Fréttir - Eyjafréttir - 04.11.1993, Qupperneq 2

2 siiíí': '11 m 1 f í||| i;ll IjJ:l Mjjl ll jll :::::::::::: ::: .-::::: 1 í: S 1 iiiiliinii Ipii i ii----:-l: i! l'i Fimmtudagarii m 4, nóvember 1993
m
ALHLIÐA
SENDIBÍLA-
AKSTUR
INNANBÆJAR
ailSisæll
SÍMI
12217
(Henrý Erlendsson)
Stjórn Fiskmarkaðs Vcstmannacyja sc^ir franikvænulastjóranum upp störfuin:
„Þetta eru þakkirnar sem maður fær“
✓
- segir Þorsteinn Arnason sem segist geta borið höfuðið hátt.
HSH
flutningar
Daglegar ferðir,
hvert á land sem er
Vöruafgreiðsla
Skildingavegi 2
Sími12440
Okukennsla
Arnfinnur
Fríðríksson
Strembugötu 29
Sími 12055 og
985-39067
Stjórn Fiskmarkaðs Vestmanna-
eyja hefur sagt upp störfum
framkvæmdastjóra markaðarins,
l*orsteini Arnasyni, vegna ágrein-
ings um hvernig átti að stjórna
markaðinum, að því cr Snorri
Jónsson, formaður stjórnarinnar
sagði í samtali við Fréttir. Upp-
sögnin var samþykkt í síðustu viku
og samkvæmt samkomulagi hætti
I*orstcinn störfum í gær. Hann
scgist sjálfur vera mjög ósáttur við
þcssi málalok cn ætlar að hætta án
þess að vera með læti og segist geta
borið höfuðið hátt. Hann hafi
fundið lcið til að láta markaðinn
ganga en þctta væru þakkirnar.
„Þetta voru ákveðnir samstarfs-
örðuglcikar við stjómina. Eg hef
verið á eftir með sjóðagjöldin því við
höfum átt útistandandi peninga sem
fiskkaupendur hafa síðan ekki haft
ábyrgð fyrir. Þetta er mest erlendis en
einnig hér innanlands og þetta var
aðallega einn aðili sem ég fór flatt á
en þar eigum við útistandandi tæpar
fjórar milljónir. Þessi upphæð hefur
ekki verið afskrifuð og næst vonandi
inn. Þessar útistandandi skuldir eru
flestar frá byrjun markaðarins og má
segja að þar hafi ég farið útaf sporinu.
Hitt eru meira smásyndir sem maður
lcndir í þegar vcrið er að vinna upp
markaðinn. Það getur verið áhætta í
því. Mest eru'þetta smákaupendur.
Við tölum mikið saman á
fiskmörkuðunum og þegar ég hef
leitað upplýsinga um þessa kaupend-
ur standa þeir í skilum annars staðar,
en gera það ekki hér,“ sagði Þorsteinn
um aðdraganda þess að honum var
sagt upp störfum.
„Það sem hefur háð fiskmark-
aðinum í Eyjum er hvað kaupendur
hér eru fáir. Það er kannski einn
kaupandi af einni te'gund og þá freis-
tast maður til þess að hleypa öðrum
inn til að fá eðlilega samkeppni.
Sumir þessara kaupenda hafa ekki
staðið í skilum og það hefur leitt til
þess að ég hef orðið á eftir með
sjóðagjöld. Eg hef verið í góðu sam-
bandi við aðra fiskmarkaði á landinu
og þeir eru nánast allir aðeins á eftir
með sín sjóðagjöld þannig að þetta er
ckkcrt óeðlilegt hjá okkur. I Eyjum
eru bara fimm fiskverkendur og tveir
til þrír af þeim eru vel virkir og
nánast daglegir kaupendur. Því hef ég
farið þá leið að selja mikið upp á land
pg það hefúr verið lífæö markaðarins.
I fyrra var það um helmingur sem fór
þangað," segir Þorsteinn.
✓
„Osáttur við þessi
málalok“
„Viðskiptin á fiskmarkaóinum
Burt með farandsölumenn
Félag kaupsýslumannu hcfur verið
vakið til lífsins á ný eftir þyrni-
rósarsvcfn í nokkur ár. Kaupmenn
héldu fund sl. mánudag og fram-
haldsaðalfundur verður haldinn
15. nóvember n.k. Mörg mikilvæg
mál bíða uniljöllunar Félags kaup-
sýslumanna eins og t.d. farand-
sölumcnn.
Sigurbjörg Axelsdóttir kaupmaður,
sagði í samtali við Fréttir að fyrir
nokkrum árum hefði vcrið haldinn
aðalfundur félagsins en ekki tekist að
manna stjómina og því hcfði starf-
semi félagsins lcgið niðri í nokkurár.
„Það eru mörg mikilvæg mál sem
snerta kaupmenn í bænum sem þarf
að ræða og því var ákveðið að rífa-
félagið upp aftur. Ég gct nefnt mál
eins og debet- og kreditkortin og ekki
síst farandsölumenn. Það er verið að
selja hér í hcimahúsum allt frá mat-
vöru upp í föt og fyrirtæki úr
Reykjavík cru að setja hér upp
markaði í fáa daga, stíla uppá fljót-
tekinn gróða. Þcgar kaupmenn, sem
puða hér allt árið, sjá fram á góða
sölu vor, fyrir Þjóðhátíð og jól, þá
koma farandsalar, heildsalar og stórir
markaðir og hirða toppana á sölunni,
standa ekki skil á virðisaukanum og
gcta þannig lækkað vörur sínar. A
stöðum eins og Akureyri og Keflavík
er þcssu fólki ckki hlcypt inn í bæinn.
Það virðist vera þegar þrengir að í
Reykjavík og þau lciti eitthvað
arinað. Hins vegar hafa fyrirtæki og
verslanir ekki landsleyfi og þetta á
því að vera óleyfilegt. Sýslumaður á
hverjum stað gctur ráðið þessu og
hann er allur af vilja gerður hér í
Eyjum en það verður að gera eitthvað
i þessum málum. Það er því af nógu
að taka fyrir Félag kaupsýslumanna,"
sagði Sigurbjörg.
Hún sagði að kaupmenn í Eyjum
vildu að sjálfsögðu geta bpðið upp á
lægra verð til neytenda. „Ég held að
fólk geri sér ekki almcnnt grein fyrir
því að fjórðungur af verði hvcrrar
vörur rennur beint t ríkissjóð í formi
virðisaukaskatts og annarra gjalda.
Við þurfum að standa skil á okkar
sölu en farandsalamir ciga auðvelt
með að svindla á þessu. Kaupmenn á
svæðinu hafa gott af því að bera
saman bækur sínar um ýmislegt sem
tengist verslun í byggðarlaginu. Það
er ýmislegt annað sem við þurfum að
ræða og sumt er verðugt um-
hugsunarefni eins og t.d. hve margir
fara í verslunarferðir til Evrópu fyrir
jólin,“ sagði Sigurbjörg að lokum.
ganga þannig fyrir sig að alltaf annan
fimmtudag frá sölu, á kaupandi að
vera búinn að gera upp. Ég deili síðan
greiðslunni daginn eftir, á föstudegi,
til bátanna og sjóðanna og allir sjá að
þetta er mjög knappur tími. Sumir
kaupendur standa ekki í skilum og þá
lendum við í súpunni. Föstudagamir
eru mestu vinnudagar markaðarins,
þá er í nógu að snúast og erfitt að fara
yfir hverjir em ekki búnir að borga.
Það er farið í það strax á rnánudegi og
reynt að mkka þessa aðila. Ef það
gengur erfiðlega og þótt þessir aðilar
hafi ábyrgð á bakvið sig, þurfum við
að sanna fyrir bankanum að við
höfum ítrekað reynt að rukka skuld-
ina. Þá loksins fer ábyrgðin í bankann
og hann sér um greiðsluna. Þetta
tekur allt langan tíma og fyrir vikið
getum við ekki staðið í skilum við
sjóðagjöld og annað. Þetta hangir allt
á sömu spýtunni.
Ég er því ósáttur við þessi málalok,
að vera sagt upp stöifum á mark-
aðinum. Ég tel mig hafa markað
ákveðna leið fyrir markaðinn og þetta
eru þakkimar sem maður fær. Þegar
farið var af stað í ársbyrjun ‘92 var
gert ráð fyrir að markaðurinn yrði
rekinn með tapi fyrstu 2-3 árin. Það
hefur verið haldinn einn aðalfundur
og því lagt fram eitt ársuppgjör og þá
var tap á rekstri markaðarins upp á
900 þúsund kr. í ár stefnir í jákvæðan
rekstur, nema ef við töpum þessum
peningum sem við eigum útistand-
andi, segir Þorsteinn.“
„Höfum fundið
réttu leiðina“
„I fyrra var reynt að koma mér út
en þá fékk það ekki hljómgrunn í
stjóminni, en núna var það samþykkt
og var greinilega undirbúið. Annars
finnst mér stjómin hafa verið af-
skiptalaus gagnvart rekstrinum. Ég
hef haft lítinn stuðning af stjóminni
og hef lítið af henni að segja. Því
miður held ég að þeir viti hreinlega
ekki um hvað þetta snýst allt saman.
Maður er aldrei sáttur við svona
málalok en ég ætla að hætta án þess
að vera með læti. Mér finnst ég geta
borið höfuðið hátt. Þetta hefur verið
mikil vinna þessi tæp tvö ár og það er
fyrst núna sem manni fannst þetta
vera farið að rúlla og þurfi ekki að
hafa stöðugar áhyggjur af þessu allan
sólarhringinn. Þetta hefur verið mikill
Þorsteinn Arnason er ósáttur við
þessi málalok.
og góður skóli og þetta er lifandi og
skemmtilegt starf. Þegar ég tók við
sem framkvæmdastjóri voru hug-
myndir um starfsemi markaðarins
ómótaðar og einu sinni áður verið
reynt að starfrækja fiskmarkað en það
gekk ekki. Ég tel að við höfum fundið
réttu leiðina. Ég veit ekki hvað ég tek
mér fyrir hendur en ég hef ekki trú á
því að ég verði lengi atvinnulaus. Ég
tel mig ekki of góðan til að vinna
hvað sem er. En að yfirgefa
markaðinn við þessar aðstæður er
eins og að yfirgefa bam sem maður
eignast en síðan elur það einhver
annar upp. Ég ber því hlýjar taugar til
Fiskmarkaðarins og óska honum vel-
famaðar í framtíðinni. Þá vil ég
þakka öllum þeim sem ég hef haft
samskipti við þennan viðburðaríka
tíma,“ sagði Þorsteinn að endingu.
Agreiningur
Snorri Jónsson, formaður stjómar
Fiskmarkaðarins, sagði í samtali við
Fréttir að ástæða uppsagnarinnar væri
að stjómin og Þorsteinn hefðu ekki
verið á sama máli hvemig ætti aó
stjóma markaðinum. „Það var
ágreiningur um stjómunina og
stjómin ákvað því að segja
framkvæmdastjóranum upp og var
einhugur um það innan stjómarinn-
ar.“
Ekki hefur verið ráðinn nýr
framkvæmdastjóri í stað Þorsteins.
Staðan er auglýst í Fréttum í dag.
A FIMMTUDEGI
Gert út á spil
Fyrir ekki löngu komu upp
hatrammar illdeilur milli háskóla-
manna annars vegar og
björgunarsveita og líknarfélaga hins
vegar um það hvomm aðilanum bæri
að hirða gróða af spilafíkn lands-
manna. Aðdragandinn var sá að
Happdrætti Háskólans sá fram á að
hið venjubundna happdrætti náði
ekki lengur þeim vinsældum sem
áður vom. Nútímalegri aöferðir í
fjárplokki vom mun vænlegri til
árangurs, sérstaklega spilavélar
hvers konar. Það virðist vera hvað
vænlegasti atvinnuvegurinn á íslandi
í dag að gera út á spilamenn. I viku
hverri safnast milljónir á milljónir
ofan í hvers kyns lottóum, get-
raunum svo að ekki sé nú minnst á
spilakassana. Ef Friðrik fjármálaráð-
herra fengi þennan ágóða til umráóa
í svo sem eitt ár, væri ekki úr vegi að
hann gæti skilað hallalausum fjár-
lögum það sinnið.
Af björgunarmálum
Nú ætlar skrifari ekki að gera upp
á milli háskólans og björgunar- og
líknarfélaga. Allt eru þetta hinar
þörfustu stofnanir sem hafa unnið
gott starf, hver á sínu sviði. En skri-
fari getur ekki að því gert að áhugi
hans á því að styrkja björgunar-
sveitimar fjárhagslega hefur stórlega
dvínað nú hin síðari ár. Markmið
sveitanna er þó hið ágætasta, eins og
nafngiftin bendir til, að bjarga úr
háska þeim sem í hann rata, hvort
sem er til sjós eða lands enda hafa
þær oft unnið stórvirki í þeim
málum.
En nú hin síðari ár hefur skrifara
virst sem starfsorka margra
björgunarsveitarmanna og fjármunir
hafi farið að stómm hluta í að leita
að fólki sem hefur í óráði fianað upp
um fjöll og fimindi til að leika sér.
Skrifari hefur ekki á því tölu hversu
oft björgunarsveitir voru kallaðar út
á síðasta vetri til að hafa upp á sport-
mönnum sem höfðu farið sér til
skemmtunar inn á hálendiö, annað
hvort á fjallajeppum eða snjósleðum.
Og skrifara finnst það ekki vel farið
með söfnunarfé og starfskrafta
björgunarmanna þegar þeir fara í að
leita að fólki sem er að leika sér í ó-
byggðum yfir hábjargræðistímann.
Nú síðast var frá því sagt í fréttum að
kostnaður hefði orðið um fimm
milljónir við að leita að rjúpnaskyttu
fyrir vestan. Sá hafði lagt af stað til
fjalla án þess að hafa með sér
kompás; kunni raunar ekki að nota
slíkt tæki þótt það hefði verið með í
för.
/»
Ur eigin vasa
Þetta er helsta ástæða þess að
skrifari hefur orðið því fráhverfur
hin síðari ár að leggja fé til
björgunarsveita. Raunar hafa
björgunarmenn sjálfir rætt um þetta
sama mál, þeim þykir þetta heldur
hvimleitt og hafa talað um að hið
rétta sé að leikskólaliðiö á jeppunum
greiði sjálft kostnaðinn við leit og
björgun enda hafi það trúlega efni á
því. Ekki er skrifara þó kunnugt um
að svo hafi enn verið gert. En þann
dag sem ævintýramenn af þessum
toga fá að reiða úr eigin vasa þann
kostnað sem hlýst af flani þeirra,
þann dag mun skrifari endurskoða
afstöðu sína til björgunarsveitamála.
Þá verður þessu fé varið til þess sem
upphaflega átti að vera markmið
sveitanna, að bjarga þeim sem í
nauðum eru staddir án þess að hafa
komið sér í þær nauðir með
ævintýramennsku eða fíflagangi.
Sigurg. Jónsson.