Fréttir - Eyjafréttir - 04.11.1993, Page 10

Fundur Árna Johnens, um atvinnumál, hagræðingu og bjartsýni
Við skulum nota afraksturinn til
að greiða niður gamlar syndir
- sagði Styrmir Gunnarsson, einn frummælenda.
Ami Johnscn alþingismaður,
boðaði til fundar í Vestmannaeyjum
síðastliðinn laugardag, undir heitinu
Sókn fyrir Suðurland. Fundarefnið:
atvinnumál, hagræðing og bjartsýni.
Auk Ámi vora frummælendur á
fundinum, þeir Þorsteinn Ingi Sig-
fússon prófessor og forstöðumaður
Raunvísindastofnunar Háskóla
íslands og Styrmir Gunnarsson rit-
stjóri Morgunblaðsins.
Fyrstur steig í pontu Þorsteinn
Ingi og ræddi möguleika í íslensku
atvinnulífi með bjartsýni að leiðar-
ljósi. Hann taldi nauðsynlegt að
framleiða meira af tilbúnum sjávar-
réttum en nú er gert, og sagðist
reyndar hafa orðið var við mikinn
áhuga í þá átt hér í Eyjum. Þá kom
hann inn á stóran þátt Eyjamanna í
sambandi við öryggismál sjómanna.
Hér væri samankomin mikil þekking
í þeim málum og hugmynd háskól-
ans væri að setja saman vinnuhóp
með aðild iðnaðarins og uppfinn-
ingarmanna, til að virkja þá þekk-
ingu sem til er í þessu sambandi.
Þá taldi Þorsteinn Ingi að Vest-
mannaeyjar væri kjörinn staður til
að koma á laggirnar öflugu mark-
aðsfyrirtæki með Norður-Atlants-
hafsvæðið sem sitt markaðssvæði.
Og Vestmannaeyjar væru og gætu
orðið enn meiri paradís ferðamanns-
ins. Vildi Þorsteinn beina því til
Vestmannaeyinga, að dreifa eggjum
sínum í fleiri körfur.
Styrmir Gunnarsson ritstjóri
Morgunblaðsins ræddi um stöðu
Eykyndilskonur eru byrjaðar að
vinna fyrir sinn árlega jólabasar.
Tvisvar í viku mæta þær hressar og
kátar, taka upp saumavélamar,
prjónana og föndrið og þá er nú líf í
tuskunum. Þær vantar fleiri konur í
vinnu, því eins og aliir vita, margar
hendur vinna létt verk.
sjávarútvegs á íslandi í nútíð og
framtíð. Taldi hann m.a. að veiði-
leyfagjald væri sanngirnismál og það
væri nauðsyn. „Við Morgunblaðs-
menn höfum-á síðustu árum barist
hart fyrir gjaldtöku í sjávarútvegi
vegna veiða úr takmarkaðri auðlind
landsmanna allra. Þessari afstöðu
Morgunblaðsins hefur verið lýst sem
fjandsamlegri sjávarútveginum og
sem kröfu um sérstaka skattlagninu
á landsbyggðina. Þegar afi minn
stundaði sjó á árabátum frá Skálavík
og Bolungarvík um síðustu alda-
mótf, þurfti hann ekki að fá leyfi
eins eða neins til þess. Nú eru fiski-
miðin við ísland takmörkuð auðlind
og hver sem er getur ekki róió til
fiskjar. Þessa takmörkuð'u auðlind á
þjóðin öll. Samkvæmt því kvóta-
kerfi sem nú er við líði, hefur tiltölu-
lega fámennum hópi útgerðarmanna
verið afhentur aðgöngumiði að þess-
um fiskimiðum, sem þjóðin á öll,
fyrir ekki neitt. Þeir geta hinsvegar
látið þennan ^ðgöngumiða ganga
kaupum og sölum, sín í milli, fyrir
verulegar fjárhæðir. Þá er sagt,
útgerðarmennirnir hafa stundað
þessa atvinnu árum og áratugum
saman. Þeir hafa skapað ákveðna
hefð fyrir þessum veiðum og þess
vegna eiga þeir þennan rétt endur-
gjaldslaust. Ég spyr á móti, hafa
sjómenn ekki líka sótt þessi mið
árum og áratugum saman. Ef við
eigum að fallast á kenninguna um
hefð handa útgerðarmönnum, hljót-
um við líka að viðurkenna rétt til
Era konur hvattar til að mæta
þeim til aðstoðar og sjálfum sér til
ánægju. Opið hús verður í Básum,
laugardaginn 6. nóvember og sunnu-
daginn 7. nóvember frá kl. 13:00 -
19:00 báða dagana. Alltaf er heitt á
könnunni.
sjómannanna. Ef kvötakerfið hefði
verið við líði frá aldamótum, myndi
ég nú koma til útgerðarmanna og
bjóða þeim þorskkvóta til sölu fyrir
miklar fjárhæðir,- Þorskkvóta sem
ég myndi eiga, af því að afi minn
sótti sjó um aldamótin. - Þorsk-
kvóta, sem ég hefði fengið’ fyrir ekki
neitt - þorskkvóta sem ég hefði feng-
ið að erfðum. Þannig verður þetta
að óbreyttu á næstu öld. Ég á bágt
með að trúa að sjómenn, fiskverk-
unarfólk og jafnvel útgerðarmenn
sjálfir vilji koma upp slíku kerfi til
frambúðar".
Styrmir varpaði fram þeirri spurn-
ingu: Hvað hefur kvótakerfið fært
ykkur Veslmannaeyingum. Og hann
svaraði henni sjálfur. „Ekkert.
Þjóðhagastofnun kynnti fyrir nokkr-
um dögum skýrslu, þar sem fram
kemur að mest tap er á sjávarútvegi
í Vestmannaeyjum og á Vestfjörð-
um. Hversvegna. Ég hef ekki svar,
en ég hef þá tilgátu, að kvóta-
kerfið hafi tekið af ykkur og Vest-
firðingum, það forskot sem þessir
staðir höfðu“
Þá kom hann að efnahagsmálum
þjóðarinnar almennt. Hann sagði að
þegar Árni Johnsen hringdi í sig fyr-
ir nokkrum dögum til að biðja sig að
koma á þennan fund, hefði hann
sagt eitthvað á þá leið, að þar hefði
hann lítið að segja, en staðan hefði
breyst mikið. „Ég er þeirr-
ar skoðunar, að á ríkisstjómarfundi
sem haldinn var á föstudaginn hafi
orðið þáttaskil. Þar hafi verið lagður
grunnur að nýrri framsókn í íslensku
atvinnulífi. Það er hægt að hafa
mörg orð og stór um vaxtakerfið og
fjármálakerfið á íslandi á síðustu 10
árum. Kjarni málsins er hinsvegar
sá, að með óbreyttu vaxtastigi hefði
verið óhugsandi að hér yrði fram-
þróun í atvinnulífi. Hvorki heimili
né fyrirtæki gátu staðið undir þessu
vaxtastigi til lengdar. Ég hef trú á að
sú raunvaxtalækkun sem framundan
er muni verka eins og vítamíns-
sprauta á fólkið og atvinnulífið í
landinu1'.
Að lokum sagði Styrmir nokkur
aðvörunarorð: „Við skulum ekki
missa fram af okkur beislið í þetta
sinn. Verði ný uppsveifla í íslensku
atvinnulífi á næstu misserum, skul-
um við nota afraksturinn til að
greiða niður gamlar syndir í stað
þess að búa til nýjar“.
' Ámi Johnsen kom að nýgerðum
samþykktum ríkisstjórnarinnar til
að laða fram lækkun vaxta. Hann
Nokkrir
tímar
lausir í skalltennis og
skvassi
í íþróttasal.
íþróttafélagið Þór
Frá fundi Arna í Asgarði
sagði að menn hefðu spurt sig, hvort
þetta væri óhætt núna, ekki hvort
menn væru að gera rétt.
Árni sagði að lagt hefði verið upp
með þessa fundalotu með atvinnu-
mál, hagræðingu og bjartsýni að
leiðarljósi. Hann sagði frá því að á
einum fundinum, hefði prófessor
Páll Skúlason, sagt að menn ættu
ekki að vera bjartsýnir, bara ef þeir
hefðu fæðst með þá eiginleika, held-
ur ættu menn að rækta með sér
bjartsýni. Það væri hinsvegar grund-
vallarmunur á raunhæfri bjartsýni
og óraunhæfri bjartsýni.
Um gjaldtöku af sjávarútveginum
sagði Árni: „Það er fyrst og fremst
spurning um afkomuna. Ef hún
mjög góð, hljóta menn að velta því
fyrir sér, hvort hægt sé að taka meira
af sjávarútveginum en gert er. í dag
er alveg ljóst að hann hefur ekki
svigrúm'til að greiða meira til sam-
félagsins og það er heldur ekki sann-
gjarnt að hann greiði meira en annar
rekstur í landinu. Bara af þessari
ástæðu finnst mér ekki raunhæft að
ræða veiðileyfagjald, þótt hugsan-
lega megi ræða það sem tæknilegan
möguleika.
Eykyndilskonur verða með opið hús um helgina. Eins og þið sjáið, er þetta
hinn föngulegasti hópur og ekki amalegt að deila með þeim félagsskap.
_______Eykyndilskonur_____
Farnar að undir-
búa jólabasarinn
Vill samstarf en
ekki sundrungu
Blaðinu barst fyrir nokkru, meðfylgjandi grein, en höfundarnafn kemur
þar ekki fram. Það er ekki vani Frétta að birta nafnlausar aðsendar greinar.
Við geram þó undantekningu á, að þessu sinni, þar sem hún er hvorki sær-
andi, né gefur tilefni til andsvara. Aðeins góðlátlegt snakk um íþróttamál.
Hvað varð um þá fornu dyggð, tryggð? Þetta kom upp í hugann vegna
þessara árlegu hræringa í fótboltanum.
Árið 1990 spilaði ÍBV í 1. deild eftir smáhlé og stóð sig geysivel. Síðan
hefur m.fl. nánast horfið, á tveimur til þremur árum. Það er í raun ótrúlegt
að halda út í 1. deild eftir slíka blóðtöku, og mér þætti gaman að sjá önnur
lið þola það. Ég fullyrði að ekkert annað lið á íslandi gæti slíkt. Tryggðin
mætti vera meiri við félagið sitt, en auðvitað geta menn haft gildar ástæður
fyrir sínum ákvörðunum. Það er víst að þeir sem spila fyrir ÍBV mega vera
stoltir, eiga að vera það og láta ekki ginna sig með gylliboðum. Það er ekkert
merkilegra að spila fyrir önnur félög, nema síður sé.
Það er óralangt frá því að það sé eitthvert svartnætti framundan. Það eru
fjölmargir stórefnilegir leikmenn sem koma upp og eru nú þegar famir að
bera uppi m.fl. Annað eins hefur ekki gerst í fótboltanum hér í tuttugu ár.
Þá átti IBV stórlið í mörg ár. Nú er lag, grunnurinn er fyrir hendi, grunnur
sem hægt er. að byggja ofan á. Alltaf verða menn að halda vöku sinni og
miklar hræringar em ekki til góðs. Hæfileg endumýjun er best, sem byggist
fyrst og fremst á góðri grunnuppbyggingu. Og fari leikmenn, er eðlilegt að
bæta það með öðmm en alltaf verður að hafa góðan gmnn.
Það sem stuðningsmenn ÍBV vilja er meiri stöðugleiki og að eignast sterkt
1. deildarlið til framtíðar. Við viljum berjast um titla. Það á ekkert 1. deild-
arlið tilkall til íslandsmeistaratitils umfram okkur, eða sigurs í bikarkeppni.
Það er alveg sama þótt félag hafi ekki unnið titilinn í 26 ár, þá er hann ekki
frátekinn fyrir þetta tiltekna félag. Alveg sama þótt þeir telji sig eiga hann.
Alveg sama þótt þeir séu famir að örvænta. Við látum ekki setja okkur skör
neðar. Við erum stoltir af því að spila fyrir ÍBV og styðja lið okkar. Næsta
vor standa öll félög jafnfætis og við spyrjum að leikslokum.
Að lokum óska ég þjálfara og leikmönnum ÍBV góðs gengis og þeir mega
vita það að fótboltinn er mikill gleðigjafi, ekki síst þegar vel gengur.
Forráðamönnum íþróttafélaga og íþróttaáhugamönnum vil ég benda á að
fólk í Eyjum vill samstarf en ekki sundmngu. Við viljum standa saman útá-
við, þar sem ÍBV er andlit Eyjamanna. Það vantar mikið á að starfið í yngri
flokkum sé nógu markvisst, þrátt fyrir góða árganga sem nú em að taka við,
það er sérstakt. Það vantar einhverja heildarstefnu, þar sem allir stefna að
því sama, einmitt að halda úti góðu 1. deildarliði um langa framtíð, sem get-
ur verið stolt Vestmannaeyinga.
Knattspymuráði væri hollt að hugsa sinn gang. Það mætti eiga betri sam-
skipti við leikmenn og stuðningsmenn.en þó má vera að þeir hafi tekið sér
tak. Það mætti markaðssetja liðið betur, það er til dæmis lítið til af félags-
vamingi, t.d. æfingagallar og búningar í ÍBV litum, pakkar með félagsvömm
til jólagjafa, myndbönd, félagsblað o.m.m. fleira. Það má gera ótal-
margt, bara láta hugmyndaflugið ráða.
Eg vil svo að síðustu minna á að þátttaka Vestmannaeyinga í fótbolta,
meðal þeirra bestu, er jafngömul iðkun þessarar ágætu íþróttar á íslandi.
Ártalið er 1912.
Með kveðju,
áfram ÍBV.
Spakur.
P.S. Það er geysilega gaman að sjá þá miklu tryggð sem liðsmenn í handbolt-
aliðum ÍBV kvenna og karla sýna. Það er heilmikil fyrirhöfn sem þau leggja
á sig og er svo sannarlega til fyrirmyndar svo eftir hefur verið tekið.