sem
um er rætt sé Skerjafjörður. Hvað skyldi ykkur virðast?
AiYieríkanar9 Bretar og — boltinn
SkÖMMU eftir að ég var sendur til ís-
lands að hafa yfirstjórn á flugstöð banda-
ríska flotans sem skyldi vera Bretum til
aðstoðar við að verja skipalestir, • barst á
staðinn sending af skemmtitækjum. Þegar
við opnuðum kassana, eins og krakkar á jól-
um, fundum við meðal annars strandbolta*,
sem við blésum samstundis upp, uns hann
var orðinn eins stór og til var ætlast, fimm
fet í þvermál. Síðan settum við boltann
út fyrir dyrnar á samkomuskálanum, og
héldum áfram að kanna innihald kassanna.
Maður skyldi aldrei láta liggja eftirlits-
laust á íslandi neitt það sem er eins létt
og fyrirferðamikið eins og strandbolti, því
að vindurinn kemur áreiðanlega og feykir
því burt. Og þannig fór einnig um strand-
boltann okkar. Ég kom út úr samkomu-
skálanum rétt í tæka tíð til að sjá hann
skoppa niður hæðina, yfir mararkambinn
og út á sjó. Hann sigldi hraðbyri yfir fjörð-
inn og lenti upp á ströndinni hinum megin,
þar sem bresk loftvarnarsveit hafði skála
sína.
Ég vildi fá boltann aftur, og þessvegna
fór ég 1 símann til að hafa tal af yfir-,
manni bresku loftvarnasveitarinnar. í
þetta skipti — eins og reyndar oft endra-
nær — vildi svo til að símakerfi okkar
var ekki í fullkomnu lagi, línum hafði sleg-
ið saman, og heyrði ég að vinur minn hinum
megin við fjörðinn var að tala við aðal-
stöðvar breska flotans á staðnum. „Það
stærsta bloody tundurdufl sem við höfum
nokkurntíma séð, var að reka hér upp á
ströndina“, heyrði ég hann hrópa. „ Sendið
okkur menn til að gera það óvirkt“.
t
JLi G hengdi upp tolið an þess að segja orð,
og hringdi síðan sjálfur í aðalstöðvarnar. Ég
tilkynnti- að við hefðum séð tundurdufl
reka á land, meðal okkar væru þaulreyndir
sérfræðingar í að gera slík vopn óvirk, og ef
höfuðstöðvarnar kærðu sig um, værum við
reiðubúnir að taka málið í okkar hendur.
* Orðið er ekki sérlega gott, það skal viður-
kennt. En þarna er átt við gríðarstóra bolta, sem
fullorðnir jafnt sem börn hafa tíðum að leikfangi
á baðströndum erlendis. Munu margir kannast
við þá úr kvikmyndum.
Þeir í höfuðstöðvunum urðu auðvitað fegnir
að losna við verkið, þáðu boð okkar með
þökkum.
Ég kallaði fyrir mig tólf menn og skýrði
málið. Og nú var tafarlaust skipulögð „deild
sérfræðinga í að gera tundurdufl óvirk.“ Við
söfnuðum í skyndi saman ýmiskonar tækj-
um og mælum, þar á meðal hreyfanlegri
vallarsímstöð og rafmagnsmæli, stukkum
upp í éppa og ókum í flýti fyrir botn
fjarðarins og inn í herbúðirnar hinum
megin. Þar hittum við fyrir bandamenn
okkar, sem mændu alvörugefnir á „tund-
urduflið“ úr hæfilegri fjarlægð.
Þangaðkoma hinna íbyggnu sérfræðinga
okkar dró auðsjáanlega úr þeirri tauga-
spennu sem ríkti á staðnum. Við höfðum
allir lesið nóg um tundurdufl gerð óvirk
til að haga okkur sérfræðingalega. Þegar
í stað settum við nokkra menn til að halda
vörð og sjá til þess að áhorfendur kæmu
ekki nær en hollt gæti talist. Síðan létum
við einn mann taka sér stöðu með vallar-
síma hjá „tundurduflinu" og annan um það
bil hundrað metra í burtu, til þess að sér-
fræðingadeildin gæti gefið nákvæmar upp-
lýsingar um það hvernig hún hagaði verk-
inu, og þær síðan verið skrifaðar niður
jafn óðum til leiðbeiningar fyrir slíkar sér-
fræðingasveitir í framtíðinni, ef svo færi
að þessari yrði á einhver skyssa og hún
spryngi í loft upp.
EGAR þannig hafði gengið á allskyns
galdraskap með mælana og miklum síma-
hringingum fram og aftur í nokkrar mínút-
ur, gáfum við loksins merki um, að hið mikla
augnablik væri komið. Og meðan hópurinn
starði á þögull og fullur eftirvæntingar, opn-
uðum við ventilinn á boltanum, hleyptum
út loftinu — og flýttum okkur sem mest
við máttum burt af staðnum.
Það er sjálfsagt engin þörf að taka það
fram, að þessi atburður flýtti mjög fyrir
góðum kunningsskap milli okkar og Breta.
Kjötleysi mikið ríkir nú á íslandi sem
kunnugt er. Fæst í búðum yfirleitt ekki
annað en hvalkjöt, og svo einstöku sinnum
svonefnt alikálfakjöt. Sumir draga þó í efa,
að þetta sé raunverulegur alikálfur, og
finnst það líkara því að vera alikálfamóðir.
. . . Hjá íbúum Kópavogs er síminn víða að
breytast í útvarp, — og breytingin raunar
langt á veg komin. Þetta lýsir sér í því,
að meðan íslenska útvarpið er að starfi
glymur dagskráin í síma þessa fólks, og
það svo mjög, að stundum þarf að hrópa
hátt ef sá á að heyra sem talað er við. Má
í þessu sambandi spyrja, hvort ekki væri
réttast fyrir fólkið að neita að greiða síma-
gjaldið, en greiða í staðinn afnotagjald til
útvarpsins ... Nú er það mikil tíska, að fólk
komi fram í blöðum og segi frá því hvers-
vegna það ætli að kjósa þennan eða hinn
frambjóðandann til forsetakjörs. Stuðnings-
menn eins frambjóðandans komu að máli
við Stein Steinar og vildu fá hann til að
taka þátt í þessari keppni. Steinn kvað
það guðvelkomið að hann kysi viðkomandi
frambjóðanda, en hann vissi bara alls
ekki hvers vegna . . . Það tíðkast nokk-
uð, til dæmis í sambandi við afmæli meiri
háttar fyrirtækja, að afmælishaldendur fái
keyptan niðri í Nýborg sérstakan kokkteil,
sem starfsmenn þar blanda sjálfir eftir þörf-
um og afgreiða í hverskyns ílát sem eru
hendi næst. Kokkteiil þessi kostar miklu
minna en hinir opinberu kokkteilar stofnun-
arinnar. Er þetta mjög hagkvæmt fyrir-
komulag, og rétt að almenningur fái að vita
um það . . . Karl Guðmundsson leikari er
kominn til landsins. Honum fer stöðugt fram
í eftirhermunum. Til dæmis er hann nú
farinn að herma eftir karlakórum . . . Það
fréttist alltaf um nýjar og nýjar sjóðþurrðir.
Féhirðar ætla auðsjáanlega ekki að kafna
undir nafni . . .
LAUSN A KROSSGÁTU VIII. Lárétt: 1.
Orlofin. 5. Ormsson. 9. Tjóðruð. 10. Borð. 11.
Ær. 13. Re. 14. Einráð. 15. Undri. 16. Nizam.
19. Kalk. 20. Rán. 23. Ami. 24. Torg. 25.
Aftur. 28. Hvell. 29. Bakari. 32. Óm. 34. Ey.
35. Róla. 36. Sumarið. 38. Nýgetið. 39. Ap-
arnir. — Lóðrétt: 1. Osturinn. 2. Ljót. 3.
Færri. 4. Náðar. 5. Ofboðsleg. 6. Mörður. 7.
St. 8. Nornin. 12. Ádrátt. 17. Zimsen 18. Má.
19. Klofbragð. 21. Ha. 22. Úrsmiður. 26. Ó-
hrein. 27. Fljótt. 30. Kasta. 31. Ramba. 33.
Grín. 37. Og.
Reykvíkingur — Ritetj. og ábm. Gtell J. Aatþómou — AfgrelSaU: Þingholteatr. Vt. Sími 6860 — Prentað í Prentem. Þjóðvlljans h.f.
14« SIIEYÍKINGUr