Læknablaðið - 15.09.2000, Blaðsíða 74

■ UMRÆÐA
r
FRÉTTIR / SAMEINING SJÚKRAHÚSA
víða sem leiðandi sjúkrahús, til dæmis á
Norðurlöndum, ná þeim aldri að verða 50-60 ára
gömul eða jafnvel eldri. Hérna geri ég þó ráð fyrir
að við verðum að fara þá leiðina að byggja við og
þróa út frá þeim byggingum sem við höfum. Og
þess vegna þarf að liggja fljótlega fyrir hvernig
þessi starfsemi skiptist upp og raðast niður.
Sjúkrahúsið er orðið býsna stór heild, jafnvel á
erlendan mælikvarða.“
Hvað með deildir sem eru eingöngu starfrœktar
á öðrum staðnum?
„Það verður varla hreyft við þeim deildum sem
hefur verið komið fyrir nýlega. Það er alveg óþarfi
að setja allt upp í loft. Breytingarnar varða fyrst og
fremst þessar hefðbundnu, stærstu deildir sem eru
miðpunktur bráðaþjónustunnar.“
Samráð við stóran hóp
Hvernig er vinnuferlið hvað varðar tímaáœtlanir og
nauðsynlegt samráð?
„Við erum þegar búin að móta sviðsskiptingu
fyrir nýja sjúkrahúsið og næst liggur fyrir að setja
stýrimenn á þessi svið. Gert er ráð fyrir því að ljúka
þeirri vinnu fyrir lok septembermánaðar. Þá fyrst
er hægt að fara að huga að næstu skrefum í
skipulagningu og tímasetningum. Við höfum
auðvitað óljósar hugmyndir um hvenær og hversu
hratt er hægt að vinna. Það helgast að einhverju
leyti af því hvort við rekumst á fjárhagshindranir.
Engu að síður vonum við að hægt verði að ákveða
sameiningu deilda og einhvern hluta tilfærslna á
næsta ári. Sá tímarammi held ég að sé nokkuð
raunhæfur. Við vitum að vísu af fyrri reynslu af
sameiningu Landakots og Borgarspítala að
áætlanir geta hliðrast því komast þarf að
samkomulagi um svo margt. Starfsemin er flókin
og viðkvæm og margir sem verða að koma að
skipulagningunni. í grófum dráttum er þó hægt að
segja að þetta sé sú tímaáætlun sem við höfum í
huga núna.“
Hversu margir eru það sem samráð er haft við,
eru það einungis sviðsstjórarnir eða verður haft
samráð við stœrri hóp?
„Við þurfum að hafa samráð við mun stærri
hóp. Sviðsstjórarnir munu stýra verkum að
verulegum hluta. Nauðsynlegt er að hafa samráð
við yfirmenn deilda, yfirlækna og deildarstjóra.
Það fer ekki hjá því að margir sérfræðingar þurfa
einnig að koma að málinu. Þessi vinna er flókin og
örugglega enginn dans á rósum. Skoðanir eru
vafalaust margar og þær þarf að reyna að sætta
eftir megni. Markmiðið er að fá sem skásta
niðurstöðu og sem flesta sátta. Skoðanir á útfærslu
sameiningarinnar hljóta að verða margar og ég
held að sá hópur sé allstór sem frá upphafi hefur
ekki haft mikla trú á sameiningu af þessu tagi. Það
eru líka býsna margir sem hafa ekki gert sér grein
fyrir því hvað svona ferli er þungt í vöfum. Þegar
menn fara að rekast á hindranir er eðlilegt að þeir
mikli fyrir sér breytingarnar. Þrátt fyrir það held ég
að það sé almennt viðhorf lækna og annarra
heilbrigðisstétta að það þurfi að gera býsna
róttækar breytingar á mörgum sviðum."
Lykilatriði að upplýsa fólk
„Hlutur starfsmanna í ferlinu er gífurlega mikilvægur.
Breytingarnar snerta starfsmenn alltaf mikið og
skapa óvissu. Það er vel þekkt hér á landi sem annars
staðar að stjórnendur flaska helst á því að halda
starfsfólkinu vel upplýstu. Þegar breytingar eru
framundan felst óöryggi starfsmannanna oft í því að
þeim finnst að einhveiju sé haldið leyndu fyrir þeim.
Þetta er sá hluti starfsins sem maður óttast auðvitað
alltaf að ekki takist að vinna nógu vel. Það er
lykilatriði að upplýsa fólk um það sem er að gerast og
hafa það með í ráðum að því marki sem hægt er og
gagnlegt. Að sjálfsögðu verða alltaf einhverjar
ákvarðanir teknar af smærri hópi og sjónarmið eru
ekki alltaf sættanleg. í þeim tilvikum þegar
málamiðlun er ekki æskilegasta niðurstaða þarf engu
að síður að gæta þess að láta alla viðkomandi vita af
þeirri ákvörðun sem tekin er og þeirri stefnu sem er
mörkuð."
Verður einhver breyting á langlegudeildum, til
dœmis þeim deildum sem einkum sinna öldruðum?
„Öldrunarlækningar eru auðvitað eins og hver
önnur sérgrein sem þarf að eiga gott rými á hinu
nýja sjúkrahúsi. Hins vegar hefur verið tilhneiging
til að verkefni dagi uppi á sjúkrahúsum, sem betur
væru komin annars staðar og aðrir hafa lagalega
skyldu til að sinna. Þeir sjúklingar sem bíða eftir
langvistun á vegum sveitarfélaga eru enn taldir í
allmörgum tugum. Þetta er auðvitað erfitt og í raun
óþolandi að færibandið skuli ekki virka. Annað
dæmi um verkefni sem heyra undir aðra aðila en
Heilbrigðisráðuneytið er sú staðreynd að enn
hefur ekki tekist að færa umönnun fatlaðra, sem
áður voru á Kópavogshæli, í hendur félagsmála-
yfirvalda.“
Rýmri aðstaða fyrir rannsóknir
Nú hefur mikil áhersla verið lögð á að nýja
sjúkrahúsið sé háskólasjúkraliús. Hvernig kemur það
til með að snerta lœknana sérstaklega?
„Frá upphafi sameiningarferlisins hefur verið
lögð rík áhersla á að komið yrði á laggirnar
einhvers konar stofnun á vegum sjúkrahússins, sem
væri tengiliður við akademíuna. Þessi fræðslu- og
rannsóknarstofnun á að vera sá vettvangur sem
akademísk starfsemi innan sjúkrahússins ætti skjól
sitt í. Þetta er enn sem komið er lítið mótað. Við
bindum þó vonir við að þetta verði nýjung sem lyfti
612 Læknablaðið 2000/86