Læknablaðið - 15.09.2000, Qupperneq 69

UMRÆÐA & FRÉTTIR / VIÐRÆÐUR LÍ & ÍE
voru þeir Vilhjálmur Árnason prófessor og Sigurður
Guðmundsson landlæknir. Peirra innlegg var mjög
gagnlegt, þá kom hreyfing á málin og framfarirnar
mestar. En um leið varð staðan að mörgu leyti
óþægileg. Eg lá undir ákveðinni gagnrýni sem ýmsir
aðilar innan Læknafélagsins létu í ljós. Of langt þótti
gengið og of mikið slegið af. Árangur þessara
viðræðna birtist í plaggi, dagsettu 25. maí 2000, sem
ég tók saman og lagði fyrir stjórn Læknafélagisins.
Stjórnin heimilaði mér að halda áfram á þeim nótum
sem þar er rakið. Ég lít svo á að þetta plagg sé orðið
opinbert núna, enda er ekkert leyndarmál í því í
sjálfu sér. Það var sent öllum aðalfundarfulltrúum
fýrir fundinn nú í ágúst. Hins vegar segir þetta plagg
ekkert um hvað menn eru sammála um og um hvað
er ágreiningur. Þegar það var tekið saman stóðu
viðræðurnar enn. Þetta var mitt persónulega plagg í
þeim.“
Hvað var það helstsem olli viðrœðuslitunum?
„Stjórn Læknafélagsins tók þá ákvörðun á fundi
sínum þann 8. ágúst að slíta viðræðunum. Við töldum
það alveg nauðsynlegt þegar við sáum að kjarnaatriði
voru óleyst varðandi samþykkið og lítið hafði
mjakast. Stundum skilar það minni árangri að hjakka
f sama farinu en að leyfa hlutunum að gerjast. Því
töldum við farsælast að slíta viðræðunum til þess að
allir fengju að vita hver staðan væri, meðal annars
með tilliti til þess að aðalfundur Læknafélagsins var
framundan. En eins og yfirlýsingin ber með sér fóru
viðræðurnar fram í fullri vinsemd og voru
málefnalegar. Þetta var ekki skotgrafahernaður.
Vinnan mun liggja fyrir ef menn fara að tala saman
aftur. Hins vegar er staðan sú núna að allt er uppi á
borðinu. Þar með tökum við einnig vissa áhættu. Það
er allt lagt undir þegar menn slíta viðræðum.
íslensk erfðagreining leggur mikla áherslu á þann
árangur sem náðst hefur. En ef ástæða verður til að
tala saman aftur, þarf að fá einhverja nýja sýn, nýjar
hugmyndir og nýja nálgun. í því sambandi er ég ekki
bara að tala um gagnaðilann heldur báða aðila.“
Hvernig sérðit fyrir þér að samráði yrði háttað ef
viðrœðttr yrðu teknar upp á nýjan leik?
„Aðalfundur á hverjum tíma sker úr um hvaða
aðferð er notuð. Annað hvort fær stjórn
Læknafélagsins bein fyrirmæli frá aðalfundi, skýrt
mótaða stefnu, afstöðu gagnvart viðræðum eða
algerlega frítt spil. Stjórnin hlítir fyrirmælum
aðalfundar. Við megum ekki gleyma því að í
umræddum viðræðum við íslenska erfðagreiningu
sótti stjórnin ekki umboð til aðalfundar til að hefja
þær. Þannig að það var alltaf Ijóst af minni hálfu að ég
yrði að fá samþykki aðalfundar ef niðurstaða fengist.
Þetta var mótaðilanum kunnugt. Að því leyti var í
sjálfu sér allt uppi á borðinu, formlega séð, fram að
aðalfundi.
Ég lýsi því fúslega yfir að það voru mér mikil
persónuleg vonbrigði að ekki skyldi verða sá árangur
sem við væntum. Ég hefði viljað getað farið með
eitthvað sem menn gætu unað við til aðalfundarins.
En það verður að taka því eins og það liggur fyrir. Ég
er í þessu starfi og held því áfram eins og mér er falið
að rækja það.“
Viðbrögðin við viðrœðunum hafa verið á ýmsa
lund, er það ekki rétt?
„Allt sem ég hef gert hefur verið í samræmi við
ákvarðanir stjómar Læknafélagsins og með stuðningi
hennar. Ég hef vissulega sætt gagnrýni margra fyrir
að taka þátt í þessum viðræðum. En ég tel það skyldu
mína sem formanns Læknafélagsins að reyna að ná
niðurstöðu sem menn geta lifað með. Ef ég væri ekki
„ Við gerum okkar grein
fyrir því að framlag
Lœknafélagsins geti haft
alþjóðlega skírskotun og
þýðingu fyrir alþjóðlega
rannsóknarsamfélagið, “
segir Sigurbjörn Sveinsson
formaður Lœknafélags
íslands.
Læknablaðið 2000/86 609