Bæjarins besta - 04.12.2008, Qupperneq 11

FIMMTUDAGUR 4. DESEMBER 2008 11
„Ég á fjögur falleg og yndisleg börn og tvö barnabörn en hann á tvær yndislegar
dætur. Við erum miklir fjölskyldumenn og erum með sameiginlegt forræði með
mínum börnum. Og bara núna þegar ég er uppi á lofti hérna heima að tala við
þig í símann, þá situr mín fyrrverandi kona sem ég skildi við fyrir sex árum hérna
niðri og er að borða kínverskan mat með mínum sambýlismanni og syni okkar.“
þessari stöðu.
Auðvitað fékk ég alls konar
stimpil á mig. Þegar ég var
ungur fyrir vestan fékk ég líka
á mig stimpil fyrir að vera
dömulegur og hommalegur og
allt sem því fylgir. Ég get al-
veg viðurkennt að ég var
kannski svolítið „kvenlegur“
ef hægt er að skilgreina orðið
kvenlegur, og snyrtilegur, ég
reyndi að klæða mig snyrti-
lega, og ég var í dansi sem
kannski hentaði ekki karl-
mönnum og þá sérstaklega
ekki í sjávarplássi úti á landi.
Við erum svo fljót að dæma
hvert annað. Ég vil samt meina
að við séum í raun ekki að
dæma hvert annað heldur er
þetta einhver vanþekking og
vanmáttur sem við þorum ekki
að takast á við.“
Ástin ...
„Þegar ég kynnist mínum
sambýlismanni, þá horfi ég á
ástina innan frá. Ástin skiptir
fólki ekki í kyn eða útlit.
Ástina verðurðu að finna innra
með þér sjálfum. Það skiptir
mig engu máli hvort kynferðið
er karl eða kona. Ég lít á kynlíf
sem einkamál hvers og eins
hvað hann gerir í sínu eigin
herbergi. Og það eru ekki einu
sinni allir sem geta stundað
kynlíf.
Til að byrja með var ég auð-
vitað fullur af því að hlaupa í
vörn, verja sjálfan mig og
standa fyrir minni stöðu með
útskýringum og öðru.“
Svar sonarins
„En ég hef kosið það í lífinu
að vera heiðarlegur og koma
til dyranna eins og ég er
klæddur. Þegar ég lendi í þeirri
stöðu að gerast samkyn-
hneigður og kynnist mínum
sambýlismanni, þá byrja ég
þess vegna á því að tilkynna
börnunum mínum þetta. Son-
ur minn var þá tvítugur. Ég
grét afskaplega mikið þegar
ég sagði honum þessa sögu.
Ætlaði varla að þora að segja
honum þetta. En ég sagði við
hann: Heyrðu elsku, elsku
Björn minn, ég held að ég sé
hommi. Og það sem sonur
minn svaraði mér, það hjálp-
aði mér að sætta mig við sjálf-
an mig. Hann sagði: Pabbi, ég
lít upp til þín, ég ber virðingu
fyrir þér, þú ert mín fyrirmynd,
mér kemur ekkert við hvað
þú gerir í þínu svefnherbergi.
Einhvern veginn gat ég ekki
beðið um betra svar. Ég gat
ekki verið heppnari maður í
lífinu en að fá þetta svar, sem
kom af kærleika. Ég fór að
hugsa hvað þessi orð bæru
með sér og hver boðskapur
þeirra væri. Þau færðu mér
sönnur fyrir sjálfinu í mér. Og
bæði ég og minn sambýlis-
maður erum þannig karakter-
ar, að við reynum að vera já-
kvæðir og hressir og glaðir og
tökum bæði fólki og lífinu
sjálfu opnum örmum. Við
setjum ekki á okkur einhverja
grímu eða vegg. Okkur líður
bara vel að fólk komi og spyrji
okkur um þessa hluti.
Svo ég nefni dæmi, þá kom
eitt sinn maður til okkar og
spurði hvor okkar væri konan.
Mér varð eitthvað svo mikið
um og fór strax að kíkja á
milli fótanna á okkur og at-
huga hvort við hefðum skipt
um kyn!“
Konan í heimsókn
„Við höfum verið að fara
um landið að undanförnu og
tala svolítið um hamingjuna
og hjartað okkar og eins höf-
um við verið í skólum að tala
við krakka um fordóma og
samkynhneigð.
Stundum er sagt: Þið eruð
karlmenn og þið eruð að ala
upp börn. Við erum svo
heppnir í lífinu að við eigum
átta börn. Ég á fjögur falleg
og yndisleg börn og tvö barna-
börn en hann á tvær yndislegar
dætur. Við erum miklir fjöl-
skyldumenn og erum með
sameiginlegt forræði með
mínum börnum. Og bara núna
þegar ég er uppi á lofti hérna
heima að tala við þig í símann,
þá situr mín fyrrverandi kona
sem ég skildi við fyrir sex
árum hérna niðri og er að
borða kínverskan mat með
mínum sambýlismanni og
syni okkar.“
Gaman að skúra
og vaska upp
„Svo gott er þetta samfélag
okkar og svona eigum við að
hugsa. Á þessum fundum okk-
ar sem ég nefndi hafa auðvitað
komið upp ýmsar spurningar
um þessa hluti og um uppeldið
á börnunum. Mér finnst til
dæmis afskaplega gaman að
skúra og vaska upp og hengja
upp þvott eins og móðir mín
hafði kennt mér þegar ég var
ungur drengur. Mér hundleið-
ist hins vegar að ryksuga, en
þá ryksugar Pacas bara í stað-
inn. Við getum alveg gert þetta
þó að við séum karlmenn.
Ég hjálpa börnunum mínum
að læra alveg eins núna og
þegar ég var giftur konu. Ég
get alveg fætt og klætt börnin
og reynt að koma þeim til
manns núna eins og áður. Fólk
heldur alltaf að aðrir séu með
einhverja fordóma gagnvart
einhverju svona, en fólk er
kannski ekki með neina for-
dóma heldur er þetta bara van-
viska eins og hjá okkur öllum
– við vitum ekkert allt í lífinu.
Stundum erum við fljót að
dæma og búa okkur til eitt-
hvert munstur til að losa okkur
út úr erfiðleikum. En stundum
erum við forvitin og förum
inn í málin, sem er mjög já-
kvætt vegna þess að þá vitum
við að allt er bæði heilbrigt og
gott.“
Þakklátir menn
„Núna erum við Pacas
þekktir menn. Við erum þakk-
látir fyrir að geta fengið að
boða kærleikann og þann góða
boðskap til mannfólksins, að
við eigum að láta okkur líða
vel og þykja vænt hverju um
annað. Þetta er það sem mestu
máli skiptir í samfélaginu.
Við höfum mjög mikið að
gera. Við eigum okkur líka
svolítinn draum, en hann er
sá, að Ísfirðingar bjóði okkur
að koma kannski einn daginn
vestur og halda svolítið erindi
fyrir þá um lífið og tilveruna.“
Beggi og Pacas í garðinum heima. Ljósmyndir: Spessi.