Þjóðlíf - 01.07.1986, Síða 51

Kristinn segist sannfærður um að
Möðruvellingar hafi verið of fljótir á
sér að yfirgefa Framsóknarflokkinn.
Hann segir að Ólafur Ragnar sé ekki
enn kominn á toppinn í Alþýðu-
bandalaginu. „Hins vegar segja mér
menn innan Alþýðubandalagsins að
þar verði enginn friður fyrr en hann
er kominn þangað,“ segir Kristinn.
Hann kveðst reyndar hafa sjálfur
reynslu af því að skipta um flokk og
slíku fólki sé lengi vantreyst í nýja
flokknum.
„Ég þori að fullyrða að ekkert af
þessu fólki hefur komist jafn langt
annars staðar og það hefði komist
hér,“ segir hann og endurtekur að sér
hafi verið mikil eftirsjá í mörgum
þeim sem yfirgáfu Framsóknarflokk-
inn. Hann var ekki óðfús að nefna
nöfn í þessu sambandi, en nefndi þó
sérstaklega Baldur Óskarsson.
„En margt af þessu fólki er nú
komið heim aftur og það hafa raunar
aldrei verið nein illindi í þessu,“ segir
Kristinn Finnbogason. „Sumir þeir
sem kusu að snúa ekki aftur eru enn
heimilisvinir hjá mér. Spurðu bara
Baidur Óskarsson!“
Sagan hefur
kveðið upp dóm
Ólafur Ragnar Grímsson:
„Ágreiningurinn í Framsóknar-
flokknum 1968-74 er flókin saga
og ég nefni hér aðeins höfuð-
drætti,“ segir Ólafur Ragnar
Grímsson, prófessor. „Kjarninn
var togstreita um framtíð vinstri
hreyfingar og eðli Framsóknar-
flokksins. Ætti flokkurinn að vera
buðarás í nýrri breiðfylkingu fé-
lagshyggjufólks sem næði því for-
ystuhlutverki sem Sjálfstæðis-
flokkurinn hafði haft í íslenskum
stjórnmálum, eða myndi flokkur-
inn skipa sér alfarið á miðjuna og
biðla jafnt til hægri og vinstri? Inn
í þessa umræðu fléttuðust mis-
munandi áherslur í mörgum mála-
flokkum.
Möðruvallahreyfingin var sprottin
upp úr málefnastarfi SUF á seinni
hluta áratugarins 1960-70. Meðan
Eysteinn Jónsson var formaður
Framsóknarflokksins var samhljóm-
ur í málflutningi SUF og flokksforyst-
unnar. Þegar Ólafur Jóhannesson tók
við forystunni urðu þáttaskil. Hann
veitti hægri öflunum, athafna-
mönnum úr fjármálalífi og Varð-
bergsmönnum áhrifasess í flokknum.
Eysteinn hafði haldið þessu liði niðri
og lagt áherslu á vinstri stefnu, stuðn-
ing í verkalýðshreyfingunni og gagn-
rýni á hersetuna og erlenda stóriðju.
Þegar Eysteinn dró sig í hlé urðu
átökin um framtíð og stefnumál
Framsóknarflokksins milli Möðru-
vallahreyfingarinnar og liðsins í
kringum Ólaf Jóhannesson og Stein-
grím Hermannsson. í liði þeirra Ól-
afs og Steingríms voru fremstir Krist-
inn Finnbogason, Alfreð Þorsteins-
son, Guðmundur G. Þórarinsson og
Tómas Karlsson.
Til að skýra nánar þessar flóknu
deilur er hægt að setja hinar ólíku
stefnuáherslur upp í tvískipta atriða-
skrá. Annars vegar eru áherslur
Möðruvellinga. Hins vegar liðsins í
kringum Ólaf og Steingrím.
Möðruvellingar Lið Ólafs Jóhannessonar og Steingríms Hermannssonar
Framsóknarflokkur er vinstri flokkur sem vinnur með félagshyggju öflum Framsóknarflokkurinn er miðflokkur sem vinnur jafnt til hægri og vinstri
Vinstri flokkarnir þurfa að sameinast í andstöðu við íhaldsöflin Framsóknarflokkurinn á að standa sér og án allra tengsla við A-flokkana
Áhersla á fylgi launafólks og ítök í verkalýðshreyfingunni Áhersla á fylgi bænda, smáatvinnurekenda og embættismanna
Samvinnuhreyfingin á að vera lýðræðisleg fjöldahreyfing Fyrirtækjahagsmunir Sambandsins og fjármálafyrirgreiðsla hafa forgang
Samstaða verkalýðshreyfingarinnar og samvinnuhreyfingarinnar Áhrif í samtökum atvinnurekenda
Brottför hersins og gagnrýni á NATO Stuðningur við Varðberg, Varið land og NATO
Barátta gegn erlendri stóriðju Hlynntir Alusuisse og erlendri stóriðju
Valddreifing og ný lýðræðisþróun Valdaítök í gamla flokksræðiskerfinu
Ný og róttæk byggðastefna Fyrirgreiðslupólitík með kommisarakerfi
ÞJÓÐLÍF 51